ریحان کوهى‏

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

از امام صادق ^{(علیه السلام)}: امیر مؤمنان ریحان کوهى را خیلى دوست مى ‏داشت.
از على ^{(علیه السلام)}: نام ریحان خدمت پیغمبر ^{(صلی الله علیه وآله)} برده شد، حضرت فرمود: آن سبزى من و انبیاء پیش از من است، من از آن مى‏ خورم و درخت آن را در بهشت مى ‏بینم.
از امیر مؤمنان ^{(علیه السلام)}: پیغمبر ^{(صلی الله علیه وآله)}  ریحان را خیلى دوست مى ‏داشت.
از امام صادق ^{(علیه السلام)}: ریحان سبزى انبیاء است و در آن هشت خاصیت است: غذا را هضم میکند، و عروق را باز مى ‏کند، و دهان را خوشبو مى ‏سازد، و اشتها را زیاد مى‏ نماید، و خون را صاف مى ‏کند، و موجب ایمنى از جذام است، و چون در اندرون بدن قرار گیرد همه بیماریها را ریشه کن مى‏ کند، و اهل بهشت سفره خود را بدان مى‏ آرایند.
پیغمبر ^{(صلی الله علیه وآله)} فرمود: ریحان سبزى طیب و پاکیزه‏اى است گویا آن را روییده در بهشت مى‏بینم، و جرجیر (ترتیزک) سبزى بدى است گویا مى ‏بینم که در آتش روییده.
و نیز فرمود: هر که ریحان کوهى بخورد خداوند به ملائکه دستور میدهد تا صبحگاه برایش حسنه بنویسند.
از حضرت موسى بن جعفر ^{(علیه السلام)} آمده که بر سر سفره ریحان طلبید و فرمود من دوست دارم که غذا را بآن شروع کنم که عروق را مى‏ گشاید و اشتها را زیاد مى ‏کند و سل را معالجه مى‏ نماید، و اگر غذا را بآن آغاز کنم برایم مهم نیست که چه غذایى بعد از آن بخورم، که دیگر از هیچ بیمارى و رنجى نمیترسم، و چون غذا تمام شد، باز هم ریحان طلبید، و برگهاى آن را از اطراف سفره جمع میکرد، و میل مى‏ فرمود، و بما میداد و می فرمود: غذا را با این ختم کنید که آنچه خورده اید هضم مى‏ کند و براى غذاى بعد اشتها مى‏ آورد، و سنگینى معده را بر طرف مى‏ کند و دهان را خوشبو مى‏ سازد
مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج‏۱، ص: ۳۴۱