حدیث روز

امام علی علیه السلام

 الدُّنیا دارُ بَلاءٍ ، وَالآخِرَهُ دارُ الجَزاءِ ودارُ البَقاءِ ؛ فَاعمَل لِما یَبقى ، وَاعدِل عَمّا یَفنى ، ولا تَنسَ نَصیبَکَ مِنَ الدُّنیا .

دنیا سراى آزمایش [و عمل] است و آخرت، سراى سزا دیدن و خانه ماندگارى است. پس براى آنچه ماندگار است، کار کن و از آنچه نابود مى شود، روى بگردان و [در عین حال ،] بهره ات از دنیا را فراموش مکن.

الأمالی للمفید : ص ۲۶۸ ح ۳

اختصار و انحصارات اباعبدالله (علیه السلام)

نگاه به روایات و احادیثی که از حضرات معصومین(ع) راجع به سیدالشهداء (ع) به ما رسیده است بیانگر یک انحصار و یک اختصاصاتی برای وجود مبارک اباعبدالله (ع) است، که گویا این موارد برای باقی اهل بیت (ع) به این گونه بیان نشده است و به نظر می رسد با این ظرافت و لطافت نیامده باشد.

همۀ اهل بیت چراغ هدایت هستند، همۀ این چهارده نور، کشتی نجات هستند، اما چه شده است که در جانب راست عرش درج شده است که «إن الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه»، نام اباعبدالله به عنوان چراغ هدایت مطرح شده است؟ روایت داریم که اگر به زیارت هرکدام از ائمه بروید مانند این است که پیامبر اکرم (ص) را در مدینه زیارت کرده اید و در ادامه آمده است که زیارت سیدالشهداء (ع)به مانند این است که خدا را در عرش الهی زیارت بکنید. باز در اینجا هم یک اختصار و انحصار دیگری برای اباعبدالله(ع) به وجود آمده است.

? سخنرانی حجت الاسلام میرباقری در دهه دوم محرم در مجتمع فرهنگی رفاه – ۲۰ آبان ۱۳۹۳

حدیث روز

امام حسن عسکری علیه السلام

 شیعَهُ عَلِیٍّ علیه السلام هُمُ الَّذینَ یُؤثِرونَ إخوانَهُم عَلى أنفُسِهِم ولَو کانَ بِهِم خَصاصَهٌ .

شیعیان على علیه السلام ، آن کسانى اند که برادرانشان را بر خودشان مقدّم مى دارند ، هرچند خودشان نیازمند باشند .

التفسیر المنسوب إلى الإمام العسکری علیه السلام : ص ۳۱۹ ح ۱۶۱

حدیث روز

 قالَ [رَسولُ اللّهِ] صلى الله علیه و آله :

خَیرُ الرِّجالِ مِن اُمَّتِی الَّذینَ لا یَتَطاوَلونَ عَلى أهلیهِم ، ویَحِنّونَ [عَلَیهِم] ولا یَظلِمونَهُم .

[ پیامبر خدا صلى الله علیه و آله ] فرمود : «بهترین مردانِ امّت من ، کسانى هستند که به خانواده خود ، درازدستى نمى کنند و به آنان مهر مى ورزند و در حقّشان ستم روا نمى دارند» .

مکارم الأخلاق : ج ۱ ص ۴۶۸ ح ۱۵۹۷ 

حدیث روز

خانواده

امام علی علیه السلام

 مَن أساءَ إلى أهلِهِ لَم یَتَّصِل بِه تَأمیلٌ .

کسى که به خانواده اش بدى مى کند ، هیچ امیدى به او نیست [ که به دیگران خوبى کند ] .

غرر الحکم : ج ۵ ص ۲۳۴ ح ۸۱۳۴