دعای بعد از زیارت امامان(علیه السلام)

سیّد ابن طاووس فرموده:مستحب است این دعا بعد از زیارت ائمه علیهم السّلام خوانده شود:
اللَّهُمَّ إِنْ کَانَتْ ذُنُوبِی قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِی عِنْدَکَ وَ حَجَبَتْ دُعَائِی عَنْکَ وَ حَالَتْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُقْبِلَ عَلَیَّ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ تَنْشُرَ عَلَیَّ رَحْمَتَکَ وَ تُنَزِّلَ عَلَیَّ بَرَکَاتِکَ وَ إِنْ کَانَتْ قَدْ مَنَعَتْ أَنْ تَرْفَعَ لِی إِلَیْکَ صَوْتا أَوْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبا أَوْ تَتَجَاوَزَ عَنْ خَطِیئَهٍ مُهْلِکَهٍ فَهَا أَنَا ذَا مُسْتَجِیرٌ بِکَرَمِ وَجْهِکَ وَ عِزِّ جَلالِکَ مُتَوَسِّلٌ إِلَیْکَ مُتَقَرِّبٌ إِلَیْکَ بِأَحَبِّ خَلْقِکَ إِلَیْکَ وَ أَکْرَمِهِمْ عَلَیْکَ وَ أَوْلاهُمْ بِکَ وَ أَطْوَعِهِمْ لَکَ وَ أَعْظَمِهِمْ مَنْزِلَهً وَ مَکَانا عِنْدَکَ مُحَمَّدٍ وَ بِعِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ الْأَئِمَّهِ الْهُدَاهِ الْمَهْدِیِّینَ الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَى خَلْقِکَ طَاعَتَهُمْ وَ أَمَرْتَ بِمَوَدَّتِهِمْ وَ جَعَلْتَهُمْ وُلاهَ الْأَمْرِ مِنْ بَعْدِ رَسُولِکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَا مُذِلَّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ یَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِینَ بَلَغَ مَجْهُودِی فَهَبْ لِی نَفْسِیَ السَّاعَهَ وَ رَحْمَهً مِنْکَ تَمُنُّ بِهَا عَلَیَّ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .
خدایا اگر گناهانم مرا در پیشگاه تو بى‏آبرو نموده،و دعایم را از تو پوشانده،و میان من و تو پرده گشته،از تو مى‏خواهم،که به سوى من با جلوه کریمت رو آورى،و رحمتت را بر من بگسترانى،و برکاتت بر من‏ نازل کنى،و اگر گناهانم مانع شده،که از من به جانب خود صدایى را بالا برى،یا برایم گناهى را بیامرزى،یا از خطاى هلاک‏ کننده‏اى گذشت کنى،اینک من آنم،که پناه جوینده به کرم جلوه،و عزّت توام،متوسّل به سوى تو،و متقرّب‏ به جانب توام،به محبوبترین آفریده‏ات در پیشگاه تو،و گرامى‏ترینشان نزد تو،و شایسته‏ترینشان به تو،و فرمانبردار ترینشان براى تو،و بزرگترینشان در منزلت و موقعیت نزد تو،محمّد،و به عترت پاکش،پیشوایان رهنما و ره‏یافته،آنان‏که طاعتشان را بر بندگانت واجب نمودى،و به مودّتشان امر فرمودى،و آنان را پس از پیامبرت،درود خدا بر بر او و خاندانش،متولیّان حکومت قرار دادى،اى خوارکننده هر گردنکش لجوج،و اى عزیز کننده مؤمنان،تاب و توانم به سر رسید،پس همین‏ ساعت مرا ببخش،و رحمتى را از جانب خود به من عنایت کن،که با آن بر من منّت نهى،اى مهربان‏ترین مهربانان.
پس ضریح را ببوس،و هر دو طرف صورت خود را بر آن گذار و بگو:
اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا مَشْهَدٌ لا یَرْجُو مَنْ فَاتَتْهُ فِیهِ رَحْمَتُکَ أَنْ یَنَالَهَا فِی غَیْرِهِ وَ لا أَحَدٌ أَشْقَى مِنِ امْرِئٍ قَصَدَهُ مُؤَمِّلا فَآبَ عَنْهُ خَائِبا اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ الْإِیَابِ وَ خَیْبَهِ الْمُنْقَلَبِ وَ الْمُنَاقَشَهِ عِنْدَ الْحِسَابِ وَ حَاشَاکَ یَا رَبِّ أَنْ تَقْرِنَ طَاعَهَ وَلِیِّکَ بِطَاعَتِکَ وَ مُوَالاتَهُ بِمُوَالاتِکَ وَ مَعْصِیَتَهُ بِمَعْصِیَتِکَ ثُمَّ تُؤْیِسَ زَائِرَهُ وَ الْمُتَحَمِّلَ مِنْ بُعْدِ الْبِلادِ إِلَى قَبْرِهِ وَ عِزَّتِکَ یَا رَبِّ لا یَنْعَقِدُ عَلَى ذَلِکَ ضَمِیرِی إِذْ کَانَتِ الْقُلُوبُ إِلَیْکَ بِالْجَمِیلِ تُشِیرُ
