امام حسین علیه السلام و نماز

هنگامی که دشمنان در روز نهم محرم حلقه محاصره را تنگ‌تر کردند و آماده حمله شدند امام حسین علیه السلام به حضرت عباس علیه السلام فرمود:
إرجِع إلَیهِم فَإن أستَطَعتَ أن تؤخّرهُم إلی غدوه و تَدْفَعَهُم عَنّا العشیّهِ نُصَلَّی لِرَبَّنا اللَیله و نَدعُوهُ و نَستَغفَره فَهُوَ یَعلم أنی أُحبُّ الصَّلوه وَ تِلاوهِ کِتابه وَ کَثَره الدُّعاء و الاستغفار
به سوی آنان بازگرد و اگر توانستی همین امشب را مهلت بگیر و جنگ را به فردا موکول کن تا ما امشب را به نماز و استغفار و مناجات با خدا بپردازیم خدا می‌داند من نماز و تلاوت قرآن و دعا و استغفار را دوست دارم.
ضحاک بن عبدالله می‌گوید:
شب عاشورا امام حسین علیه السلام و یارانش تا صبح در حال نماز و استغفار و دعا بودند.
امام سجاد علیه السلام فرمود:
پدرم در هر شبانه روز هزار رکعت نماز می‌خواند.
اذان و اقامه
در منزلگاه شراف پس از استراحت مختصر موقع ظهر، وقت نماز فرا رسید امام حسین علیه السلام به حجاج بن مسروق مؤذن مخصوص خود فرمود:
أذَّن یَرْحَمَک الله و أقِمِ لِلصَّلوه نُصلی
خدا رحمتت کند، اذان و اقامه بگو تا نمازمان را بخوانیم
نیز امام حسین علیه السلام هنگام نماز ظهر به فرزندش فرمود: اذان و اقامه بگو و ایشان اذان و اقامه گفت و سپس باهم نماز خواندند.
در صبح عاشورا با داشتن مؤذن مخصوص، خود اذان و اقامه فرمود و نماز صبح را با اصحابش خواند.

 

منابع:
۱- ارشاد مفید ج۴ ص۲۴۰
۲- نفس المهموم ص۱۰۴
۳- بحارالانوار ج۲ ص۳۱۱
۴- اذان نغمه آسمانی ص۸۸
۵- موسوعه کلمات امام حسین علیه السلام ص۱۰۱

ترجمه واحکام اذان و اقامه

ترجمه اذان و اقامه

“الله اکبر” یعنى خداى تعالى بزرگتر از آن است که او را وصف کنند.

“اشهد ان لا اله الا الله” یعنى شهادت مى‏دهم که غیر خدایى که یکتا و بى‏همتا است، خداى دیگرى سزاوار پرستش نیست.

 “اشهد ان محمدا رسول الله” یعنى شهادت مى‏دهم که حضرت محمد بن عبد الله صلى الله علیه و آله و سلم، پیغمبر و فرستاده خدا است.

 “اشهد ان علیا امیر المؤمنین ولى الله” یعنى شهادت مى‏دهم که حضرت على علیه الصلاه و السلام، امیر المؤمنین و ولى خدا بر همه خلق است.

 “حى على الصلاه”یعنى بشتاب براى نماز. “حى على الفلاح” یعنى بشتاب براى رستگارى. “حى على خیرالعمل” یعنى بشتاب براى بهترین کارها که نماز است.

 “قد قامت الصلاه” یعنى به تحقیق نماز برپا شد.

 “لا اله الا الله” یعنى خدایى سزاوار پرستش نیست مگر خدایى که یکتا و بى‏همتا است.

۱ بین جمله ‏هاى اذان و اقامه باید خیلى فاصله نشود. و اگر بین آنها بیشتر از معمول فاصله بیندازد، باید دوباره آن را از سر بگیرد.

۲ اگر در اذان و اقامه صدا را در گلو بیندازد، چنانچه غنا شود یعنى به طور آوازه خوانى که در مجالس لهو و بازیگرى معمول است اذان و اقامه را بگوید حرام است، و اگر غنا نشود مکروه مى‏باشد.

۳ در پنج نماز اذان ساقط مى‏ شود : اول: نماز عصر روز جمعه. دوم:نماز عصر روز عرفه که روز نهم ذى‏حجه است. سوم: نماز عشاى شب عید قربان براى کسى که در مشعر الحرام باشد. چهارم: نماز عصر و عشاى زن مستحاضه. پنجم:نماز عصر و عشاى کسى که نمى‏تواند از بیرون آمدن بول و غائط خوددارى کند. و در این پنج نماز در صورتى اذان ساقط مى‏شود که با نماز قبلى فاصله نشود، یا فاصله کمى بین آنها باشد، ولى فاصله شدن نافله و تعقیب ضرر ندارد.

۴ اگر براى نماز جماعتى اذان و اقامه گفته باشند، کسى که با آن جماعت نماز مى‏خواند، نباید براى نماز خود اذان و اقامه بگوید.

