ارشاد با بذل مال

مدتى بود که شخصى دایم نزد امام کاظم علیه السلام مى آمد و فحش و ناسزا مى گفت . بعضى از نزدیکان حضرت که قضیه را چنین دیدند، به ایشان عرض کردند:
– اجازه بدهید ما این فاسق را بکشیم !
حضرت اجازه ندادند و از مکان و مزرعه او پرسیدند و سپس سوار بر مرکبى به مزرعه وى رفتند. آن مرد صدا زد:
– از میان زراعت من نیایید! حاصل مرا پایمال مى کنید!
حضرت آمدند نزدیک ایشان پیاده شدند. با لبخندى در کنارش نشستند و سپس فرمودند:
– چقدر براى زراعت خرج کرده اى ؟
گفت :
– صد دینار.
فرمود:
– چقدر امید دخل دارى ؟
گفت :
– دویست دینار.
فرمود:
– این سیصد دینار را بگیر و مزرعه هم مال خودت باشد. خداوند آنچه را که امید دارى به تو مرحمت مى کند.
مرد پول را گرفت و پیشانى حضرت را بوسید. حضرت تبسم کرده ، برگشت .
فردا که امام علیه السلام مسجد آمدند، آن مرد نشسته بود. وقتى که حضرت را دید گفت :
– الله اعلم حیث یجعل رسالته
اصحاب پرسیدند دیروز چه مى گفت ، امروز چه مى گوید، دیروز فحش ‍ و ناسزا مى گفت ، امروز تعریف و تمجید مى کند؟
حضرت به اصحاب فرمودند:
– شما گفتید اجازه بده ما این مرد را بکشیم و لکن من با مبلغى پول او را اصلاح کردم! یکى از راه هاى اصلاح حال مردم احسان و بخشش ‍ است .