خدایا به درستى که این محل،زیارتگاهى است،که اگر کسى در اینجا رحمتت به او نرسد امید ندارد،که در جاى دیگر به او رسد،و نه احدى بدبخت‏تر از کسى است،آرزوکنان اینجا را قصد کند،و از آن ناامید بازگردد.خدایا به تو پناه مى‏آورم‏ از شرّ چنان بازگشتى،و از نومیدى محلّ مراجعت[قیامت]و سخت‏گیرى به هنگام حساب،از تو بعید است اى پروردگارم،که‏ مقرون سازى طاعت،ولىّ‏ات را به طاعتت،و دوستى‏اش را به دوستى‏ات،و نافرمانى‏اش را به نافرمانى‏ات،سپس زائر او را ناامید کنى،و کسى‏که دورى شهرها را براى زیارت قبرش تحمّل نموده ناامید نمایى!!به عزّتت سوگند اى پروردگارم،که نهادم بر این کار منعقد نمى‏شود زیرا دلها به جانب تو به احسان اشاره کرده‏اند.
سپس نماز زیارت بخوان،و چون خواستى وداع گویى،و از آنجا بازگردى بگو:
السَّلامُ عَلَیْکُمْ یَا أَهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّهِ وَ مَعْدِنَ الرِّسَالَهِ سَلامَ مُوَدِّعٍ لا سَئِمٍ وَ لا قَالٍ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
سلام بر شما اى اهل بیت نبوّت،و سرچشمه رسالت،سلام وداع کننده،نه سلام‏ خسته و خشمگین،و رحمت و برکات خدا بر شما باد.
تا آخر،و شیخ مفید هم این دعا را نقل کرده است،ولى بعد از بالجمیل تشیر فرموده‏ است:پس بگو:
یَا وَلِیَّ اللَّهِ إِنَّ بَیْنِی وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ذُنُوبا لا یَأْتِی عَلَیْهَا إِلا رِضَاکَ فَبِحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَکَ عَلَى سِرِّهِ وَ اسْتَرْعَاکَ أَمْرَ خَلْقِهِ وَ قَرَنَ طَاعَتَکَ بِطَاعَتِهِ وَ مُوَالاتَکَ بِمُوَالاتِهِ تَوَلَّ صَلاحَ حَالِى مَعَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اجْعَلْ حَظِّی مِنْ زِیَارَتِکَ تَخْلِیطِی بِخَالِصِی زُوَّارِکَ الَّذِینَ تَسْأَلُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی عِتْقِ رِقَابِهِمْ وَ تَرْغَبُ إِلَیْهِ فِی حُسْنِ ثَوَابِهِمْ وَ هَا أَنَا الْیَوْمَ بِقَبْرِکَ لائِذٌ وَ بِحُسْنِ دِفَاعِکَ عَنِّی عَائِذٌ فَتَلافَنِی یَا مَوْلایَ وَ أَدْرِکْنِی وَ اسْأَلِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی أَمْرِی فَإِنَّ لَکَ عِنْدَ اللَّهِ مَقَاما کَرِیما وَ جَاها عَظِیما صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما.
اى ولىّ خدا،همانا بین من و خداى عزّ و جلّ گناهانى است،که آنها را جز خشنودى تو از بین نمى‏برد،پس‏ به جق آن‏که تو را بر رازش امین قرار داده،و زیر نظر داشتن کار بندگانش را از تو خواسته،و طاعت تو را به طاعتش،و دوستى‏ات را به دوستى‏اش‏ مقرون نموده،اصلاح حال مرا با خداى عزّ و جلّ به عهده گیر،و بهره مرا از زیارتت،آمیختنم با زائران خالصت قرار ده،آنان‏که آزادى آنها را از عذاب قیامت،از خدا درخواست مى‏کنى،و به او در خوبى پاداششان رغبت مى‏نمایى،اینک‏ من امروز به قبر تو پناهنده شده‏ام،و به خوبى دفاعت از من،به قبر تو پناه جسته‏ام،پس کار مرا تدارک کن اى مولایم و مرا دریاب،و از خداى عزّ و جلّ،اصلاح در کارم را بخواه،که براى تو نزد خداى مقام کریم،و منزلتى عظیم است،درود و سلام خدا بر تو سلامى خاص و شایسته.
مؤلّف گوید:بهتر آن است که زائر در مشاهد مشرفه،چون بخواهد دعا کند،بلکه هر دعاکننده‏اى،در هر کجا که باشد،براى هر مطلب و حاجتى که بخواهد دعا نماید،بر دعاى خود مقدم کند،دعا براى سلامتى وجود مقدّس حجّت عصر،حضرت صاحب الامر علیه السّلام‏ را،و این مطلب،مطلبى بسیار مهم و داراى فواید فوق العاده است،که شرحش مناسب اینجا نیست.و مرحوم شیخ نورى،در باب دهم کتاب«نجم ثاقب»،این مطلب را مشروحان ذکر کرده،و بعضى از دعاهاى مخصوص به این مقام را نوشته،هرکه مى‏خواهد به آن‏جا رجوع کند،و مختصرترین آنها دعایى است،که در اعمال شب بیست‏وسوم ماه رمضان،در ضمن دعاهاى شبهاى دهه‏ آخر ذکر شد،و نیز در ذکر آداب زائر امام حسین علیه السّلام دعایى نقل کردیم،که در همه مشاهد مشرّفه خوانده مى‏شود

