8
1390
انس با قرآن
«إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ. فِی کِتابٍ مَکْنُونٍ. لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ. تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِینَ»[۱]
یعنی: این [پیام]، قطعاً قرآنى است ارجمند. در کتابى نهفته. که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند. وحیى است از جانب پروردگار جهانیان».
«قرآن» تنها کتابى است که تمامى کلمات و الفاظ آن از سوى خداوند است:
«إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحى»[۲] (این سخن بجز وحیى که وحى میشود نیست).
«قرآن» تنها کتابى است که بدون تحریف، همچنان ماندگار است و با اطمینان، میتوان به آن اعتماد کرد:
«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ»[۳] یعنی بىتردید ما این قرآن را فرو فرستادیم و قطعاً، نگهبان آن خواهیم بود.
«قرآن» تنها کتاب اطمینانبخش آسمانی است که تصدیقکننده معارف حق پیامبران گذشته است؛ به طورى که پیروان ادیان دیگر نیز میتوانند سابقه واقعى و معارف حقیقى خود را از قرآن به دست آورند:
«نَزَّلَ عَلَیْکَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ»[۴] (این کتاب را در حالى که تأییدکننده آنچه [از کتابهاى آسمانى] پیش از خود است، بحق، بر تو نازل کرد).
«قرآن» دارای آیات اعتقادى، اخلاقى و احکامی، گستردهتر و مهیمن (حاکم و برتر) بر کتابهاى آسمانى گذشته است:
«مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکِتابِ وَ مُهَیْمِناً عَلَیْهِ»[۵] (تصدیقکننده کتابهاى پیشین و حاکم بر آنهاست).
«قرآن» به صورت تدریجى و با نگاه به واقعیتها نازل شده و در نامناسبترین شرایط، تمدنساز بوده است. از این رو، میتواند در هر شرایطى، به دیگر واقعیتها نیز شکل داده و براى جامعه بشریت، راهنما باشد:
«تَبارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعالَمِینَ نَذِیراً»[۶] یعنی بزرگ [و خجسته] است کسى که بر بنده خود، فرقان [کتاب جداسازنده حق از باطل] را نازل فرموده، تا براى جهانیان، هشداردهنده باشد.
بنابراین «انس با قرآن» و تدبر در قرآن میتواند همه برکات گفته شده را به ارمغان بیاورد.
آیتالله بهجت «رحمهالله» فرمودند: در روایت است که: «أنَا جَلِیسُ مَنْ ذَکَرَنى»[۷]؛ (من همنشین کسى هستم که به یاد من باشد). مثل این که دو نفر با هم صحبت میکنند، هم این صحبت میکند هم آن، خیلى مطلب بالاست، نعمتهایى به این بزرگى براى ما فراهم است، براى هیچ امّتى، چنین نبوده است.
آقایى در تبریز خیلى کمالات داشته، از جمله اینکه روزى یک صفحه یا یک ورق قرآن میخوانده و میگفته است که خداوند متعال دو نعمت به من ارزانى داشته: یکى اینکه، توفیق بُکا در عزاى سیدالشهدا«علیه السلام» را دارم و دیگر اینکه، قرآن را با کسالت نخواندهام. به عقیده بنده خیلى کلام بزرگى است.[۸]
قلب جوانان، قلبى آماده براى برخوردارى از نورانیت قرآن است. امام صادق «علیه السلام» میفرمایند: «هر که در جوانى با ایمان، قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خونش بیامیزد و خداى عزوجل او را با سفره کرام نیکوکار همراه کند و قرآن در روز قیامت مانع او از دوزخ شود».[۹]
در این باره اشاره به برخى راهکارها شایسته و بایسته است: (که در پُستهای آینده به آنها میپردازیم)
۵. بیان و تحلیل داستانهاى قرآن
۸. ژرف اندیشى در مطالعات قرآنى
۱۰. همنشینى با قرآنشناسان و قرآنپژوهان
مطالب مرتبط
فرستادن دیدگاه
گاهشمار تاریخ خورشیدی
ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
---|---|---|---|---|---|---|
« فروردین | ||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 |
آخرین دیدگاه
نوشته های تازه
- منتظر ظهور ولی عصر مرداد ۸, ۱۳۹۰
- خداوند متعال، قرآن را مثل حبل و طنابِ مستحکم به زمین آویخت مرداد ۸, ۱۳۹۰
- غربت امام حسن علیه السلام میان یارانشان مرداد ۸, ۱۳۹۰
- سجده شکر مرداد ۸, ۱۳۹۰
- مسابقه رنگ آمیزی به مناسبت میلاد حضرت ولی عصر مرداد ۸, ۱۳۹۰