آرامش واقعی 

اگر یک شخص غنی که به او اطمینان و اعتماد داری، به تو بگوید نگران نباش و غصه ی بدهی هایت را نخور، 

خیالت راحت باشد،  من هستم؛

ببین این حرف او چقدر به تو آرامش می بخشد و راحت می شوی !

خدای مهربان که غنی و تواناست به تو گفته است : أَلَیْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَه‏: 

آیا خداوند برای کفایت امور بنده اش بس نیست؟

یعنی: ای بنده ی من، برای همه ی کسری و کمبودهای دنیوی و اخروی ات من هستم. 

این سخن خدا چقدر انسان را راحت می کند و به او آرامش می بخشد؟

لذاست که فرمود: أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب‏: دل ها با یاد خدا آرامش می یابد.

مصباح الهدی ص ۱۷۹

نور نماز صبح 

تعبیری که فقط برای نماز صبح ذکر شده

یک تعبیر در مورد نماز صبح در قرآن وجود دارد که مخصوص همین نماز است…

در سوره اسرا آیه۷۸ می فرماید:  *إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً…*

نماز صبح مشهود ملائکه است…هم ملائکه شب و هم ملائکه صبح بدان شهادت می دهند…

غیر از این معنا، اولیای خدا نور نماز صبح را در چهره افراد مشاهده می کنند که نقل کرده اند جمعی خدمت آیت الله بهجت رحمه الله رسیدند، ایشان بدون اشاره مستقیم فرمودند

اگر نماز صبحتان قضا هم می شود ،قضایش را بخوانید که نور نماز صبح در چهره تان وجود داشته باشد!…

بستر قبر انسان 

هرشب که می خوابید روح شما قبض می شود و ممکن است فردا برنگردد.

پس:

قبل از خواب وضو بگیر، همینطور توی بستر نرو.

دعایی بکن، چند دقیقه ای با امام زمان صحبت کن، 

اعمالت را محاسبه مراقبه کن، ببین امروز چکار کردی؟ توبه کن قبل از اینکه مرگت فرا برسد، فکر کن بستر تو قبرتوست، سر به سجده بگذار، چند مرتبه الهی العفو بگو، 

چند تا صلوات بفرست که اعظم اذکار است، با خودت بگو، شاید خوابیدم بلند نشدم، بعنوان دشت آخر چند تا صلوات بفرستم.

و از خدا بخواه اگر عمر دوباره بهت داد، این توفیق را داشته باشی که بهتر از امروز عمل کنی تا انسانی شایسته تر باشی.

پاسخ حیرت انگیز امام صادق(ع) به سوالات پزشکی ۱۴۰۰سال پیش

ربیع حاجب مى گوید: روزى طبیبی هندى در مجلس منصور کتاب طب مى خواند، در حالى که امام صادق(ع) درآنجا حضورداشت

چون از قرائت مسائل طب فراغت یافت، به امام ششم گفت: دوست دارى ا دانش خود به تو بیاموزم؟ حضرت فرمود: نه، زیرا آنچه من مى دانم از دانش تو بهتر است.
طبیب پرسید: تو از طب چه مى دانى؟

فرمود: من حرارت را با سردى، و سردى را با گرمى، رطوبت را با خشکى، و خشکى را با رطوبت درمان مى کنم، و مسأله تندرستى را به خدا وامى گذارم و براى تندرستى دستور پیامبر را به کارمى برم که فرمود: «شکم خانه درد است، و پرهیز درمان هر دردى است، و تن را به آنچه خوى گرفته باید عادت داد»

طبیب گفت:طب جز این چیزى نیست.

امام گفت: مى پندارى که من این دستورها را از کتاب هاى بهداشتى یاد گرفته ام؟ گفت: آرى،
امام فرمود: من این‌ها را از خدا فرا گرفته ام. تو بگو من از جهت بهداشت داناترم یا تو؟

طبیب گفت:البته من
امام (ع)فرمود:اگر این چنین است من از تو سؤالاتى مى پرسم، تو پاسخ بده
گفت: بپرس
امام صادق(ع) سئوالات زیر را از طبیب هندی پرسیدند:
چراجمجمهٔ سر چند قطعه است؟

چرا موى سر بالاى آن است؟

چرا پیشانى مو ندارد؟

چرا در پیشانى خطوط و چین وجود دارد؟

چرا ابرو بالاى چشم است؟

چرا دو چشم مانند بادام است؟

چرا بینى میان چشم هاست؟

چرا سوراخ بینى در زیر آن است؟

چرا لب و سبیل بالاى دهان است؟

چرا مردان ریش دارند؟

چرا دندان پیشین، تیزتر و دندان آسیاب، پهن و دندان بادام شکن بلند است؟

چرا کف دست‌ها مو ندارد؟

چرا ناخن و مو جان ندارند؟

چرا قلب مانند صنوبر است؟

چرا شُش دوتکه است و درجاى خود حرکت می‌کند؟

چرا کبد(جگر) خمیده است؟

چرا کلیه مثل دانه لوبیاست؟

چرا دوزانو به طرف پشت خم وتا مى گردند؟

چرا گام هاى پا میان تهى است؟

طبیب هندی در پاسخ به تمامی سئوالات بالا گفت: نمی‌دانم.
امام فرمود: من علّت اینها را مى دانم.طبیب گفت: بیان کن.