کیفیت زیارت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام

آگاه باش زیارت‏هاى روایت‏شده براى آن حضرت بر دو بخش است:یکى مطلقه،که مقیّد به وقتى از اوقات نیست‏ و دیگر مخصوصه،که مقیّد به وقت معیّن است،و این زیارات در ضمن دو مقصد بیان مى‏شود.

مقصد اول:در زیارات مطلقه که بسیار است،و ما در اینجا تنها به ذکر چند زیارت اکتفا مى‏کنیم.اول:زیارتى است که‏ شیخ مفید و شهید و سیّد ابن طاووس و دیگران ذکر کرده‏اند و کیفیت آن به این صورت است:هرگاه اراده زیارت کنى غسل کن،و دو جامه پاک بپوش و به چیزى از بوى خوش خود را خوشبو کن و اگر بوى خوش نیافتى مانعى ندارد،چون‏ از خانه بیرون آمدى بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّی خَرَجْتُ [تَوَجَّهْتُ‏] مِنْ مَنْزِلِی أَبْغِی فَضْلَکَ وَ أَزُورُ وَصِیَّ نَبِیِّکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمَا اللَّهُمَّ فَیَسِّرْ ذَلِکَ لِی وَ سَبِّبِ الْمَزَارَ لَهُ وَ اخْلُفْنِی فِی عَاقِبَتِی وَ حُزَانَتِی بِأَحْسَنِ الْخِلافَهِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خدایا از خانه‏ام بیرون آمدم،جویاى فضل تو هستم، جانشین پیامبرت)درود تو بر آن دو(را زیارت مى‏کنم.خدایا این زیارت را برایم آسان کن،و سببش را برایم فراهم آر،و مرا نسبت به سرانجام و غمخوارانم جانشین باش به نیکوترین جانشینى،اى مهربان‏ترین مهربانان.
پس روانه شو،درحالى‏که زبانت گویا باشد به ذکر:)الحمد للّه و سبحان اللّه و لا اله الاّ اللّه(و چون به حدود کوفه‏ [جایى که در گذشته محّل خندق شهر بوده است]رسیدى بایست و بگو:
اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ أَهْلُ [أَهْلَ‏] الْکِبْرِیَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْعَظَمَهِ اللَّهُ أَکْبَرُ أَهْلُ [أَهْلَ‏] التَّکْبِیرِ وَ التَّقْدِیسِ وَ التَّسْبِیحِ وَ الْآلاءِ اللَّهُ أَکْبَرُ مِمَّا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ عِمَادِی وَ عَلَیْهِ أَتَوَکَّلُ اللَّهُ أَکْبَرُ رَجَائِی وَ إِلَیْهِ أُنِیْبُ اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِی تَعْلَمُ حَاجَتِی وَ مَا تُضْمِرُهُ هَوَاجِسُ الصُّدُورِ وَ خَوَاطِرُ النُّفُوسِ فَأَسْأَلُکَ بِمُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى الَّذِی قَطَعْتَ بِهِ حُجَجَ الْمُحْتَجِّینَ وَ عُذْرَ الْمُعْتَذِرِینَ وَ جَعَلْتَهُ رَحْمَهً لِلْعَالَمِینَ أَنْ لا تَحْرِمَنِی ثَوَابَ زِیَارَهِ وَلِیِّکَ وَ أَخِی نَبِیِّکَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَصْدَهُ وَ تَجْعَلَنِی مِنْ وَفْدِهِ الصَّالِحِینَ وَ شِیعَتِهِ الْمُتَّقِینَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
