دعا برای برادران مومن در سجده

مولّف گوید:ما در«مفاتیح»در ضمن اعمال مسجد کوفه،و مسجد زید،بعضى دعاها را نقل کردیم که در سجده خوانده مى‏شود.و شیخ‏ طوسى در کتاب«مصباح المتهجّد»در ذکر سجده شکر فرمود:مستحبّ است براى برادران خود،در سجده دعا کند و بگوید:
اَللّهُمَّ رَبَّ الْفَجْرِ وَاللَّیالِى الْعَشْرِ وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ وَاللَّیْلِ اِذا یَسْرِ وَرَبَّ کُلِّ شَىْءٍ وَاِلهَ کُلِّ شَىْءٍ وَ خالِقَ کُلِّ شَىْءٍ وَمَلیکَ کُلِّ شَىْءٍ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَافْعَلْ بى وَبِفُلانٍ وَفُلانٍ ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَلا تَفْعَلْ بِنا ما نَحْنُ اَهْلُهُ فَاِنَّکَ اَهْلُ التَّقْوى وَاَهْلُ الْمَغْفِرَهِ
اى پروردگار بامداد،و شبهاى ده‏گانه،و پروردگار جفت و تک،و شب هنگامى که مى‏گذرد،و پروردگارم هر چیز، و معبود هر چیز،و آفریننده هر چیز،و پادشاه هر چیز،بر محمّد و خاندانش درود فرست،و با من و فلان و فلان آنچه شایسته آنى انجام ده،و نسبت به ما آنچه سزاوار آن هستیم انجام مده،به درستى که تو اهل‏ تقوا و آمرزشى.
چون سر از سجده برداشتى،دست خود را بر موضع سجود خود مى‏مالى،و از طرف چپ صورت به صورت‏ مى‏کشى،آنگاه به پیشانى،سپس سه مرتبه به جانب راست،و در هر مرتبه مى‏گویى:
اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ عالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهادَهِ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّى الْهَمَّ وَالْحَزَنَ وَالْغِیَرَ وَالْفِتَنَ ما ظَهَرَ مِنْها وَما بَطَنَ.
خدایا تو را ستایش،معبودى جز تو نیست،داناى نهان و آشکار،بخشنده و مهربان،خدایا اندوه درون‏ و غم و دگرگونیها و فتنه‏ ها آنچه آشکار شد و آنچه نهان گشت را از من برطرف کن

کیفیت زیارت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام

آگاه باش زیارت‏هاى روایت‏شده براى آن حضرت بر دو بخش است:یکى مطلقه،که مقیّد به وقتى از اوقات نیست‏ و دیگر مخصوصه،که مقیّد به وقت معیّن است،و این زیارات در ضمن دو مقصد بیان مى‏شود.

