اعتقادات ۱

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

نقطه شروع اعتقادات و معارف حقه، اعتقاد به توحید الهیست. رسول خدا صلی الله علیه و آله به عنوان اولین دستور دینی فرمودند: قُولُواُ لا اِلهَ اِلاَ اللّه تُفلِحوُا.

اما برای اینکه در رابطه با توحید، اعتقادات صحیحی داشته باشیم، باید از نقطه آغاز شروع کنیم.

نقطه آغاز اینجاست:

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچکس نبود.

یعنی یک خدایی بود که دومی نداشت (و نخواهد داشت) و غیر از خودش، هیچ کس و هیچ مخلوقی نبود.

خدا بود و دیگه هیچ چیزی نبود! فقط و فقط خدا بود. خدایی که برای بودنش، نیاز به وجودِ چیز دیگه ای نداشت. نیازی به وجود ابزار مکان و زمان نداشت. اصلا نیازی نداشت تا بخاد نیازش رو به وسیله ای برطرف کنه. نیاز وقتی مفهوم داره که چیزی کم داشته باشیم و بخواهیم  از جایی تهیه اش کنیم. کلمهٔ “خدا” کلمهٔ با مفهومیه. یعنی: خود + آ.

یعنی چیزی که از خودش اُومده. یعنی از چیز دیگه ای ایجاد نشده.

خدا خودش توانا بر هر امری بود. مظهر علم بود. مظهر قدرت بود…

وجود مستقلی بود که نیازی نداشت به اینکه مخلوقی داشته باشه. چیزی به اسم زمان یا مکان وجود نداشت تا بگیم خدا از چه وقت بوده یا در کجا بوده. خدا مخلوق نیست که برای بیان تاریخچهٔ پیدایش و بودنش، نیاز به مقیاس زمان یا مکان داشته باشه. خدا با مخلوق فرق داره. در عین حالیکه خدا یک چیزی هست، ولی به گفته خودش، اون چیز (ذاتش) قابل توصیف نیست و هیچ چیز دیگه ای مثل خدا یا قابل مقایسهٔ با خدا نیست. از ما هم خواسته زیاد در مورد ذاتش فکر نکنیم. چون نمی تونیم ذات خدا رو درک کنیم. چون ما محدودیم و اون نامحدود. مسلما نامحدود در محدود نمی گُنجه.

اینکه توی ذهنمون تصور کنیم بدون اینکه زمان یا مکان یا موجود دیگه ای بوده باشه، چیزی به نام خدا بوده و لا غیر، شاید کار ساده ای نباشه. اما فکر کردنِ بهش، برای کسیکه میخاد به درک بهتری از توحید برسه، کمک می کنه. ولی آیا تا حالا تونستیم چنین چیزی رو توی ذهنمون تصور کنیم؟ میشه امتحان کرد.