خدا بزرگتر است،خدا بزرگتر است،شایسته‏ کبریایى و بزرگوارى و عظمت است،خدا بزرگتر است،شایسته بزرگ شمردن و تقدیس و تسبیح و نعمتهاست، خدا بزرگتر است از آنچه مى‏ترسم و حذر مى‏کنم،خدا بزرگتر است،تکیه‏گاه من است،و بر او توکّل مى‏کنم،خدا بزرگتر است،امید من است،و به سوى او باز مى‏گردم.خدایا تو ولى نعمت منى،و بر انجام خواسته‏ام توانایى،حاجتم و آنچه را دغدغه‏هاى سینه‏ها و خاطرات نفوس پنهان مى‏کند مى‏دانى،خدایا از تو مى‏خواهم به حق محمّد مصطفى که به وسیله او حجّتهاى‏ حجّت‏تراشان،و عذر عذرخواهان را بریدى،و او را رحمت براى جهانیان قرار دادى،که محرومم نکنى از ثواب زیارت‏ ولیّت و برادر پیامبرت امیر المؤمنین،و توجه به سویش،و مرا از واردان شایسته،و شیعیان‏ پرهیزگارش قرار دهى،به مهربانى‏ات،اى مهربان‏ترین مهربانان.
چون قبر شریف آن حضرت برایت نمودار شود چنین بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا اخْتَصَّنِی بِهِ مِنْ طِیبِ الْمَوْلِدِ وَ اسْتَخْلَصَنِی إِکْرَاما بِهِ مِنْ مُوَالاهِ الْأَبْرَارِ السَّفَرَهِ الْأَطْهَارِ وَ الْخِیَرَهِ الْأَعْلامِ اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْ سَعْیِی إِلَیْکَ وَ تَضَرُّعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی لا تَخْفَى عَلَیْکَ إِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْمَلِکُ الْغَفَّارُ
خدا را سپاس که مرا به پاکى ولادت اختصاص داد،و مرا از باب کرامت،به دوستى‏ نیکان و سفیران پاک و بهترین نشانه‏هاى حق برگزید،خدایا کوششم را به درگاهت،و زارى‏ام را به‏ پیشگاهت بپذیر،و گناهانم را که بر تو پوشیده نیست بیامبرز،که تویى خداى فرمانروا و آمرزش پیشه.

اهمیت روزه گرفتن در روز پانزدهم ماه رجب

بدان و آگاه باش که پانزدهمین روز از ماه رجب، روز بسیار شریفی است همان‌گونه که «سید بن طاووس» در کتاب «اقبال» به اسناد خود از ابن ابی عیاش روایت کرده است که او گفت: حضرت آدم علیه السلام به درگاه خداوند عرضه داشت:«خداوندا! ای پروردگار من! به من بگو که محبوب‌ترین وقت‌ها نزد تو چه وقتی است؟»

خداوند تبارک و تعالی به او وحی کرد که:«ای آدم! دوست داشتنی ترین اوقات نزد من روز پانزدهم ماه رجب می باشد.

ای آدم! در روز پانزدهم ماه رجب با گرفتن روزه و خواندن دعا و گفتن استغفار و ذکر لا إله الّا الله به من نزدیکی و تقرب بجوی.

