اعتقادات ۱۹

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

و اما دسته سوم، که بیشتر افراد روی کره زمین جزءِ این دسته اند، نه مثل دسته اول، اهل تعقل و هدایت و ولایت الله هستند، و نه مثل دسته دوم، اهل دشمنی کردن و عناد با حقیقت و انکار آگاهانه حق.
هرکسی که جزء دو دسته اول نباشه، جزء این دسته محسوب میشه. دسته سومی ها ممکنه دارای مخلوطی از هرنوع اعتقاد دینی درست یا غلطی باشند، ولی اعتقاداتشون تمام شئونات زندگیشونو تحت تاثیر خودش قرار نمیده. انگار که اعتقادات (دینی) یه چیزیه در کنار سایر مسائل زندگیشون. گاهی اولویت با اعتقاداتشونه و گاهی با سایر مسایل زندگی. بستگی داره که از دید خودشون منفعت رو در چی ببینند! ولی در عین حال، حاضر نیستند که بخاطر اعتقاداتشون تا ته خط برند یا از چیزهای با ارزششون هزینه کنند. لذا سعی می کنند تا حد امکان خنثی بوده و از کنار مسائل آهسته بگذرند.
اینها معمولا توی هر محیطی که رشد کردند، بدون اینکه تحقیق درست و کاملی داشته باشند، بصورت ارثی همرنگ جماعت اطرافشون شدند (که اکثر مردم کرهٔ زمین جزء این دسته هستند). مثلا عامهٔ پیروان ادیان منحرف شرق آسیا و یا عامهٔ اهل کتاب و اهل سنت و حتی عامهٔ افرادی که فقط اسم شیعه رو یدک می کشند، جزء همین دسته هستند.
از عمده ضعفهای اکثریتِ افراد دسته سوم، بی تعهدی و بی تفاوتی اونها در قبال مسائل اعتقادیه. اونها حاضر نیستند (و یا جدیتی ندارند تا) در قبال مسائل اعتقادی برای خودشون تعهدی ایجاد کنند که بقیه شئونات زندگیشونو تحت تاثیر خودش قرار بده. بلکه مسایل دبگری هم در زندگی دارند که اگر بنا باشه فقط نسبت به یکی از این موارد تعهدی داشته باشند، معمولا تعهد به اعتقادات دینی در اولویت بعدیشونه.
متاسفانه این حالت در مردم شیعهٔ کشور ما که مملکتی شیعی هست، بسیار زیاد قابل دیدنه. مثلا در حالت کلی، اگر در اداره ای دولتی، قانون استخدام حکم کنه که آقایان و خانومها برای استخدام و حضور در محل کار باید دارای ظاهری اسلامی باشند، اونها هم محاسنِ صورت یا پوشش بدنشونو طبق خواستهٔ قانون، هماهنگ با آداب اسلام قرار میدند. ولی اگر همین افراد قرار باشه در اداره ای خصوصی کار کنند و قوانین اونجا مغایر با آداب اسلامی باشه، باز در درجهٔ اول، خودشونو تابع قوانین اونجا می دونند و نه تابع اعتقادات دینیشون. حتی اگر از اونها رفتاری رو توقع داشته باشند که خارج از اعتقادات دینی اونها باشه.
مثلا توی خیلی از محیطهای کاریِ خصوصیِ فعلی، تحت عنوان داشتنِ روابط عمومی بالا برای جذب مشتری، از خانومها یا آقایانِ شاغل در اونجا میخاند که با ارباب رجوع (که بعضاً نامحرم هستند) خیلی گرم بگیرند و خودمونی باشند و یا آرایش کرده و با لباسهای فرمی که بهشون دادند و با موازین دینی هم مغایرت داره، سر کار حاضر شند. اونها هم چه مایل باشند و چه نباشند، به این قضیه تن میدند. چون اعتقادات دینیشون در اولویتِ اول قرار نداره.
متاسفانه این حالت در رفتار اکثریت جامعه ریشه کرده و اونقدر عادی شده که دیگه فکر می کنند دارند درست عمل می کنند و به گمان خودشون دارند متعهدانه عمل می کنند. برای همین هم هست که خداوند اشاره می کنه که:
وَإِن تُطِعْ أَکْثَرَ مَن فِی الْأَرْضِ یُضِلُّوکَ عَن سَبِیلِ اللَّهِ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَخْرُصُونَ (الانعام، ۱۱۶). اﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩم ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻛﻨﻰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ؛ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﭘﻨﺪﺍﺭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ، ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﺪﺱ ﻭ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻰ ﺯﻧﻨﺪ .
این بی تعهدی طاعونیه که به جون جمعیت شیعه افتاده و تا مداوا نَشه، اجتماع قلوبی در شیعیان ایجاد نمیشه.
شاید به همین دلیله که امام صادق علیه السلام دعای عهد رو به شیعیان توصیه کرده تا اِن شاءَ اللّه کلید استارت و خط شروعی باشه در جهتِ ایجادِ اجتماعِ قلوبِ شیعه در یاری امام منتظر.