۵ اگر براى خواندن نماز جماعت به مسجد رود و ببیند جماعت تمام شده،تا وقتى که صفها به هم نخورده و جمعیت متفرق نشده نمى‏تواند براى نماز خود اذان و اقامه بگوید، در صورتى که براى جماعت اذان و اقامه گفته شده باشد.

۶ در جایى که عده‏اى مشغول نماز جماعتند یا نماز آنان تازه تمام شده وصفها به هم نخورده است، اگر انسان بخواهد فرادى یا با جماعت دیگرى که برپا مى‏شود نماز بخواند، با سه شرط اذان و اقامه از او ساقط مى‏شود: اول: آنکه براى آن نماز اذان و اقامه گفته باشند. دوم: آنکه نماز جماعت باطل نباشد. سوم: آنکه نماز او و نماز جماعت در یک مکان باشد. پس اگر نماز جماعت داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه بگوید.

۷ اگر در شرط دوم از شرطهایى که در مساله پیش گفته شده شک کند یعنى شک کند که نماز جماعت صحیح بوده یا نه، اذان و اقامه از او ساقط است. ولى اگردر یکى از دو شرط دیگر شک کند، مستحب است اذان و اقامه بگوید.

۸ کسى که اذان و اقامه دیگرى را مى‏شنود، مستحب است هر قسمتى را که مى‏شنود بگوید. ولى در حکایت اقامه که از دیگرى بشنود از “حى على الصلاه” تا “حى على خیر العمل” را به امید ثواب بگوید.

۹ کسى که اذان و اقامه دیگرى را شنیده، چه با او گفته باشد یا نه، در صورتى که بین آن اذان و اقامه و نمازى که مى‏خواهد بخواند زیاد فاصله نشده باشد،مى‏تواند براى نماز خود اذان و اقامه نگوید.

۱۰ اگر مرد اذان زن را با قصد لذت بشنود، اذان از او ساقط نمى‏شود. بلکه‏اگر قصد لذت هم نداشته باشد، ساقط شدن اذان اشکال دارد.

۱۱ اذان و اقامه نماز جماعت را باید مرد بگوید، ولى در جماعت زنان اگر زن اذان و اقامه بگوید، کافى است.

۱۲ اقامه باید بعد از اذان گفته شود. و اگر قبل از اذان بگویند، صحیح نیست.

۱۳ اگر کلمات اذان و اقامه را بدون ترتیب بگوید، مثلا “حى على الفلاح” را پیش از “حى على الصلاه” بگوید، باید از جایى که ترتیب به هم خورده دوباره بگوید.

۱۴ باید بین اذان و اقامه فاصله ندهد. و اگر بین آنها به قدرى فاصله دهد که اذانى را که گفته اذان این اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان و اقامه را بگوید. و نیز اگر بین اذان و اقامه و نماز به قدرى فاصله دهد که اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره براى آن نماز اذان و اقامه بگوید.

۱۵ اذان و اقامه باید به عربى صحیح گفته شود. پس اگر به عربى غلط بگوید یا به جاى حرفى حرف دیگر بگوید، یا مثلا ترجمه آنها را به فارسى بگوید، صحیح نیست.

۱۶ اذان و اقامه باید بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود. و اگر عمدا یا از روى فراموشى پیش از وقت بگوید، باطل است.

۱۷ اگر پیش از گفتن اقامه شک کند که اذان گفته یا نه، باید اذان را بگوید.ولى اگر مشغول اقامه شود و شک کند که اذان گفته یا نه، گفتن اذان لازم نیست.

۱۸ اگر در بین اذان یا اقامه پیش از آنکه قسمتى را بگوید شک کند که قسمت پیش از آن را گفته یا نه، باید قسمتى را که در گفتن آن شک کرده بگوید.ولى اگر در حال گفتن قسمتى از اذان یا اقامه شک کند که آنچه پیش از آن است‏گفته یا نه، گفتن آن لازم نیست.

۱۹ مستحب است انسان در موقع گفتن اذان رو به قبله بایستد و با وضو یا غسل باشد و دستها را به گوش بگذارد و صدا را بلند نماید و بکشد و بین جمله‏هاى اذان کمى فاصله دهد و بین آنها حرف نزند.

۲۰ مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد، و آن را از اذان آهسته‏تر بگوید، و جمله‏هاى آن را به هم نچسباند. ولى به اندازه‏اى که بین جمله‏هاى اذان فاصله مى‏دهد، بین جمله‏هاى اقامه فاصله ندهد.

۲۱ مستحب است بین اذان و اقامه یک قدم بردارد یا قدرى بنشیند یا سجده کند یا ذکر بگوید یا دعا بخواند یا قدرى ساکت باشد یا حرفى بزند یا دو رکعت نماز بخواند. ولى حرف زدن بین اذان و اقامه نماز صبح مستحب نیست، ولى نماز خواندن بین اذان و اقامه نماز مغرب را به امید ثواب بیاورد.

۲۲ مستحب است کسى را که براى گفتن اذان معین مى‏کنند، عادل و وقت‏شناس و صدایش بلند باشد و اذان را در جاى بلند بگوید.

برگرفته از دپارتمان قرآن