دعای فرج

 

سوّم:شیخ کفعمى در کتاب«بلد الامین»دعایى نقل کرده به روایت از حضرت امیر المؤمنین که هر سوخته‏ دل و مصیبت‏زده و غمناک و گرفتار آن را بخواند حق تعالى به او گشایش و فرج کرامت فرماید.و آن دعا این است:

یا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ وَ یا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ وَیا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ ویا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ وَیا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ لَهُ وَیا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ وَیا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ یا کَریمَ الْعَفْوِ یا حَسَنَ التَّجاوُزِ یا عَوْنَ الضُّعَفاَّءِ یا کَنْزَ الْفُقَراَّءِ یا عَظیمَ الرِّجاَّءِ یا مُنْقِذَ الْغَرْقى یا مُنْجِىَ الْهَلْکى یا مُحْسِنُ ،
اى تکیه‏گاه آن‏که تکیه‏گاهى ندارد،اى اندوخته آن‏که اندوختاى ندارد،اى پشتیبان آن‏که پشتیبانى ندارد،اى نگاهدار آن‏که نگاهدارى‏ ندارد،اى فریادرس آن‏که فریادرسى ندارد،اى گنج آن‏که گنجى ندارد،اى عزّت آن‏که عزّتى ندارد،اى کریمانه درگذرنده، اى نیکو گذشت،اى پشتیبان ناتوانان،اى غناى تهیدستان،اى بزرگ‏مایه امید،اى نجات‏دهنده غریقان،اى رهایى‏بخش‏ هلاک‏شدگان،اى احسان کنده،
یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللّیْلِ وَنُورُ النَّهارِ وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ وَحَفیفُ الشَّجَرِ وَدَوِىُّ الْماَّءِ یا اَللّهُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ لا اِلهَ إ لاّ اَنْتَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ.
اى زیبایى‏بخش،اى نعمت‏ده،اى عطابخش،تویى آن‏که سیاهى شب و روشنى روز و پرتو ماه و شعاع خورشید و وزش باد در درخت و صداى آب باریت سجده کرد،اى خدا،اى خدا،اى‏ خدا،معبودى جز تو نیست،یگانه و بى‏شریکى اى پروردگار،اى خدا،بر محمّد درود فرست‏ و با ما آنچه شایسته آنى انجام ده.

پس از دعا هرچه حاجت دارى درخواست کن.
مؤلف گوید:و نیز براى گشایش مشکلات و رفع گرفتارى،و برطرف‏شدن غم و اندوه،تداوم بر این ذکر که حضرت‏ جواد علیه السّلام تعلیم فرموده بسیار سودمند است:
یَا مَنْ یَکْفى مِنْ کُلِّشَى ءٍ وَلا یَکْفى مِنْهُ شَى ءٌ اِکْفِنى ما اَهَمَّنى
اى آن‏که از هرچیز کفایت کند و از او چیزى کفایت نکند کارهاى مهمّ مرا کفایت فرما

دعای جوشن صغیر

این دعا در کتابهاى معتبر به شرحى گسترده‏تر از شرح جوشن کبیر نقل شده،و کفعمى در حاشیه کتاب بلد الامین‏ فرموده که این دعا دعایى است بس بلند و پر ارج و هنگامى که هادى عبّاسى کشتن حضرت موسى بن جعفر علیهما السلام را قصد کرد آن حضرت این دعا را خواند در نتیجه جدّش رسول خدا صلّى اللّه و علیه و آله را در خواب دید که به ایشان فرمود:حق تعالى دشمن تو را هلاک‏ خواهد کرد. این دعا در کتاب مهج الدعوات سیّد ابن طاووس نیز نقل شده ولى بین نسخه کفعمى و سیّد اختلاف وجود دارد که ما آن را موافق کتاب بلد الامین نقل مى‏کنیم.و آن دعا این است:

بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحیم
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

اِلهى کَمْ مِنْ عَدُوٍّ انْتَضى عَلَىَّ سَیفَ عَداوَتِهِ وَشَحَذَ لى ظُبَهَ مِدْیَتِهِ وَاَرْهَفَ لى شَباحَدِّهِ وَدافَ لى قَواتِلَ سمُوُمِهِ وَسَدَّدَ اِلَىَّ صَوائِبَ سِهامِهِ وَلَمْ تَنَمْ عَنّى عَیْنُ حِراسَتِهِ وَاَضْمَرَ اَنْ یَسُومَنِى الْمَکْروْهَ وَیُجَرِّعَنى ذُعافَ مَرارَتِهِ نَظَرْتَ اِلى ضَعْفى عَنِ احتِمالِ الْفَوادِحِ،
خدایا چه بسیار دشمنى که شمشیر دشمنى‏اش را به روى من کشید،و لبه تیغش را بر من تیز کرد،و باریک نمود دم‏ برنده اسلحه‏اش را و زهرهاى کشنده‏اش را براى من درهم آمیخت و تیرهاى بى‏خطایش را به سوى من نشانه گرفت و چشم نگهبانش از من به‏ به خواب نرفت و نهانى بر آن است تا مرا در معرض امور ناخوشایند قرار دهد،و به من بچشاند زهر جگر سوزش را،خدایا به ناتوانى من نگریستى‏ که تاب حوادث بزرگ را ندارم،
وَعَجْزى عَنِ الاِْنْتِصارِ مِمَّنْ قَصَدَنى بِمُحارَبَتِهِ وَوَحْدَتى فى کَثیرٍ مِمَّنْ ناوانى واَرْصَدَ لى فیما لَمْ اُعْمِلْ فِکْرى فى الاِْ رْصادِ لَهُمْ بِمِثْلِهِ فَاَیَّدْتَنى بِقُوَّتِکَ وَشَدَدْتَ اَزْرى بِنُصْرَتِکَ وفَلَلْتَ لى حَدَّهُ وَخَذَلْتَهُ بَعْدَ جَمْعِ عَدیدِهِ وَحَشْدِهِ واَعْلَیْتَ کَعْبى عَلَیْهِ،
و در درماندگى‏ام را از انتقام گرفتن از ان با ستیزه‏جویى‏اش قصد من کرده دیدى،و تنهایى‏ام را در برابر بسیارى از آنان‏که آزار مرا اراده نموده‏اند،و در کمین من نشستند مشاهده کردى و در آنچه که اندیشه‏ام را علیه آنان براى مقابله به مثل بکار نگرفتم،پس مرا به‏ نیرویت تأیید کردى و پشتم را با یاریت محکم نمودى،و تیغ او را به نفع من کند کردى،و او را پس از جمع‏آورى نفرات‏ و تجهیزاتش خوار نمودى،و مقام و جایگاه مرا بر او برترى دادى،

(بیشتر…)