شش حالت در انسان

شش حالت در انسان ،هنگامى که نعمتى به دیگرى می‏ رسد و خود شخص از او محروم می ماند

غبطه
نخست اینکه آرزو مى ‏کند همانگونه که دیگران دارند، او هم داشته باشد، این حالت را” غبطه” مى‏ خوانند و انسان را وادار به تلاش می کند.

حسد
دیگر اینکه آرزو مى‏ کند آن نعمت از دیگران سلب شود و براى این کار به تلاش و کوشش بر مى ‏خیزد این همان حالت ” حسد” است

بخل
سوم اینکه آرزو مى ‏کند خودش داراى آن نعمت شود و دیگران از آن محروم بمانند، و این همان حالت” بخل” و انحصار طلبى است که انسان همه چیز را براى خود بخواهد و از محرومیت دیگران لذت ببرد.

شح
آرزو می کند که اگر کسی نعمتی دارد فقط به او بدهند و دوست ندارد که نعمتی ر ا به دیگران ببخشد.( یعنی نه خودش نعمتی را می بخشد و نه دوست دارد دیگران ببخشند. و این شدیدتر از بخل است به نام شح.)

ایثار
چهارم اینکه دوست دارد دیگران در نعمت باشند، هر چند خودش در محرومیت بسر ببرد و حتى حاضر است آنچه را دارد در اختیار دیگران بگذارد و از منافع خود چشم بپوشد و این حالت والا را” ایثار” مى‏ گویند که یکى از مهمترین صفات برجسته انسانى است.

شکر
کسی نعمتی را ندارد ولی شخص دیگری آن نعمت را دارد. شخص محروم شکر نعمت او را می کند. که در این صورت این شکر جلوی حسادت را می گیرد و باعث می شود خودش نیز صاحب آن نعمت شود