دعای سی و هشتم:اعتذار از تبعات بندگان

نیایش، در اعتذار از تبعات بندگان و از تقصیر در حقوقشان و در طلب آزادى از آتش دوزخ

وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ فِی الِاعْتِذَارِ مِنْ تَبِعَاتِ الْعِبَادِ وَ مِنَ التّقْصِیرِ فِی حُقُوقِهِمْ وَ فِی فَکَاکِ رَقَبَتِهِ مِنَ النّارِ

 

اللّهُمّ إِنّی أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتِی فَلَمْ أَنْصُرْهُ، وَ مِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِیَ إِلَیّ فَلَمْ أَشْکُرْهُ، وَ مِنْ مُسِی‏ءٍ اعْتَذَرَ إِلَیّ فَلَمْ أَعْذِرْهُ، وَ مِنْ ذِی فَاقَهٍ سَأَلَنِی فَلَمْ أُوثِرْهُ، وَ مِنْ حَقّ ذِی حَقّ‏ٍ لَزِمَنِی لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفّرْهُ، وَ مِنْ عَیْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لِی فَلَمْ أَسْتُرْهُ، وَ مِنْ کُلّ إِثْمٍ عَرَضَ لِی فَلَمْ أَهْجُرْهُ.
أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ یَا إِلَهِی مِنْهُنّ وَ مِنْ نَظَائِرِهِنّ اعْتِذَارَ نَدَامَهٍ یَکُونُ وَاعِظاً لِمَا بَیْنَ یَدَیّ مِنْ أَشْبَاهِهِنّ.
فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ نَدَامَتِی عَلَى مَا وَقَعْتُ فِیهِ مِنَ الزّلّاتِ، وَ عَزْمِی عَلَى تَرْکِ مَا یَعْرِضُ لِی مِنَ السّیّئَاتِ، تَوْبَهً تُوجِبُ لِی مَحَبّتَکَ، یَا مُحِبّ التّوّابِینَ

 

ترجمه :
خدایا من در پیشگاه تو عذر مى‏خواهم از مظلومى که در حضور من به او ستم رسیده و من او را یارى نکرده باشم، و از احسانى که در باره من انجام گرفته و شکر آن را بجا نیاورده باشم، و از بدکردارى که از من عذر خواسته باشد و من عذرش را نپذیرفته باشم، و از فقیرى که از من خواهشى کرده باشد، و من او را به برآوردن حاجتش بر خویشتن ترجیح نداده باشم و از حق حقدار مؤمنى که بر ذمه‏ام مانده باشد و آن را نپرداخته باشم، و از عیب مؤمنى که بر من پدید شده باشد و آن را نپوشانده باشم و از هر گناهى که برایم پیش آمده باشد و از آن دورى نکرده باشم.
خدایا از همه آنها ونظائر آنها از تو عذر مى‏خواهم، عذر ندامتى که مرا در برابر پیش‏آمدهاى نظیر آن، واعظى باشد. پس بر محمد و آلش رحمت فرست و پشیمانیم را از لغزشهائى که به آن دچار شده‏ام، و تصمیمم را بر ترک گناهانى که برایم پیش آید توبه‏اى قرار ده، که براى من موجب محبت تو گردد. اى دوستدار توابان