سه قانون در یک آیه ی قرآن که هر مسلمان باید آن را بداند و بدان عمل کند:

? سه قانون در یک آیه ی قرآن که هر مسلمان باید آن را بداند و بدان عمل کند:

?خُذِ الْعَفْوَ
گذشت داشته باش و آسانگیری کن.?

?و َأْمُرْ بِالْعُرْف
و به کار نیک دستور بده.?

?وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِین َ
و از نادانان چشم‌پوشی کن.?

? سوره مبارکه اعراف آیه ۱۹۹

❇️ هشدار به جامعه مسلمین

در آیات اولیه سوره ی بقره خداوند عده ای را مؤمن معرفی می کند و عده ای را هم کافر معرفی می کند امّا تعداد زیادی از این آیات در رابطه با منافقین است کسانی که شاید از اول خوب بودند و اواسط راه کم آوردند و راه خود را عوض کردند.

چرا گفته اند که در نماز جمعه سوره ی منافقین خوانده شود چون می خواهد به جامعه ی مسلمین هشدار شود که حواسشان جمع باشد .منافق جماعت، از پشت خنجر می زند.در جبهه، دشمن رو در رو است امّا منافق از پشت حمله می کند.

? سخنرانی حجت الاسلام صمدی در هیئت الرضا(ع) – اردیبهشت ۱۳۹۳

حدیث روز

امام علی علیه السلام :

المُؤمِنُ مَن تَحَمَّلَ أذَى النّاسِ ، ولا یَتَأَذّى أحَدٌ بِهِ .

▫️«مؤمن، کسى است که آزار مردم را تحمّل مى کند و آزارش به هیچ کس نمى رسد .»

? . غرر الحکم: ج ۲ ص ۱۵۳ ح ۲۱۵۵

مؤمن، مؤمن نیست مگر اینکه سه خصلت در او باشد

لَا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى یَکُونَ فِیهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ سُنَّهٌ مِنْ رَبِّهِ وَ سُنَّهٌ مِنْ نَبِیِّهِ وَ سُنَّهٌ مِنْ وَلِیِّهِ فَالسُّنَّهُ مِنْ رَبِّهِ کِتْمَانُ سِرِّهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى‏ غَیْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى‏ مِنْ رَسُولٍ‏ وَ أَمَّا السُّنَّهُ مِنْ نَبِیِّهِ فَمُدَارَاهُ النَّاسِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَ نَبِیَّهُ ص بِمُدَارَاهِ النَّاسِ فَقَالَ‏ خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِینَ‏ وَ أَمَّا السُّنَّهُ مِنْ وَلِیِّهِ فَالصَّبْرُ فِی الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ‏ وَ الصَّابِرِینَ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ.

ترجمه:

حارث بن دلهاث گوید: امام رضا علیه السّلام فرمود: مؤمن، مؤمن نیست مگر اینکه سه خصلت در او باشد، سنّتى از پروردگارش، سنّتى از پیامبرش و سنّتى از مولایش. سنّت پروردگارش، حفظ اسرار خویش است، خداوند مى‏فرماید: «عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى‏ غَیْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضى‏ مِنْ رَسُولٍ‏»، (خداوند عالم به غیب است و هیچ کس را بر غیب خود مطّلع نمى‏سازد مگر کسیرا که بپسندد و از وى راضى باشد، که همان پیامبران هستند) و امّا سنّت پیامبر مدارا کردن با مردم است، خداوند پیامبرش را به‏ مدارا کردن با مردم امر مى‏کند و مى‏فرماید: «خُذِ الْعَفْوَ وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِینَ‏» (از مردم بیش از توانشان توقّع نداشته باش و- با مردم با تسامح رفتار کن و امر بمعروف کن و از سفهاء و نادانان درگذر و اعراض کن) و امّا سنّت از مولایش صبر در سختى‏ها و مشکلات است، خداوند مى‏فرماید: «وَ الصَّابِرِینَ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ» (در سختى و مشکلات صبر مى‏کنند).

عیون أخبار الرضا علیه السلام، شیخ صدوق، ج ‏۱، ص ۲۵۶، ح ۹؛ الکافی، ثقه الاسلام کلینی، ج ‏۲، ص ۲۴۱؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ‏۷۲، ص ۴۱۷.

لبخند پیامبر صلى الله علیه و آله

روزى پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله ، به طرف آسمان نگاه مى کرد، تبسمى نمود. شخصى به حضرت گفت :

یا رسول الله ما دیدیم به سوى آسمان نگاه کردى و لبخندى بر لبانت نقش بست ، علت آن چه بود؟

رسول خدا فرمود:

– آرى ! به آسمان نگاه مى کردم ، دیدم دو فرشته به زمین آمدند تا پاداش ‍ عبادت شبانه روزى بنده با ایمانى را که هر روز در محل خود به عبادت و نماز مشغول مى شد، بنویسند؛ ولى او را در محل نماز خود نیافتند. او در بستر بیمارى افتاده بود.

فرشتگان به سوى آسمان بالا رفتند و به خداوند متعال عرض کردند:

ما طبق معمول براى نوشتن پاداش عبادت آن بنده با ایمان به محل نماز او رفتیم . ولى او را در محل نمازش نیافتیم ، زیرا در بستر بیمارى آرمیده بود.

خداوند به آن فرشتگان فرمود:

تا او در بستر بیمارى است ، پاداشى را که هر روز براى او هنگامى که در محل نماز و عبادتش بود، مى نوشتید، بنویسید. بر من است که پاداش ‍ اعمال نیک او را تا آن هنگام که در بستر بیمارى است ، برایش در نظر بگیرم .