پنج روش ناپسند از دیدگاه حضرت علی عایه السلام – روش پنجم

۵- علاقه به دنیا:

علاقه به دنیا برای ذخیره‌ی آخرت کاری است با ارزش و پسندیده اما علاقه به دنیا برای افزودن بر آن کاری ناشایسته است و کمترین ضرری که دارد سلب آسایش در اثر حرص، آرزو و سرانجام غصه‌های فراوان است. خدا نسبت به اینگونه افراد که ثروت را از آنان می گیرد و می گویند: خدا به ما اهانت کرده می فرماید:

اشتباه می کنید شما به یتیمان کمک نمی کردید، به غذای فقیر عنایتی نداشتید میراث را بدون ملاحظه‌ی حقوق دیگران می خورید و نسبت به مال دنیا خیلی علاقه‌مندید…^۱

 

نهج البلاغه – سید رضی – مصطفی زمانی، ص ۲۰۹

 

---

^{وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ کَلَّا ۖ بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا – سوره فجر آیات ۱۶ و ۱۷ و ۱۸ و ۱۹ و ۲۰}

پنج روش ناپسند از دیدگاه حضرت علی عایه السلام – روش چهارم

۴- قرائت قرآن:

تلاوت قرآن یکی از مستحبات اسلام است. هدف از تلاوت قرآن دقت در مطالب قرآن و پند گرفتن از آن است. وقتی قرآن بخوانیم و به دستوراتش عمل نکنیم آن را عملاً مسخره کرده‌ایم و در قیامت این گونه قاریان قرآن در آتش خواهند بود.

از آنجا که نوای قرآن و تلاوت آن از شخص شایسته قابل توجه است خدا می فرماید:

وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَیْنَکَ وَبَیْنَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَهِ حِجَابًا مَسْتُورًا وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّهً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَفِی آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا

وقتی فرآن می خوانی ما میان تو و کسانی که ایمان نیاورده اند حجابی قرار می دهیم و بر قلب های آنان سرپوش قرار می دهیم و گوش های آنان را سنگین می کنیم… تا از قرآن بهره‌مند نگردند.

سوره اسراء آیه ۴۵ و ۴۶

 

نهج البلاغه – سید رضی – مصطفی زمانی، ص ۲۰۹

پنج روش ناپسند از دیدگاه حضرت علی عایه السلام – روش دوم

۲- بی تابی در مصیبت:

علامت عاقل، ناراحت شدن، از حوادث شخصی و اجتماعی است، اما آنگاه  که ناراحتی به گلایه و شکایت از روزگار و بی تابی رسید نتیجه‌ی آن شکایت از خداست، زیرا خدا مصیبت را می داند و مقدمات آن را شخصاً به وجود آورده است و مؤمن واقعی کسی است که در حوادث جهان خود را نبازد و خدا را فراموش نکند.

خواه حوادث دنیا نعمت و آسایش باشد و یا مصیبت، زیرا وقتی لطف خدا شامل حال انسان گردید انسان را به مصیبت یا شادی گرفتار می‌کند تا انسان به خدا توجه کند.^۲

 

نهج البلاغه – سید رضی – مصطفی زمانی، ص ۲۰۸

 

---

^{۲. وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّیِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ – سوره اعراف آیه ۱۶۸}