ای آدم! قضا و مشیت من بر این تعلق گرفته و من در کتاب خویش اینگونه نوشته‌ام که از فرزندان تو پیامبری را به رسالت مبعوث کنم که او بردبار و مهربان و بخشنده و دانا و بابرکت است و بداخلاق و بیرحم و بی عاطفه نیست. من روز پانزدهم ماه رجب را به او و امت او اختصاص داده‌ام که در آن روز هر چه از من بخواهند من به آنها می‌بخشم و هر کس از آنان در این روز از من طلب بخشایش و آمرزش کند، او را می‌بخشم و به هر کدام از آنها که از من درخواست رزق و روزی نماید، رزق و روزی می‌دهم و از هر یک از آنان که از من طلب دستگیری و کمک کنند کمک می‌نمایم و اگر از من بخواهند که بر آنان رحم آورم ترحم می‌کنم.

ای آدم! هر کس روز پانزدهم ماه رجب را روزه بگیرد و ذکر بگوید و خشوع بورزد و خشم خود را کنترل کند و از مال خویش صدقه بدهد پاداش او در نزد من چیزی جز بهشت نیست.

ای آدم! به فرزندانت بگو که در ماه رجب از ارتکاب معاصی و گناهان بپرهیزند، زیرا گناه در آن بسیار بزرگ است.»

(المراقبات ۱۷۰/۱۷۱)

حرز امام زین العابدین (ع)

ششم:حرز حضرت امام زین العابدین علیه السّلام است،سیّد ابن طاووس در دو موضع از کتاب«مهج الدعوات»این حرز شریف را از حضرت سجّاد علیه السّلام روایت کرده است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است‏

یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ یَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِینَ یَا أَحْکَمَ الْحَاکِمِینَ یَا خَالِقَ الْمَخْلُوقِینَ یَا رَازِقَ الْمَرْزُوقِینَ یَا نَاصِرَ الْمَنْصُورِینَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا دَلِیلَ المُتَحَیِّرِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ أَغِثْنِی یَا مَالِکَ یَوْمِ الدِّینِ إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ یَا صَرِیخَ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُجِیبَ دَعْوَهِ الْمُضْطَرِّینَ أَنْتَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ أَنْتَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبِینُ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُکَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى وَ عَلَى عَلِیٍّ الْمُرْتَضَى وَ فَاطِمَهَ الزَّهْرَاءِ وَ خَدِیجَهَ الْکُبْرَى وَ الْحَسَنِ الْمُجْتَبَى وَ الْحُسَیْنِ الشَّهِیدِ بِکَرْبَلاءَ ،
اى شنواترین شنوایان،اى بیناترین بینایان،اى چابک‏ترین حسابرسان،اى داورترین داوران،اى آفریننده آفریدگان،اى روزى‏دهنده،روزى‏مندان،اى یاور یاور شدگان،اى مهربان‏ترین مهربانان،اى راهنماى سرگردانان، اى فریادرس دادجویان،به دادم برس،اى مالک روز جزا،تنها تو را مى‏پرستم و از تو یارى مى‏جویم،اى فریادرس‏ غم‏زدگان،اى اجابت کننده دعاى درماندگان،تویى خدا،پروردگار جهانیان،تویى خدا،معبودى جز تو نیست فرمانرواى مطلق،حق آشکار،بزرگ‏منشى،جامه برازنده تو است.خدایا درود فرست بر محمّد برگزیده،و على‏ پسندیده و فاطمه زهرا و خدیجه کبرى،و حسن مجتبى و حسین شهید در کربلا،

وَ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ زَیْنِ الْعَابِدِینَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْبَاقِرِ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ الْکَاظِمِ وَ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ التَّقِیِّ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ النَّقِیِّ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْعَسْکَرِیِّ وَ الْحُجَّهِ الْقَائِمِ الْمَهْدِیِّ الْإِمَامِ الْمُنْتَظَرِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُمْ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُمْ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُمْ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُمْ وَ الْعَنْ مَنْ ظَلَمَهُمْ وَ عَجِّلْ فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ انْصُرْ شِیعَهَ آلِ مُحَمَّدٍ [وَ أَهْلِکْ أَعْدَاءَ آلِ مُحَمَّدٍ] وَ ارْزُقْنِی رُؤْیَهَ قَائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَتْبَاعِهِ وَ أَشْیَاعِهِ وَ الرَّاضِینَ بِفِعْلِهِ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و على بن الحسین زینت عبادت‏کنندگان و محمّد بن على باقر،و جعفر بن محمّد صادق،و موسى بن جعفر کاظم،و على بن موسى الرضا،و محمّد بن على تقى، و على بن محمّد نقى،و حسن بن على عسگرى،و حجّت قائم امام مهدى مورد انتظار درود خدا بر همه آنان.خدایا دوست بدار آن‏که آنان را دوست دارد،و دشمن بدار آن‏که آنان را دشمن بدارد،و یارى ده آن‏که‏ آنان را یارى رساند و خوار کن آن‏که آنان را خوار خواهد و لعنت فرست بر آن‏که به آنان ستم ورزید و در فرج خاندان محمّد شتاب فرما،و پیروان خاندان‏ محمّد را یارى کن،و دیدار قائم خاندان محمّد را روزى‏ام گردان،و مرا از پیروان و شیعیان او و خرسندان به کار او قرار ده،به مهرت اى مهرورزترین مهرورزان.

