گلستان سعدی – ریا

☘زاهدی مهمان پادشاهی بود چون به طعام نشستند کم تر از آن خورد که ارادت او بود و چون به نماز برخاستند بیش از آن کرد که عادت او تا ظنّ صلاحیت در حق او زیادت کنند.

چون به مقام خویش آمد سفره خواست تا تناولی کند پسری صاحب فراست داشت گفت:
ای پدر باری به مجلس سلطان در طعام نخوردی. گفت:
در نظر ایشان چیزی نخوردم که به کار آید.
گفت:
نماز را هم قضا کن که چیزی نکردی که به کار آید.

گلستان سعدی، باب دوم

بهره ای ازگلستان

از وجود یک گلستان، هر فرد به مقدار فهم خودش بهره میبرد،
یک نفر رهگذر عادی وقتی وارد گلستان می شود لذتی از تماشای گلستان به آن فرد دست میدهد،
وقتی یک شاعر به گلستان وارد می شود شعر و سروده ای از ذهنش تراوش می کند،
وقتی یک دانشمند گیاه شناس وارد گلستان می شود شروع به تحقیق از ساختمان گلها می کند،
گاهی نیز الاغی وارد گلستان می شود و به گلستان به دیده یک شکم پر کننده و انداختن فضولات خود نگاه می کند.

بهره بردن از قرآن کریم نیز توسط افراد گوناگون همینگونه است.(۱)

پس چه بهتر اگر به دید یک دانشمند به قرآن نگاه نمی کنیم حداقل به دید یک نفهم نیز نگاه نکنیم

——
(۱) حضرت آیت الله ضیاء آبادی