️مگر می شود عاشق این شخصیت نشد؟!!

? هرکه را می دید سلام می کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.

?وقتی با کسی دست می داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی کشید و صبر می کرد تا طرف مقابل دستش را بکشد.

? با مردم چنان معاشرت می کرد که هرکس گمان می کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.

? هرگاه با کسی هم صحبت می شد به سخنان او خوب گوش فرا می داد.

? چون با کسی سخن می گفت کاملا برمی گشت و رو به او می نشست.

? هرگز سخن کسی را قطع نمی کرد، مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید.

? هدیه را قبول می کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود.

? هرگز مذمت مردم را نمی کرد و بسیار مدح آنان نمی گفت.

? بر جسارت دیگران صبر می فرمود و بدی را به نیکی جزا می داد.

? سراغ اصحاب خود را می گرفت و همواره جویای حال آنان می شد.

? اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می زد.

? هرگاه چیزی به فقیر می بخشید به دست خودش می داد و به کسی حواله نمی کرد.

? پیران را بسیار اکرام می کرد و با کودکان بسیار مهربان بود.

? برای فوت دنیا ناراحت نمی شد و یا به خشم نمی آمد.

? برای خدا آنچنان به خشم می آمد که دیگر کسی او را نمی شناخت.

? هرگز برای خودش انتقام نگرفت، مگر آنکه حریم حق شکسته می شد.

? هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.

? در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت.

? کفش و لباسش را خودش وصله می کرد.

? همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.

? همیشه با وضو بود و هنگام وضوگرفتن مسواک می زد.

? تا گرسنه نمی شد غذا میل نمی کرد و قبل از سیرشدن از تناول منصرف می شد.

? اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و نیز بخشی برای خودش بود، و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می کرد.

برگرفته از «منتهی الآمال» مرحوم محدث قمی و «مکارم الاخلاق» مرحوم طبرسی.

سلام و صلوات خدا بر بهترین بندگانش حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله) و آل پاکش.