آداب سفر

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

این باب مشتمل بر یک مقدّمه و چند فصل و یک خاتمه‏

مقدّمه:در بیان آداب سفر است‏ چون اراده سفر مى‏کنى،شایسته است،روز چهارشنبه،و پنجشنبه،و جمعه را روزه بدارى،و براى سفر کردن،روز شنبه،یا روز سه‏ شنبه یا روز پنجشنبه را اختیار کنى،و از سفر کردن در روز دوشنبه و چهارشنبه،و پیش از ظهر روز جمعه اجتناب کن و از سفر کردن در این ایام که در این نظم واقع شده بپرهیز:

هفت روزى نحسن باشد در مهى       زان حذر کن تا نیابى هیچ رنج

سه و پنج و سیزده با شانزده       بیست‏ویک با بیست‏وچهار و بیست‏وپنج

در بعضى از روایات نقل شده که در بیست‏ویکم ماه سفر کردن مطلوب است،و در روز هشتم و بیست ‏وسوم خوب نیست،عباس قمى در ایام محاق و در حالى که ماه در برج عقرب است به سفر مرو،و اگر در این اوقات براى سفر کردن ضرورتى پیش آمد،دعاى‏ سفر را بخوان و صدقه بده،آنگاه به سفر برو. روایت شده:مردى از اصحاب حضرت باقر علیه السّلام اراده سفر کرد و براى وداع خدمت آن جناب رسید،حضرت فرمود:پدرم‏ على بن الحسین علیهما السلام هرگاه اراده مى‏گرد که به سوى بعضى از املاک خود بیرون رود،سلامتى خود را از خدا به آنچه آسان بود مى‏خرید، یعنى به صدقه دادن به هرچه که ممکن بود و این عمل زمانى بود که پاى خویش را در رکاب مى‏گذاشت.و چون به سلام از سفر بازمى‏گشت،خدا را شکر مى‏کرد و به آنچه که ممکن بود صدقه مى‏داد،آن مرد حضرت را وداع گفت و رفت و آنچه را حضرت‏ فرموده بود بجا نیاورد،در نتیجه در مسیر سفر هلاک شد این خبر به حضرت باقر علیه السّلام رسید،حضرت فرمود:این مرد پند داده شد اگر مى‏پذیرفت.سزاوار است پیش از روى آوردن به سفر،غسل کنى،و اهل و عیال خود را گرد آورى،و دو ر کعت نماز بگذارى،و از خدا خیر خود را طلب نمایى و آیه الکرسى خوانده و حمد و ثانى الهى را بجا آورى،و بر رسول خدا و آلش‏ صلوات فرستى و بگویى:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ الْیَوْمَ نَفْسِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ وُلْدِی وَ مَنْ کَانَ مِنِّی بِسَبِیلٍ الشَّاهِدَ مِنْهُمْ وَ الْغَائِبَ اللَّهُمَّ احْفَظْنَا بِحِفْظِ الْإِیمَانِ وَ احْفَظْ عَلَیْنَا اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا [اجْمَعْنَا] فِی رَحْمَتِکَ وَ لا تَسْلُبْنَا فَضْلَکَ إِنَّا إِلَیْکَ رَاغِبُونَ اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ کَآبَهِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِی الْأَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ هَذَا التَّوَجُّهَ طَلَبا لِمَرْضَاتِکَ وَ تَقَرُّبا إِلَیْکَ [اللَّهُمَ‏] فَبَلِّغْنِی مَا أُؤَمِّلُهُ وَ أَرْجُوهُ فِیکَ وَ فِی أَوْلِیَائِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خداى امروز به تو مى‏سپارم خودم و خاندانم و مال و فرزندانم و هرکه را به طریقى از من است، حاضر و غایبشان را.خدایا ما را به حفظ ایمان حافظ باش و از ما محافظت فرما.خدایا ما را در حمایت رحمتت‏ قرار ده،و فضلت را از ما مگیر،ما تنها به جانب تو راغبیم.خدایا از رنج سفر،و اندوه بازگشت، و بدى دیدار،در خاندان و مال و فرزند در دنیا و آخرت به تو پناه مى‏بریم‏ خدایا به تو رو مى‏کنم و در این رونمودن،خواستار خشنودى و تقرّب به سوى توام،پس مرا به آنچه از تو و اولیایت آرزو مى‏کنم،و امید دارم برسان،اى مهربان‏ترین مهربانان.
