آخرالزمان -شعر

آخرالزمان

اهورایی ترین! بشنو برایت قصه ای دارم
از این وحشت سرای غم زده عمری است بیزارم
…
شبی که بوی نامردی وزید و خانه شد پر درد
و زیر پای همسایه صداقت راه را گم کرد
کبوتر بال و پر می زد وهر سو مرگ سر می زد
افق لبریز وحشت بود کسی با مشت در می زد
و مه بود و هوا مبهم، و کوله بار ها سنگین
دل هر آدمک هرجا به قدر قرن ها غمگین
و کرکس ها که می خوردند لاش عشق را هرسو
و ابلیسان که می بردند دل ها را به صد جادو
و ایمان داشت خط می خورد، پاکی دست و پا می زد
وفا هم روی خاکی خشک ، باران را صدا می زد
و عصر تلخ اینترنت که عصر برج و برجک شد
و رد پای انسان ها به شکل آدمک حک شد
و طغیان اقاقی ها که از هجران بلبل بود
و ناآرامی دریا که از موج تطاول بود
غریو رعد استبداد و آتشپاره های منگ
و مشتی لاشخور بالای نعش لاله ها دلسنگ
و افیون تباهی ها و افسون دو رنگی ها
که می بردند دل را تا ته چاه فرنگی ها
زمینی یکسره آتش، زمانی یکسره فریاد
مسیری روبرو بن بست ، راهی هرچه باداباد
…
اهورایی ترین! این خانه مشتی یاس می خواهد
برای با صفا گشتن، زمین، احساس می خواهد
اهورایی ترین! برگرد این ویرانه را جان باش
شب وحشت سرای درد را خورشید ایمان باش …
سمیه موحدی مهر

حرمت غنا

در حرمت غنا میان علمای شیعه خلافی نیست و شیخ طوسی علامه و ابن ادریس رحمهم الله همه بر حرمتش نقل اجماع کرده‌اند. همیشه حرمت غنا، از مذهب شیعه معلوم بوده است، لیکن میان سنیان خلاف است؛ برخی از ایشان بکله اکثرشان حرام می‌دانند و برخی صوفیه و علمای ایشان حلال دانسته‌اند.

احادیث در باب حرمت غنا بسیار است. ظاهر بعضی احادیث آن است که از گناهان کبیره می‌باشد؛ چنان که کلینی به سند صحیح و سند حسن، از حضرت صادق علیه السلام در تفسیر آن آیه‌ای که حق تعالی مدح می‌فرماید جمعی را که نزد قول زور حاضر نمی‌شوند روایت کرده است که یعنی گفتار باطل و مراد غناست.

به سند حسن از امام محمد باقر علیه السلام نقل شده است که:« غنا از جمله گناهانی است که خدا بر آنها وعید آتش فرموده است. سپس این آیه را خواندند:«وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْتَری لَهْوَ الحَدیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَها هُزُوا أُولئِکَ لَهُم عَذابٌ مُهینٌ» یعنی از مردمان کسی است که سخن لهو و باطل و غافل کننده از خدا را می‌خرد تا مردم را از راه خدا گمراه سازد به نادانی و استهزا می‌کند به راه خدا و دین حق. برای آن گروه عذابی خوارکننده مهیا شده است»

در احادیث دیگر وارد شده است گناه کبیره آن است که خدا وعید آتش بر آن کرده باشد؛ پس معلوم می‌شود غنا از گناهان کبیره است.

به سند معتبر از حضرت صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود:« غنا داخل است در آنچه فرموده است:« وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْتَری لَهْوَ الحَدیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللهِ» و به سند صحیح از حضرت صادق علیه السلام نقل شده است:« خانه‌ای که در آن غنا می‌کنند از نزول بلاهای دردناک ایمن نیست و دعا در آن جا مستجاب نمی‌شود و ملک داخل آن خانه نمی‌گردد.»

به سند صحیح روایت شده که:« زیان بن الصلت به امام رضا علیه السلام گفت: هشام بن ابراهیم از شما نقل می‌کند که شما در شنیدن غنا رخصت فرموده‌اید. حضرت فرمود: آن زندیق دروغ می‌گوید. او از من پرسید و من به او گفتم که شخصی از امام محمد باقر علیه السلام در مورد غنا سوال نمود و ایشان فرمود: اگر حق و باطل متمایز شود غنا در کدام طرف خواهد بود. آن شخص گفت در طرف باطل. فرمود:« درست حکم کردی.»

به سند معتبر از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود:« مجلس غنا مجلسی است که خدا نظر رحمت به سوی اهل آن مجلس نمی‌کند و غنا داخل است»

علی بن ابراهیم در حدیث طولانی روایت کرده است که حضرت رسول صل الله علیه و آله برای سلمان چیزهای بدی را که در آخرالزمان به هم خواهد رسید و از علامات قیامت است. بیان نمود و از آن جمله فرمود:« تغنّی به قرآن خواهند کرد و به عنوان غنا خواهند خواند.»

 منابع:

1. فروع کافی ۶/۴۳۱ ح ۴،۵،۶،۱۵،۱۶،۲۵
2. سوره لقمان ۶
3. اصول کافی ۲/۲۷۶ ح۱