امام فرمود:
*جمجمه به دلیل اینکه میان تهى است، از چند قطعه آفریده شده است و اگر قطعه قطعه نبود، ویران مى شد، لذا چون چند قطعه است، دیرتر مى شکند.

*موى درقسمت بالای سر است، چون از ریشهٔ آن روغن به مغز مى رسد و از سر موها که سوراخ است، بخارات بیرون مى رود و سرما و گرمایى که به مغز وارد مى شود، دفع می‌شود.

*پیشانى مو ندارد،براى آنکه روشنایى به چشم برسد.

*خط وچین پیشانی نیز عرقی را از سر می‌ریزد، نگه می‌دارد تا وارد چشم‌ها نشود و انسان بتواند آن را پاک کند، مانند رودخانه‌ها که آب‌های روى زمین را نگهدارى مى کنند

ابروها بالاى دو چشم قرار دارند تا نور به اندازهٔ کافی به آنها برسد. اى طبیب، نمى بینى وقتی شدت نور زیاد است، دست خود را بالاى چشم‌ها می‌گیری تا روشنى به مقدار کافی به چشم هایت برسد و از زیادى آن پیشگیرى کند؟

*بینى بین دو چشم قرار دارد تا روشنایى را بین آنها به طور مساوی تقسیم کند.

*چشم‌ها شکل بادام هستندتا میل دوا در آن فرو برود و بیرون آید. اگر چشم چهار گوش یا گرد بود، میل در آن به درستی وارد نمى شد و دوا به همه جای آن نمى رسید و بیماری چشم درمان نمى شد
*خداوندسوارخ بینى رادر زیر آن آفرید تا فضولات مغز از آن پایین بیاید و بو از آن بالا رود.اگر سوراخ بینی در بالا بود، نه فضولات از آن پایین مى آمد و نه بوی چیزی را در مى یافت.
*سبیل و لب را بالاى دهان آفرید،تا فضولاتى را که از مغز پایین می‌آید نگه دارد وخوراک و آشامیدنى به آن آلوده نگرددو آدمى بتواند آنها را از پاک کند.
*براى مردان محاسن(ریش)را آفرید تا نیازی به کشف عورت (پوشاندن سر) نداشته باشند و مرد و زن از یکدیگر مشخص شوند
*دندان هاى پیشین را تیز آفرید تا گزیدن آسان گردد، و دندان هاى آسیاب را براى خرد کردن غذا پهن آفرید، و دندان نیش را بلند آفرید تا دندان هاى آسیاب را مانند ستونى که در بنا به کار مى رود،استوار کند
*دو کف دست را بى مو آفریدتا سودن به آنها واقع گردد. اگر کف دست مو داشت، وقتی انسان به چیزی دست می‌کشید به خوبی آن را حس نمی‌کرد.
*مو و ناخن را بى جان آفرید،چون بلند شدن آنها زشت و کوتاه کردن آنها زیباست اگر جان داشتند،بریدن آنها همراه با درد زیادی بود.
*قلب را مانند صنوبر ساخت،چون وارونه است. سر آن را باریک قرار داد تا در ریه‌ها در آید و از باد زدن ریه خنک شود. کبد را خمیده آفرید تا شکم را سنگین کند و آن را فشار دهد تا بخارهاى آن بیرون رود.
*کلیه را مانند دانه لوبیا ساخت، زیرا منى قطره قطره در آن مى ریزد و از آن بیرون مى رود. اگر کلیه چهار گوش یا گِرد بود، اولین قطره مى ماند تا قطره دوم در آن بریزد و آدمى از انزال لذت نمى برد. زمانی که منى از محل خود که در فقرات پشت است، به کلیه می‌ریزد، کلیه چون کرم بسته و باز مى شود و کم کم منی را به مثانه مى رساند.

حدیث روز

امام علی علیه السلام

 کَفى بِالإِیثارِ مَکرُمَهً .

غرر الحکم : ج ۴ ص ۵۷۸ ح ۷۰۴۷