دی
6
1394

دوران کودکی حضرت محمد صلی الله علیه و آله

کودک عبدالمطلب مدت پنج سال در میان قبیله بنی سعد بسر برد و رشد و نمو کافی نمود. در ضمن این مدت دو یا سه بار حلیمه او را پیش مادرش برد و آخرین بار او را به مادرش تحویل داد.
نخستین دفعه هنگامی بود که دوران شیرخوارگی او پایان یافت و برای همین جهت او را به مکه برد و با اصرار دو مرتبه بازگرفت. علت اصرار حلیمه برای باز گرفتن این بود که وجود این طفل باعث خیر و برکت او گردیده بود و شیوع بیماری وبا در مکه سبب شد که مادر وی نیز خواهش او را بپذیرد.
دفعه دوم موقعی بود که دسته‌ای از روحانیون حبشه به حجاز آمده بودند محمد صلی الله علیه و آله را در قبیله بنی سعد مشاهده کردند. دیدند علائمی را که در کتابهای آسمانی برای پیامبری که پس از عیسی علیه السلام خواهد آمد کاملا در این طفل موجود است. از این نظر تصمیم گرفتند او را به هر نحوی که ممکن است بربایند و با خود به حبشه ببرند و این افتخار نصیب آنان گردد.
قرآن کریم در این باره می‌فرماید:« و یادآر هنگامی که عیسای مریم به بنی اسرائیل گفت: من همانا رسول خدا به سوی شما هستم و بر حقانیت کتاب تورات که مقابل من است تصدیق می‌کنم و نیز شما را مژده می‌دهم که بعد از من رسول بزرگواری که نامش در انجیل من احمد است بیاید. چون آن رسول با آیات و معجزات به سوی خلق آمد گفتند: این (معجزات و قرآن وی) سحری آشکار است»
در این مورد آیات دیگری نیز هست که آشکارا می‌رساند که علائم و نشانه های پیامبر اسلام در کتب آسمانی گذشته صریحا بیان شده بود و امتهای پیشین از آن باخبر بودند.

 

منابع:
۱- سیره ابن هشام ج۱ ص۱۶۷
۲- سوره صف آیه ۶
۳- سوره اعراف آیه ۱۵۷
۴- فروغ ابدیت ج۱ ص ۱۶۶

دی
5
1394

اشتباه خاورشناسان درباره نام پیامبر صلوات الله علیه

قرآن مجید رسول گرامی را به دو و یا چند نام معرفی می‌کند. در سوره‌های آل عمران و محمد و فتح و احزاب در آیه‌های ۱۳۸ و ۲و ۲۹و ۴۰ او را به نام محمد و در سوره صف آیه ۶ به نام احمد خوانده است. علت داشتن دو نام این است که مادر رسول خدا صلی الله علیه و آله پیش از جدش نام او را احمد گذارده بود چنانکه در تاریخ منعکس است. بنابراین آنچه را بعضی از خاورشناسان در مقام اعتراض گفته اند که: انجیل به تصریح قرآن در سوره صف آیه ۶ ظهور پیامبری را بشارت داده است که نام او احمد است نه محمد و شخصی که مسلمانان به رهبری او معتقدند نام او محمد است نه احمد؛ بی اساس است.
زیرا قرآنی که پیامبر ما را به نام احمد معرفی نموده است در چند جا او را به نام محمد خوانده است. اگر مدرک آنها برای تعیین نام این پیامبر قرآن مجید باشد قرآن او را به هر دو اسم نامیده و او را در جائی به نام محمد و در جای دیگر احمد معرفی نموده است.
هر کس مختصر مطالعه‌ای در تاریخ زندگی رسول اکرم صلی الله علیه و آله داشته باشد می‌داند که آن حضرت از دوران کودکی دو نام داشت و مردم او را با هر دو نام خطاب می‌کردند. یکی محمد که جد بزرگوارش عبدالمطلب برای او انتخاب کرده بود و دیگری احمد که مادرش آمنه او را به آن نامیده بود.
این مطلب یکی از مسلمات تاریخ اسلام است و سیره نویسان این مطلب را نقل کرده‌اند و مشروح این مطلب را در سیره حلبی می‌توانید بخوانید.
عموی گرامی وی ابوطالب که پس از درگذشت عبدالمطلب کفالت و سرپرستی محمد به او واگذار شده بود با عشق و علاقه زائدالوصفی چهل و دو سال تمام پروانه‌وار به گرد شمع وجود وی گشت و از بذل جان و مال در حراست و حفاظت او دریغ ننمود. در اشعاری که درباره برادرزاده خود سروده گاهی از او به نام محمد و گاهی به نام احمد اسم برده است و این خود حاکی از آن است که در آن زمان یکی از نام‌های معروف وی همان احمد بوده است.
برخی از اشعار او را که در آنها پیامبر به نام احمد نامیده شده است می‌آوریم:
«آنچه که امروز احمد می‌گوید نور است و در روز رستاخیز پاداش است»
«دشمن می‌گوید: سخنان احمد بیهوده و نسب او پایین است»
«حقا که احمد به سوی آنان با آئین حق آمد و آئینی دروغ نیاورده است»
«کسانی که بر احمد ستم کرده اند خواستند او را بکشند ولی برای اینکار رهبری نداشتند»

 

منابع:
۱- سیره حلبی ج۱ ص۹۳
۲- انسان العیون فی سیره الامین و المامون ج۱ ص۹۳
۳- فروغ ابدیت ج۱ ص ۱۵۸

گاه‌شمار تاریخ خورشیدی

اردیبهشت ۱۴۰۳
ش ی د س چ پ ج
« فروردین    
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031