اعمال سلمان 

پیامبر در جمعی از اصحاب بودند فرمودند: چه کسی از شما است که هر روز عمر خود روزه است؟ 

سلمان بلند شد و گفت من. 

پیامبر فرمودند: چه کسی از شما است که تمام شب های عمر خود را شب زنده داری کرده و عبادت می کند؟ 

سلمان بلند شد و گفت من.

 پیامبر باز فرمودند: چه کسی است که در هر شبانه روز یک بار ختم قرآن می کند؟ 

سلمان بلند شد و گفت من.

یکی از اصحاب گفت او دروغ می گوید. من خیلی از شب ها دیده ام که او خوابیده است و شب زنده داری نمی کند. خیلی از روزها غذا می خورد و روزه نمی گیرد.

پیامبر فرمود: ساکت باش، به لقمان امت اینگونه تهمت نزن از او بپرس. این شخص از سلمان پرسید که سر این ادعای تو چیست؟ 

گفت اینکه گفتم هر روز روزه هستم به این علت است که خداوند در قرآن فرموده اگر کسی کار خیری انجام دهد من آن را ده برابر می کنم. من در هر ماه سه روز روزه می گیرم، اگر سه روز را ده برابر کنیم می شود سی روز یعنی کل ماه.

اینکه من گفتم هر شب شب زنده داری می کنم به این علت است که پیامبر خدا فرمود: هر کسی هرشب با وضو بخوابد گویی تمام شب را شب زنده داری کرده است و من هر شب با وضو می خوابم.

 و اینکه گفتم هر روز ختم قرآن می کنم چون پیامبر(ص) فرمود: یا علی مثل تو در امت من مانند قل هوالله احد است در قرآن. اگر کسی سوره ی قل هو الله را یک بار بخواند به منزله ی این است که یک سوم قرآن را خوانده است. دو بار بخواند دو سوم قرآن را خوانده است و سه بار بخواند، یک ختم قرآن کرده است. یا علی اگر کسی تو را با قلب دوست داشته باشد یک سوم ایمان را دارد. اگر با قلب و زبان دوست داشته باشد دو سوم، و اگر با قلب و زبان و عمل تو را دوست داشته باشد ایمان او کامل است. بعد پیامبر فرمود یا علی اگر چناچه آسمانیان و ملکوتیان تو را دوست دارند، اهل زمین هم تو را دوست داشتند جهنم را خلق نمی کردم. بعد سلمان گفت طبق این حدیث پیامبر من در روز سه بار قل هو الله می خوانم که به منزله ی ختم قرآن است.

عوامل برکت 

 عوامل برکت 
۱)داشتن ایمان و تقوا

 خداوند در قرآن کریم می فرماید: «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ ؛ اگر مردم قریه ها ایمان آورده و پرهیزکاری پیشه کرده بودند، برکت های آسمان و زمین را به رویشان می گشودیم» (سوره اعراف، ۹۶).

۲)قرض دادن به یکدیگر.

حضرت رسول (صلی الله علیه و اله)  «وام دادن به یکدیگر» را از عوامل برکت زا برشمرده اند.

۳) بیداری، هنگام بین الطلوعین.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) فرمودند: «خدایا برکت را در صبحگاهان، برای امت من قرار ده … اگر کسی خواهان رفع نیاز است، صبحگاهان به سوی آن شتابد؛ زیرا من از خدای سبحان خواستم که روزی را صبحگاهان برای امت من قرار دهد.» (میزان الحکمه، ج۱، ح۱۷۰۰).

۴) عدم کسالت و تنبلی در کار

۵)اعتدال، میانه روی و قناعت در زندگی

امام علی (علیه السلام) می فرمایند: «لا کنز اغنی من القناعه و لا مال اذهب للفاقه من الرضی بالقوت. و من اقتصر علی بلغه الکفاف فقد انتظم الراحه و تبوأ خفض الدعه؛ هیچ گنجی بی نیازکننده تر از قناعت، و هیچ مالی در فقرزدایی، از بین برنده تر از رضایت دادن به روزی نیست و کسی که به اندازه کفایت زندگی از دنیا بردارد به آسایش دست یابد و آسوده خاطر گردد.» (نهج البلاغه، حکمت ۳۷۱)

قناعت توانگر کند مرد را – خبر کن حریص جهانگرد را (سعدی)

امام در حدیثی دیگر فرمودند: «کفی بالقناعه ملکا و بحسن الخلق نعیما؛ آدمی را قناعت برای دولتمندی و خوش خلقی برای فراوانی نعمت ها کافی است» (نهج البلاغه ،حکمت ۲۲۹)

۶)احسان به مردم، بویژه به اهل خانه.

امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هر که با خانواده ی خود نیکوکار باشد، روزیش زیاد می شود.» (همان، ح۷۱۸۵).

۷) خوش اخلاقی

امام علی (علیه السلام) فرمود: «گنجهای روزی، در اخلاق خوش نهفته است.» (همان، ح ۷۱۸۸).

