اعتقادات ۴۸

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

مرتبه ششم نزول:

مرحله ششم نزول قرآن، همین تفاسیری است که علما و فقها از آیات قرآن بیان می کنند و برای مردم دسته بندی می کنند.

طبق روایاتِ معصومین علیهم السلام، تفسیر قرآن امری توقیفی است. یعنی اینکه فقط و فقط معصومین علیهم السلام اجازهٔ تفسیر کردنِ آیات قرآن را دارند ولا غیر. یعنی حتی اگر شخص دیگه ای غیر از چهارده معصوم علیهم السلام، تفسیری از قرآن بیان کنه که طبق نظر و استدلال خودش باشه، حتی اگر اون تفسیر کاملا درست و مطابق با تفسیری که معصوم ارائه کرده، باشه، باز هم چون تفسیر به رأیِ خودش کرده، عملی حرام انجام داده.

امام صادق علیه السلام فرمودند: کسیکه حتی آیه ای از کتاب خدا را تفسیر کند، کافر است (تفسیر عیاشی جلد ۱ صفحه ۱۷ و بحار الانوار جلد ۹۲ صفحه ۱۱۱).

و یا فرمودند: کسیکه درباره حقایق و معارف و معانی قرآن سخن به رأی خود بگوید، اگر درست هم گفته باشد، خطا کرده است (منیه المرید).

و رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند که خدای تعالی فرموده است: ایمان به من نیاورده کسیکه به رأی خود، کلام مرا تفسیر کند (عیون اخبار الرضا (علیه السلام) جلد ۱ صفحه ۱۱۶ و جامع احادیث شیعه، جلد ۱ صفحه ۲۷۲).

و امام باقر علیه السلام هم فرمودند: چیزی دورتر از تفسیر قرآن، از عقول مردم نیست ( جامع احادیث شیعه، جلد ۱ صفحه ۱۶۲).

لذا با توجه به اهمیت تفسیر قرآن، با توقیفی کردنِ تفسیر قرآن، خواستند تا جلوی هرگونه اشتباه یا غفلت و یا سوء استفاده های بعدی گرفته بشه.

لذا علماء و فقها و مراجع دین با آگاهی از توقیفی بودن تفسیر قرآن و با رعایت این اصل، برای ارائه تفسیر قرآن، از نظر و رأی خودشون چیزی نمی گند و بلکه تفاسیری که معصومین علیهم السلام در احادیث و در مقاطع زمانی یا مکانی مختلف در مورد آیات قرآن فرموده اند را جمع آوری کرده (با ارائه سند معتبر) و به عنوان تفسیر یا توضیح آیات قرآن منتشر می کنند.

لذا با این شرح، توضیح المسائل (رسالهٔ عملیه) هم جزء نزول ششم قرآن در بخش احکام محسوب میشه. چون احکامش در واقع نوعی تفسیر آیات قرآن بر اساس نظر و احادیث معصومین (علیهم السلام) هست.