حدیث روز

خاندان

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تَلا رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله هذِهِ الآیَهَ : «قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا» فَقالوا : یا رَسولَ اللّهِ ، کَیف نَقی أهلَنا نارا ؟ قالَ : تَأمُرونَهُم بِما یُحِبُّهُ اللّهُ ، وتَنهَونَهُم عَمّا یَکرَهُ اللّهُ .

ـ به نقل از زید بن اسلم ـ :پیامبر خدا صلى الله علیه و آله این آیه : «خود و خانواده تان را از آتش ، حفظ کنید» را تلاوت کرد . اصحاب گفتند : اى پیامبر خدا ! چگونه خانواده مان را از آتش حفظ کنیم ؟ فرمود : «آنان را به آنچه خدا دوست مى دارد ، بخوانید ، و از آنچه خدا ناخوش مى دارد ، نهى شان کنید» .

الدرّ المنثور : ج ۸ ص ۲۲۵ نقلاً

انَّکَ لَعلَی خُلُـقٍ عظیم

مختصری از اخلاق کریمه رسول خدا صلی الله علیه و آله

از انس بن مالک روایت است که گفت من ده سال به رسول خدا ص خدمت کردم پس اُفّ به من نگفت هرگز و خدمتی را که نکرده بودم هرگز نگفت چرا نکردی و کاری را که کرده بودم هرگز نگفت چرا کردی؟

و گفت که برای آن حضرت شربتی بود که با آن افطار می کرد و شربتی بود برای سحرش و بسا که برای افطار و سحرش یک نوشیدنی بیش نبود و بسا که آن نوشیدنی شیر بود یا آب بود و غذای آن حضرت گاهی نان و آب بود.پس شبی شربت آن حضرت را مهیا کردم ولی چون او دیر کرد گمان کردم یکی از صحابه ایشان را به افطار دعوت کرده است و آن شربت را خودم خوردم.یک ساعت بعد از عشا آن حضرت تشریف آوردند و من از یکی از همراهانش پرسیدم که آیا پیامبر ص جایی افطار کرده اند؟ گفت نه.پس آن شب را در نهایت اندوه به صبح رساندم که مبادا ایشان شربتی طلب کند و نیابد. و فردای آن روز را گرسنه و تشنه به شب رساند و هرگز از من درباره آن شربت نپرسید.

و نیز انس بن مالک نقل می کند که
روزی اعرابی آمد و ردای مبارک آن حضرت را به خشونت کشید به حدی که در گردن مبارکش جای کنار ردا ماند و گفت از مال خدا چیزی بمن بده.
آن حضرت از روی لطف نگاه مهربانی به او کرد و خندید و فرمود تا یارانش چیزی به او دادند. پس حقتعالی فرمود: انَّکَ لَعلَی خُلُـقٍ عظیم.

ابن عباس نقل می کند که پیغمبر خدا ص فرمود من تأدیب کرده ی خدا هستم و علی تأدیب کرده ی من. حقتعالی مرا امر فرموده به سخاوت و خوش خلقی و هیچ صفتی نزد خدا بدتر از بخل و بد خلقی نیست.

? منتهی الآمال
شیخ عباس قمی ره
جلد یک ص ۳۳

بلغ ما انزل الیک

?طرف از بیابان آمده و همان ابتدا پایش را روی دامن پیغمبر گذاشته که اول این خارهای فرو رفته را دربیاور تا بعدش سوالاتم را بپرسم.

?پیغمبر هم به صحابی خشمگینش، با چشم اشاره می کند که واکنش نشان ندهند.

❤️پا را در آغوش میگیرد تا خارها را دربیاورد.

?او هم می گوید ثابت کن که پیغمبر هستی.

?حالا پیامبر باید به این شخص «بلغ ما انزل الیک» کند. آنچه نازل شده است را به این شخص برساند…[این معجزه پیامبر است.]
علی اکبر ترابیان

تمام شیعیان جهان، یا تمام مسلمین جهان؟

 