پس از این،خاندان خود را وداع کن، و بر در خانه بایست،و تسبیح حضرت فاطمه علیها السلام را بخوان،و از پیش رو و طرف راست،و جانب چش سوره«حمد»و «آیه الکرسى»را قرائت کن و بگو:
اللَّهُمَّ إِلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِی وَ عَلَیْکَ خَلَّفْتُ أَهْلِی وَ مَالِی وَ مَا خَوَّلْتَنِی وَ قَدْ وَثِقْتُ بِکَ فَلا تُخَیِّبْنِی یَا مَنْ لا یُخَیِّبُ مَنْ أَرَادَهُ وَ لا یُضَیِّعُ مَنْ حَفِظَهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ احْفَظْنِی فِیمَا غِبْتُ عَنْهُ وَ لا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خداى رویم را متوجه تو کردم،و در حفظ تو قرار دادم خاندان و مالم،و آنچه که به من عطا فرمودى را من به تو اطمینان کردم،پس مرا محرومم مکن،اى که محرومم نمى‏کند کسى‏که او را اراده کرده است،و ضایع‏ نمى‏کند هرکه را او محافظت نماید،خدایا بر محمّد و خاندانش درود فرست،و مرا در آنچه از آن غایبم محافظت فرما،و مرا به خویشتن وامگذار اى مهربان‏ترین مهربانان.
سپس سوره«توحید»را یازده مرتبه بخوان،و سوره«قدر»و آیه الکرسى و سوره‏هاى(فلق)و(ناس)را قرائت‏ کن،پس با دست خود همه بدنت را مسح کن،و به هرچه میّسر باشد صدقه بده و بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّی اشْتَرَیْتُ بِهَذِهِ الصَّدَقَهِ سَلامَتِی وَ سَلامَهَ سَفَرِی وَ مَا مَعِی اللَّهُمَّ احْفَظْنِی وَ احْفَظْ مَا مَعِیَ وَ سَلِّمْنِی وَ سَلِّمْ مَا مَعِیَ وَ بَلِّغْنِی وَ بَلِّغْ مَا مَعِیَ بِبَلاغِکَ الْحَسَنِ الْجَمِیلِ.
خدایا من با این صدقه سلامت خود،و سفرم،و آنچه با من است را خریدم.خدایا مرا و آنچه با من است حفظ کن،مرا و آنچه با من است سالم بدار،و برسان مرا و آنچه با من است به رساندن‏ نیکوى زیبایت.
و عصایى از چوب درخت بادام تلخ با خود بردار،که روایت شده:هرکه به سفرى رود،و با خود عصاى بادام‏ تلخ بردارد،و این سوره(قصص)را بخواند: (و لمّا توجّه تلقأ مدیین) تا (و اللّه على ما نقول وکیل) خدا او را از هر حیوان درنده و از هر دزد ستمگر و از هر حیوان صاحب زهر،ایمن گرداند،تا به خانه خود بازگردد،و هفتادوهفت فرشته با او باشند،که تا به وطن برگردد و عصا را بگذارد،براى او طلب آمرزش کنند و مستحبّ است با عمامه بیرون روى،و سر عمامه را زیر گلو بگردانى.تا از دزد و غرغ شدن و سوختن آسیبى به تو نرسد،و کمى از تربت حضرت سید الشّهدا علیه السّلام را با خود بردار،و در وقت برداشتن چنین بگو:
اللَّهُمَّ هَذِهِ طِینَهُ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَلِیِّکَ وَ ابْنِ وَلِیِّکَ اتَّخَذْتُهَا حِرْزا لِمَا أَخَافُ وَ مَا لا أَخَافُ
خدایا این تربت قبر حسین(درود بر او باد)ولىّ تو و پسر ولىّ تو است،که آن را پناهگاه خود از آنچه مى‏ترسم و نمى‏ترسم قرار دادم.
و با خود انگشتر عقیق و فیروزه بردار،به ویژه انگشترى که عقیقش زرد باشد و یک طرفش منقوش به(ما شاء اللّه لا قوّه الاّ باللّه‏ استغفر اللّه)و طرف دیگرش(محمّد و على)باشد،