دعای جوشن صغیر

این دعا در کتابهاى معتبر به شرحى گسترده‏تر از شرح جوشن کبیر نقل شده،و کفعمى در حاشیه کتاب بلد الامین‏ فرموده که این دعا دعایى است بس بلند و پر ارج و هنگامى که هادى عبّاسى کشتن حضرت موسى بن جعفر علیهما السلام را قصد کرد آن حضرت این دعا را خواند در نتیجه جدّش رسول خدا صلّى اللّه و علیه و آله را در خواب دید که به ایشان فرمود:حق تعالى دشمن تو را هلاک‏ خواهد کرد. این دعا در کتاب مهج الدعوات سیّد ابن طاووس نیز نقل شده ولى بین نسخه کفعمى و سیّد اختلاف وجود دارد که ما آن را موافق کتاب بلد الامین نقل مى‏کنیم.و آن دعا این است:

بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحیم
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

اِلهى کَمْ مِنْ عَدُوٍّ انْتَضى عَلَىَّ سَیفَ عَداوَتِهِ وَشَحَذَ لى ظُبَهَ مِدْیَتِهِ وَاَرْهَفَ لى شَباحَدِّهِ وَدافَ لى قَواتِلَ سمُوُمِهِ وَسَدَّدَ اِلَىَّ صَوائِبَ سِهامِهِ وَلَمْ تَنَمْ عَنّى عَیْنُ حِراسَتِهِ وَاَضْمَرَ اَنْ یَسُومَنِى الْمَکْروْهَ وَیُجَرِّعَنى ذُعافَ مَرارَتِهِ نَظَرْتَ اِلى ضَعْفى عَنِ احتِمالِ الْفَوادِحِ،
خدایا چه بسیار دشمنى که شمشیر دشمنى‏اش را به روى من کشید،و لبه تیغش را بر من تیز کرد،و باریک نمود دم‏ برنده اسلحه‏اش را و زهرهاى کشنده‏اش را براى من درهم آمیخت و تیرهاى بى‏خطایش را به سوى من نشانه گرفت و چشم نگهبانش از من به‏ به خواب نرفت و نهانى بر آن است تا مرا در معرض امور ناخوشایند قرار دهد،و به من بچشاند زهر جگر سوزش را،خدایا به ناتوانى من نگریستى‏ که تاب حوادث بزرگ را ندارم،
وَعَجْزى عَنِ الاِْنْتِصارِ مِمَّنْ قَصَدَنى بِمُحارَبَتِهِ وَوَحْدَتى فى کَثیرٍ مِمَّنْ ناوانى واَرْصَدَ لى فیما لَمْ اُعْمِلْ فِکْرى فى الاِْ رْصادِ لَهُمْ بِمِثْلِهِ فَاَیَّدْتَنى بِقُوَّتِکَ وَشَدَدْتَ اَزْرى بِنُصْرَتِکَ وفَلَلْتَ لى حَدَّهُ وَخَذَلْتَهُ بَعْدَ جَمْعِ عَدیدِهِ وَحَشْدِهِ واَعْلَیْتَ کَعْبى عَلَیْهِ،
و در درماندگى‏ام را از انتقام گرفتن از ان با ستیزه‏جویى‏اش قصد من کرده دیدى،و تنهایى‏ام را در برابر بسیارى از آنان‏که آزار مرا اراده نموده‏اند،و در کمین من نشستند مشاهده کردى و در آنچه که اندیشه‏ام را علیه آنان براى مقابله به مثل بکار نگرفتم،پس مرا به‏ نیرویت تأیید کردى و پشتم را با یاریت محکم نمودى،و تیغ او را به نفع من کند کردى،و او را پس از جمع‏آورى نفرات‏ و تجهیزاتش خوار نمودى،و مقام و جایگاه مرا بر او برترى دادى،

(بیشتر…)