۸) اطعام کردن.

پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله) فرمودند: «روزی کسی که اطعام می کند، سریعتر از فرو رفتن کارد در کوهان شتر، به سویش می آید.» (همان، ح ۷۱۹۰).

۹) قرض دادن.

امام علی (علیه السلام) فرمود: «کمک مالی کردن به برادر دینی، روزی را زیاد می کند.» (همان، ح ۷۱۹۹).

۱۰) امانتداری.

۱۱)دعا کردن در حق مؤمنین.

امام باقر (علیه السلام) فرمود: «پشت سر برادرانت دعا کن، که این کار روزی را به طرف تو سرازیر می کند.» (همان، ح ۷۱۹۳).

۱۲) پاکیزگی و طهارت.

به رسول خدا (صلی الله علیه و اله) عرض شد: دوست دارم روزیم زیاد شود؛ فرمود: پیوسته در حال طهارت و پاکیزگی باش، روزیت افزایش می یابد».

با استفاده از کلام حضرت نتیجه می گیریم که پاک بودن از آلودگیها و نجاسات، در جلب روزی مؤثر است و شاید بتوان گفت: چون وضو گرفتن نیز نوعی پاکی از آلودگی ها می باشد، می توان با دائم الوضو بودن، جلب روزی کرد.

۱۳) صدقه دادن.

امام علی (علیه السلام) فرمود: «با صدقه دادن، روزی را فرود آورید.» (همان، ح ۷۱۹۶٫

۱۴) پرداخت حقوق شرعیه (خمس و زکات).

امام باقر (علیه السلام) فرمود: «زکات دادن، روزی را می افزاید».

۱۵) نیت پاک.

امام علی (علیه السلام) فرمود: «هر که خوش نیت باشد، روزیش زیاد می شود.» (همان، ح ۷۱۹۸).

۱۶) نماز شب.

آیت الله قاضی (رضوان الله تعالی علیه) فرمودند: «دنیا می خواهی نماز شب بخوان، آخرت می خواهی نماز شب بخوان

تهمت گناهی که شیطان بیزار است 

تهمت گناهی که شیطان هم از آن بیزار است

تهمت و بهتان به اندازه اى زشت و زننده است که حتى شیطان هم از انجام دهنده آن دو بیزارى مى جوید. 

شیطان از رفتارهاى زشت و اعمال خلاف استقبال مى کند؛ ولى برخى از رفتارهاى ناروا آن قدر زشت و پلیدند که شیطان هم آن ها را تأیید نمى کند.

تهمت آثار شومى هم براى تهمت زننده و هم براى تهمت زده شده به بار مى آورد که مى توان آن ها را در دو عنوان ذیل جاى داد:

۱ – پیامد تهمت بر بعد معنوى

روایتى از امام جعفر صادق(علیه السلام)در اینباره آمده است:

آن گاه که مۆمن به برادر مومنش تهمت زند، ایمان در دل او ذوب مى شود؛ همان گونه که نمک در آب ذوب مى شود.

 

  2 – پیامد تهمت بر روابط انسانى

امام جعفر صادق (علیه السلام ) فرمود:

کسى که برادر دینى اش را متهم کند وبه او تهمت بزند بینشان حرمتى وجود ندارد.

دین مبین اسلام ،آبرو و حرمت مومن را بزرگ تر از کعبه و حتى قرآن دانسته است.

 امام جعفر صادق (علیه السلام ) در این زمینه مى فرماید:

اگر کسى سخنى را بر ضد مۆمنى نقل کند و قصدش از آن،زشت کردن چهره اوباشد و بخواهد او را از چشم مردم بیندازد، خداوند او را از محور دوستى خود خارج مى کند و تحت سرپرستى شیطان قرار مى دهد؛ ولى شیطان هم او را نمى پذیرد…  

بعید است توفیق توبه پیدا کند

خداوند نسبت به گناه تهمت کوتاه نمی‌آید. هم در دنیا و هم در آخرت انتقام می‌گیرد.

 بعضی مواقع بیان کردند با دعا این اثرات منفی از بین می‌رود!

امّا خداوند کریم برای تهمت بالصّراحه فرموده است: انتقام می‌گیرم و دعا اثر ندارد 
?بیانات آیت الله قرهی در خبرگزاری فارس

کتاب اخلاق الهى ، جلد چهارم ، آفات زبان استاد آیت الله مجتبى تهرانى (ره)

حدیث روز

پیامبر اکرم  ^{صلوات الله علیه و آله و سلم} :

ما مِن مائِدَهٍ أعظَمَ بَرَکَهً مِن مائِدَهٍ جَلَسَ عَلَیها یَتیمٌ.

 «هیچ سفره اى بابرکت تر از سفره اى نیست که یتیمى بر سر آن نشسته باشد .»

 . الفردوس : ج ۴ ص ۴۶ ح ۶۱۴۴