? «سالروز رحلت حضرت رسول اکرم (ص) را به تمام شیعیان جهان تسلیت عرض می کنیم.»
این زیرنویسِ امروزِ تعداد زیادی از شبکه های تلویزیونی بود و بر زبان تعداد زیادی از گویندگان و مجریان رسانه‌های دیداری و شنیداری ایران و حتی بسیاری از سخنران‌ها و مداحان جاری شد.
چه چیزی باعث می‌شود که رحلت رسول اکرم (ص) که باعث تأثر همه مسلمین جهان است فقط به شیعیان جهان تسلیت گفته می شود؟ آیا گویندگان این عبارت‌ها در رسانه‌ای که برای عموم مردم ایران پخش می‌شود، تصور می‌کنند که هیچ اهل سنتی در این کشور زندگی نمی‌کند؟ یا اینکه کلاً وجود نبی مکرم (ص) را مختص به شیعیان می‌دانند و باقی امت اسلام را دست خالی از میدان بیرون می‌کشند؟
متأسفانه سال‌هاست که این روش به یک عادت گفتاری تبدیل شده است که در مناسبت های دینی، فقط شیعیان را مخاطب برنامه قرار می‌دهند و دیگران را از دایرۀ مخاطبین خارج می کنند.
آیا دست‌اندرکاران این برنامه‌ها و گویندگان این جملات تا حالا با خود فکرکرده‌اند که اهل سنت شنونده یا بینندۀ برنامه، از این که فکر می‌کنند به هیچ انگاشته شده‌اند چه حس و حالی به آن‌ها دست می دهد؟ آیا از تبعات این اختصاصی‌سازی بزرگان دینی آگاهی دارند؟
متأسفانه این نگرش محدود و این اختصاصی‌سازی تا حدی در ذهن‌ها رسوخ کرده است که بعضی‌ها با دیدن اشتیاق و علاقه یک اهل سنت به امامان، متعجب می شوند و می گویند «با وجود اینکه سنی است، امام علی (ع) را دوست دارد.» و….
یکی از دوستان اهل سنت که از تاجیکستان آمده بود گلایه می کرد و می گفت که به حرم امام رضا (ع) رفته بودم. سخنرانی که در حرم در حال ایراد سخن بود گفت: « یا امام رضا، تو چقدر کریم و بزرگوار هستی که یک سنی هم به حرم تو می آید!»
می گفت:« خیلی ناراحت شدم. مگر ما را اینها چه تصور کرده اند که در باره ی ما این گونه قضاوت می کنند.»
حدود دو سه هفتۀ دیگر هفتۀ وحدت آغاز می‌شود و باز یک عالم شعر و شعار و تبلیغات برای وحدت مسلمین از رادیو و تلویزیون ها نشر می‌شود. آیا اهمیت به وحدت مسلمین فقط در حد یک هفته شعار و تبلیغات است یا اینکه رسانه‌ها و مبلغان مذهبی در طول سال باید از هر نکته‌ای که به این وحدت صدمه می‌زند جلوگیری کنند و برنامه‌سازی‌ها طوری باشد که در طول سال وحدت و همدلی بین اهالی دو مذهب بیشتر شود؟ یک هفته حرف از وحدت می‌زنیم و بعد در طول سال دوباره راه خودمان را می‌رویم و هیچ برنامه‌سازی در طول سال برای حفظ وحدت مسلمین نداریم. رهبر معظم انقلاب اسلامی آیت‌الله خامنه‌ای می‌فرمایند: « شخص شخیص نبی مکرم اسلام(ص) یک نقطه ی اصلی و محوری برای اتحاد همه ی گروه های اسلامی است. دلهای همه لبالب از محبت پیغمبر است. همه ی آحاد امت اسلامی عاشق و دلباخته ی این بنده ی برگزیده ی خدا و این انسان والای سراسر تاریخند. این را وسیله ی وحدت و محور اتحاد امت اسلامی قراربدهند و امت اسلامی به هم نزدیک بشوند.»

?زینب بیات

گناهان خود را کوچک نشمارید

پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه و آله در یکى از مسافرتها همراه جمعى از اصحاب خود در سرزمین خالى و بى آب و علفى فرود آمدند و به یاران خود فرمودند:
– هیزم بیاورید تا آتش روشن کنیم .
اصحاب عرض کردند: یا رسول الله ! اینجا سرزمینى خالى است و هیچ گونه هیزمى در آن وجود ندارد.
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود:
– بروید هر کس هر مقدار مى تواند هیزم جمع کند و بیاورد. یاران به صحرا رفتند و هر کدام هر اندازه که توانستند، ریز و درشت ، جمع کردند و با خود آوردند. همه را در مقابل پیغمبر صلى الله علیه و آله روى هم ریختند. مقدار زیادى هیزم جمع شد.
در این وقت رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
– گناهان کوچک هم مانند این هیزمهاى کوچک است . اول به چشم نمى آید، ولى وقتى که روى هم جمع مى گردند، انبوه عظیمى را تشکیل مى دهند.
آنگاه فرمود: یاران ! از گناهان کوچک نیز بپرهیزید. اگر چه گناهان کوچک چندان مهم به نظر نمى آیند؛ هر چیز طالب و جستجو کننده اى دارد. جستجوکنندگان ! آن چه را در دوران زندگى انجام داده اید و هر آن چه بعد از مرگ آثارش باقى مانده است ، همه را مى نویسد و روزى مى بیند که همان گناهان کوچک ، انبوه بزرگى را تشکیل داده است