اشتباه خاورشناسان درباره نام پیامبر صلوات الله علیه

قرآن مجید رسول گرامی را به دو و یا چند نام معرفی می‌کند. در سوره‌های آل عمران و محمد و فتح و احزاب در آیه‌های ۱۳۸ و ۲و ۲۹و ۴۰ او را به نام محمد و در سوره صف آیه ۶ به نام احمد خوانده است. علت داشتن دو نام این است که مادر رسول خدا صلی الله علیه و آله پیش از جدش نام او را احمد گذارده بود چنانکه در تاریخ منعکس است. بنابراین آنچه را بعضی از خاورشناسان در مقام اعتراض گفته اند که: انجیل به تصریح قرآن در سوره صف آیه ۶ ظهور پیامبری را بشارت داده است که نام او احمد است نه محمد و شخصی که مسلمانان به رهبری او معتقدند نام او محمد است نه احمد؛ بی اساس است.
زیرا قرآنی که پیامبر ما را به نام احمد معرفی نموده است در چند جا او را به نام محمد خوانده است. اگر مدرک آنها برای تعیین نام این پیامبر قرآن مجید باشد قرآن او را به هر دو اسم نامیده و او را در جائی به نام محمد و در جای دیگر احمد معرفی نموده است.
هر کس مختصر مطالعه‌ای در تاریخ زندگی رسول اکرم صلی الله علیه و آله داشته باشد می‌داند که آن حضرت از دوران کودکی دو نام داشت و مردم او را با هر دو نام خطاب می‌کردند. یکی محمد که جد بزرگوارش عبدالمطلب برای او انتخاب کرده بود و دیگری احمد که مادرش آمنه او را به آن نامیده بود.
این مطلب یکی از مسلمات تاریخ اسلام است و سیره نویسان این مطلب را نقل کرده‌اند و مشروح این مطلب را در سیره حلبی می‌توانید بخوانید.
عموی گرامی وی ابوطالب که پس از درگذشت عبدالمطلب کفالت و سرپرستی محمد به او واگذار شده بود با عشق و علاقه زائدالوصفی چهل و دو سال تمام پروانه‌وار به گرد شمع وجود وی گشت و از بذل جان و مال در حراست و حفاظت او دریغ ننمود. در اشعاری که درباره برادرزاده خود سروده گاهی از او به نام محمد و گاهی به نام احمد اسم برده است و این خود حاکی از آن است که در آن زمان یکی از نام‌های معروف وی همان احمد بوده است.
برخی از اشعار او را که در آنها پیامبر به نام احمد نامیده شده است می‌آوریم:
«آنچه که امروز احمد می‌گوید نور است و در روز رستاخیز پاداش است»
«دشمن می‌گوید: سخنان احمد بیهوده و نسب او پایین است»
«حقا که احمد به سوی آنان با آئین حق آمد و آئینی دروغ نیاورده است»
«کسانی که بر احمد ستم کرده اند خواستند او را بکشند ولی برای اینکار رهبری نداشتند»

 

منابع:
۱- سیره حلبی ج۱ ص۹۳
۲- انسان العیون فی سیره الامین و المامون ج۱ ص۹۳
۳- فروغ ابدیت ج۱ ص ۱۵۸