صلوات در پنجشنبه وجمعه

امام صادق علیه السلام فرمودند:

هرگاه روز پنجشنبه وشب جمعه فرا برسد فرشته ای ازآسمان پایین میآید که همراه اوقلم هایی طلایی و برگه های نقره ای میباشند و از شب و روزپنجشنبه وغروب روز جمعه جزصلوات پیامبرصلی الله علیه وآله و سلم  نمی نویسند.

بحارالانوار ج۵۲ ص۹۴

کفاره گناهان

روزی فردی (معاند) آمد خدمت امام صادق (علیه السلام) و به ایشان عرض کرد:

اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند ، عاقبتش چگونه خواهد بود؟

امام (علیه السلام) در پاسخ به وی فرمودند:
خداوند به او یک بیماری عطا می‌نماید تا سختی‌های آن بیماری کفارۀ گناهانش شود.

آن مرد دو مرتبه پرسید :
اگر مریض نشد چه ؟

امام (علیه السلام) مجدد فرمودند:
خداوند به او همسایه‌ای بد می‌دهد تا او را اذیت نماید و این اذیت و آزار همسایه، کفارۀ گناهانش شود.

آن مرد گفت :
اگر همسایۀ بد نصیبش نشد چه ؟

امام (علیه السلام) فرمودند :
خداوند به او دوست بدی می‌دهد تا وی را اذیت نماید و آزار آن دوست بد ، کفارۀ گناهان دوست ما باشد.

آن مرد گفت :
اگر دوست بد هم نصیبش نشد چه ؟!

امام (علیه السلام) فرمودند :
خداوند همسر بدی به او میدهد تا آزارهای آن همسر بد ، کفارۀ گناهانش شود.

آن مرد گفت :
اگر همسر بد هم نصیبش نشد چه ؟

امام (علیه السلام) فرمودند :
خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت می‌فرماید.

باز هم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت:
و اگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه؟

امام (علیه السلام) فرمودند :
«به کوری چشم تو ! ما او را شفاعت خواهیم کرد » 

پس چه زیباست بگوییم :اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.

(عوالی اللئالی العزیزیه فی الأحادیث الدینیه، ج۱، ص: ۳۴۵)

حدیث روز

زیارتى مقبول است که سبب اهمال حقوق کسى نشود

‌
آن جوانى که با وجود نارضایتى پدر و مادرش و یا امر مهمّى که حضور آن را در شهر خود و در کنار خانواده خود ضرورى می‏نماید به حرکت و سیر به زیارت امام علیه ‏السّلام اقدام کند، باید بداند که با هر قدمى که به آن سمت برمى‏دارد یک قدم از آن حضرت دور خواهد شد!

توسّل براى رفع گرفتارى و دادن گذرنامه و شفاى از مرض جهت حرکت به سمت زیارت، تمام اینها برخلاف سیر و ممشاى ولایت است.

سیّدالشّهداء می‏گوید: اگر گذرنامه‏ات صحیح و بلااشکال است و هیچ عذر شرعى نداشتى و امور بر جَرى و روال عادى بود و مادر و پدرت نگران حال تو نبودند و عیالت احتیاج و نیاز به حضور تو نداشت و با آمدن تو مسائل تربیتى خانواده مختلّ نمى ‏گشت، حال اگر خواستى بیایى ایرادى ندارد.
و در غیر این‏صورت توسّل و دعا براى رفع اشکال و تسهیل امور و تطبیق شرایط بر وفق مراد در مکتب و مرام ما نیست؛ اینها به تخیّلات خود تو برمى ‏گردد نه به خواست و میل ما، و از امیال و لذائذ ظاهرى نشأت مى ‏گیرد نه از معرفت و شناخت حقیقت ولایت.

کتاب اسرار ملکوت، ج‏۲، ص۳۰۲

سالروز ازدواج حضرت محمد صلی الله علیه و آله و خدیجه کبری علیها السلام

همسر محمد(صلی الله علیه و آله) و مادر فاطمه هرکسی نمی تواند باشد. باید بانویی باشد که نگاهش آرامبخش جان رسول الله بشود. باید “طاهره ای” باشد که ظرف وجود «سیده نساء العالمین» بشود. باید مثل خدیجه ای باشد که پیش از هر کس ایمان بیاورد و دار و ندارش را به پای نهال اسلام بریزد.

زیارت حضرت پیغمبر(صلی الله علیه و آله) ( از دور )
اعمال دهم ربیع الاول

   امروز به گواهی تاریخ سالروز آن اتفاق مبارک است. وقتی که نگاه پر مهر خدیجه و محمد(صلی الله علیه و آله) به هم دوخته می شود. مهری بی پایان که هرگز از قلب رسول الله(صلی الله علیه و آله) بیرون نرفت حتی سالیان سال پس از رحلت خدیجه (س). نقل است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) تا پایان عمر همواره از خدیجه (س) به نیکی یاد می نمود و به حق، خدیجه (س) شایسته چنین محبتی بود.
پیامبر (صلی الله علیه و آله) در وصفش فرمود: «خدا شاهد است خدیجه زنی بود که چون همه از من رومی‌‌گردانیدند، او به من روی می‌‌کرد؛ و چون همه از من می‌‌گریختند، به من محبت و مهربانی می‌‌کرد؛ و چون همه دعوت مرا تکذیب می‌‌کردند، به من ایمان می‌‌آورد و مرا تصدیق می‌‌کرد. در مشکلات زندگی مرا یاری می‌‌داد و با مال خود کمک می‌‌کرد و غم از دلم می زدود.