نافرمانی چنین خدایی ناجوانمردیست

حضرت ابراهیم علیه السلام بسیار میهماندوست بود و تا میهمان به خانه او نمى‏‌آمد، غذا نمى‏ خورد. 
زمانی فرا رسید که یک شبانه روز، هیچ میهمانی بر او وارد نشد؛ پس از خانه بیرون آمد و به جستجو پرداخت. 

پیرمردى را دید و جویاى حال او شد، ولی فهمید آن پیرمرد، بت‌پرست است. حضرت ابراهیم گفت: 

«افسوس! اگر بت پرست نبودی، میهمان من می‌شدى و از غذاى من مى‌‏خوردى»

در این هنگام جبرئیل بر حضرت ابراهیم نازل شد و گفت: 

خداوند مى‏ فرماید این پیرمرد، هفتاد سال مشرک و بت‌پرست بود، ولی ما رزق او را کم نکردیم. اینک که غذای یک روز او را به تو حواله نمودیم، به خاطر بت‏‌پرستى، به او غذا ندادى!

حضرت ابراهیم علیه ‏السلام پشیمان شد و به جستجوى آن پیرمرد رفت. او را پیدا کرد و با اصرار به خانه خود دعوت نمود. پیرمرد بت پرست گفت: 

چرا بار اول مرا رد کردى، ولی حالا دعوت می‌کنی؟حضرت ابراهیم، از هشدار خداوند به او خبر داد.

پیرمرد به فکر فرو رفت و گفت: 

نافرمانى از چنین خداوند بزرگوارى، دور از مروت و جوانمردى است.آنگاه به یگانگی خداوند اقرار نمود و آیین حضرت ابراهیم علیه‏ السلام را پذیرفت.

?جوامع الحکایات(محمد عوفى)،صفحه ۲۱۱

?المحجه البیضاء، جلد ۷ ، صفحه ۲۶۶

 اولاد صالح باعث رفع عذاب قبر

حضرت رسول صلى الله علیه و آله و سلم فرمود
عیسى بن مریم به قبرى گذشتند که صاحب آن را عذاب مى کردند. سال بعد از که برگشتند و به آن قبر رسیدند دیدند، عذاب از آن قبر برداشته شده است
عرض کرد  پروردگارا سال قبل که بر این قبر گذشتم دیدم صاحب آن را عذاب مى کردند، ولى الان که برگشتم مشاهده مى کنم عذاب از آن برداشته شده است علت چیست؟
وحى شد اى عیسى  اولاد صالحى از او باقى مانده بود. امسال او بزرگ شده و جاده اى را اصلاح و تعمیر کرده و یتیمى را پناه داده است.
 خداوند گناهان پدر او را به واسطه اعمال صالح فرزندش بخشید و عفو نمود
هم چنین نقل شده است حضرت عیسى علیه السلام به قبرى عبور کرد دید ملائکه عذاب ، صاحب آن را عذاب مى کنند، بعد از آن که کار خود را انجام داد و برگشت .باز به همان قبر رسید.
 دید ملائکه رحمت با طبق هایى از نور کنار قبر او هستند

 عیسى علیه السلام تعجب کرد و عرض نمود

خدایا علت چه بود که اول او را عذاب مى کردند و الان با طبق هایى از نور در کنار او هستند؟
 خداوند به او وحى کرد اى عیسى این بنده یکى از گناه کاران بود. وقتى از دنیا رفت زن او آبستن بود
 بعد از آن که طفل به دنیا آمد او را خوب تربیت کرد تا بزرگ شد مادر او را نزد معلم برد تا به او علم خداشناسى بیاموزد. 
وقتى معلم بسم الله را به آن طفل یاد داد، دیگر خجالت کشیدم او را عذاب کنم در حالى فرزندش روى زمین اسم مرا به زبان جارى کرده است 

?? منبع

انسان از مرگ تا برزخ نوشته نعمت اله صالحى حاجى آبادی

مردمی بودن زندگی انبیاء الهی 

?? و ما أَرْسَلْنا قَبْلَک مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَیأْکلُونَ الطَّعامَ وَ یمْشُونَ فِی الْأَسْواقِ وَ جَعَلْنا بَعْضَکمْ لِبَعْضٍ فِتْنَهً ??

و ما پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم مگر آن که آنان(نیز) غذا می خوردند و در بازارها راه می رفتند، و ما بعضی از شما را وسیلۀآزمایش بعضی دیگر قرار دادیم

 خداوند در این آیه می فرماید: همۀ انبیا غذا می خوردند و با مردم و در میان آنان بودند و در بازارها رفت و آمد داشتند. 

فرستادن انبیا، از برنامه ها وسنّت های الهی است.

 آشنایی با تاریخ، هم بهانه جویان را خلع سلاح می کند و هم مایۀ تسلی پیامبر اکرم است. 

تمام انبیا، زندگی مردمی داشتند. 

مربّی باید با مردم حشر و نشر داشته باشد. 

 زندگی ساده انبیا، برای مردم آزمایش است. (آری، اگر پیامبران، زندگی مرفّه و کاخ و طلا داشتند، مردم به خاطر دنیاطلبی، گرد آنان جمع می شدند که چنین گرایشی ارزش نداشت. ارزش در این است که انسان از فردی در ظاهر عادّی، اطاعت کند.)

 یکی از وسایل آزمایش مردم، خود مردم اند. گاهی کسی ثروتمند است تا معلوم شود شکر می کند یا طغیان. و کسی فقیر است تا آزمایش شود که آیا صبر می کند یا بر ثروتمند حسد می ورزد. 

کلید موفّقیت در آزمایش های الهی صبر است.

فلسفۀ آزمایش های الهی، پرورش انسان هاست. 

در آزمایش های الهی، مسأله ای برای خداوند کشف نمی شود، زیرا او به همه چیز آگاه است. 

?? منابع 

تفسیر نور ج ۶ ص۲۳۹ 

تفسیر نمونه ج‏ ۱۵ ص ۴۹

شان نزول آیات قرآن، ص ۳۴۲

حدیث روز

امام علی علیه السلام :

المُؤمِنُ مَن تَحَمَّلَ أذَى النّاسِ ، ولا یَتَأَذّى أحَدٌ بِهِ .

▫️«مؤمن، کسى است که آزار مردم را تحمّل مى کند و آزارش به هیچ کس نمى رسد .»

? . غرر الحکم: ج ۲ ص ۱۵۳ ح ۲۱۵۵

چه کسی در وادی عبودیت و بندگی ورود پیدا کرده و ضرر کرده است؟

اگر می خواهید به لذت دنیا هم برسید در همین عبد خدا بودن می توانید برسید

عبد یعنی چه؟ عبودیت چیست؟ غایت تسلل و خضوع و خشوع را عبودیت وبندگی می گویند. انسان هر آنچه که به عنوان سرمایه دارد برای خدا بگذارد، چه کسی در وادی عبودیت و بندگی ورود پیدا کرده و ضرر کرده است؟ انقدر آدم ها داریم که از بندگی خدا فاصله گرفتند و ضرر کردند. آدم هایی که عبد نبودند و به هیچ جا نرسیدند حتی به آن لذت های دنیا.

عبد خدا یک سری لوازمی دارد یعنی کسی میتواند بگوید بنده است که این لوازم را داشته باشد. اگر می خواهید به لذت دنیا هم برسید در همین عبد خدا بودن می توانید برسید و الا به آن لذت های آنی و مقطعی که عاقبتش ندامت در انتظارتان است می رسید.

? سخنرانی حجت الاسلام مومنی در حسینیه فاطمیه – دی ۹۲