مقصد اول:در زیارات مطلقه که بسیار است،و ما در اینجا تنها به ذکر چند زیارت اکتفا مى‏کنیم.اول:زیارتى است که‏ شیخ مفید و شهید و سیّد ابن طاووس و دیگران ذکر کرده‏اند و کیفیت آن به این صورت است:هرگاه اراده زیارت کنى غسل کن،و دو جامه پاک بپوش و به چیزى از بوى خوش خود را خوشبو کن و اگر بوى خوش نیافتى مانعى ندارد،چون‏ از خانه بیرون آمدى بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّی خَرَجْتُ [تَوَجَّهْتُ‏] مِنْ مَنْزِلِی أَبْغِی فَضْلَکَ وَ أَزُورُ وَصِیَّ نَبِیِّکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمَا اللَّهُمَّ فَیَسِّرْ ذَلِکَ لِی وَ سَبِّبِ الْمَزَارَ لَهُ وَ اخْلُفْنِی فِی عَاقِبَتِی وَ حُزَانَتِی بِأَحْسَنِ الْخِلافَهِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خدایا از خانه‏ام بیرون آمدم،جویاى فضل تو هستم، جانشین پیامبرت)درود تو بر آن دو(را زیارت مى‏کنم.خدایا این زیارت را برایم آسان کن،و سببش را برایم فراهم آر،و مرا نسبت به سرانجام و غمخوارانم جانشین باش به نیکوترین جانشینى،اى مهربان‏ترین مهربانان.
پس روانه شو،درحالى‏که زبانت گویا باشد به ذکر:)الحمد للّه و سبحان اللّه و لا اله الاّ اللّه(و چون به حدود کوفه‏ [جایى که در گذشته محّل خندق شهر بوده است]رسیدى بایست و بگو:
اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ أَهْلُ [أَهْلَ‏] الْکِبْرِیَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْعَظَمَهِ اللَّهُ أَکْبَرُ أَهْلُ [أَهْلَ‏] التَّکْبِیرِ وَ التَّقْدِیسِ وَ التَّسْبِیحِ وَ الْآلاءِ اللَّهُ أَکْبَرُ مِمَّا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ عِمَادِی وَ عَلَیْهِ أَتَوَکَّلُ اللَّهُ أَکْبَرُ رَجَائِی وَ إِلَیْهِ أُنِیْبُ اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِی تَعْلَمُ حَاجَتِی وَ مَا تُضْمِرُهُ هَوَاجِسُ الصُّدُورِ وَ خَوَاطِرُ النُّفُوسِ فَأَسْأَلُکَ بِمُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى الَّذِی قَطَعْتَ بِهِ حُجَجَ الْمُحْتَجِّینَ وَ عُذْرَ الْمُعْتَذِرِینَ وَ جَعَلْتَهُ رَحْمَهً لِلْعَالَمِینَ أَنْ لا تَحْرِمَنِی ثَوَابَ زِیَارَهِ وَلِیِّکَ وَ أَخِی نَبِیِّکَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَصْدَهُ وَ تَجْعَلَنِی مِنْ وَفْدِهِ الصَّالِحِینَ وَ شِیعَتِهِ الْمُتَّقِینَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
خدا بزرگتر است،خدا بزرگتر است،شایسته‏ کبریایى و بزرگوارى و عظمت است،خدا بزرگتر است،شایسته بزرگ شمردن و تقدیس و تسبیح و نعمتهاست، خدا بزرگتر است از آنچه مى‏ترسم و حذر مى‏کنم،خدا بزرگتر است،تکیه‏گاه من است،و بر او توکّل مى‏کنم،خدا بزرگتر است،امید من است،و به سوى او باز مى‏گردم.خدایا تو ولى نعمت منى،و بر انجام خواسته‏ام توانایى،حاجتم و آنچه را دغدغه‏هاى سینه‏ها و خاطرات نفوس پنهان مى‏کند مى‏دانى،خدایا از تو مى‏خواهم به حق محمّد مصطفى که به وسیله او حجّتهاى‏ حجّت‏تراشان،و عذر عذرخواهان را بریدى،و او را رحمت براى جهانیان قرار دادى،که محرومم نکنى از ثواب زیارت‏ ولیّت و برادر پیامبرت امیر المؤمنین،و توجه به سویش،و مرا از واردان شایسته،و شیعیان‏ پرهیزگارش قرار دهى،به مهربانى‏ات،اى مهربان‏ترین مهربانان.
چون قبر شریف آن حضرت برایت نمودار شود چنین بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا اخْتَصَّنِی بِهِ مِنْ طِیبِ الْمَوْلِدِ وَ اسْتَخْلَصَنِی إِکْرَاما بِهِ مِنْ مُوَالاهِ الْأَبْرَارِ السَّفَرَهِ الْأَطْهَارِ وَ الْخِیَرَهِ الْأَعْلامِ اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْ سَعْیِی إِلَیْکَ وَ تَضَرُّعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی لا تَخْفَى عَلَیْکَ إِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْمَلِکُ الْغَفَّارُ
خدا را سپاس که مرا به پاکى ولادت اختصاص داد،و مرا از باب کرامت،به دوستى‏ نیکان و سفیران پاک و بهترین نشانه‏هاى حق برگزید،خدایا کوششم را به درگاهت،و زارى‏ام را به‏ پیشگاهت بپذیر،و گناهانم را که بر تو پوشیده نیست بیامبرز،که تویى خداى فرمانروا و آمرزش پیشه.