پاداش عجیب خواندن سوره قدر در زمان افطار و خوردن سحری

عن أَبِی یَحْیَى الصَّنْعَانِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ:

مَا مِنْ مُؤْمِنٍ صَامَ فَقَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقِدْرِ عِنْدَ سَحُورِهِ وَ عِنْدَ إِفْطَارِهِ إِلَّا کَانَ فِیمَا بَیْنَهُمَا کَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ.

حضرت صادق علیه السلام فرمود: هیچ مؤمن روزه داری نیست که در هنگام خوردن سحری و افطارش سوره قدر را بخواند، مگرآنکه بین این دو زمان ثواب کسی را خواهد داشت که در راه خدا در خون خود غلطیده باشد.

بحارالأنوار، ج۹۷، ص۳۴۴ به نقل از اقبال الأعمال

ثواب افطاری دادن

یکی از کارهای پر‌فضیلت در ماه مبارک رمضان، دادن افطاری به افراد روزه‌دار است که پاداش این کار در سخنان پیامبر اکرم(ص) آمده است و مهم‌تر از افطاری دادن خالص کردن نیت و به جای آوردن آداب خداوندی است و اینکه انگیزه شخص میزبان در دادن افطاری، به دست آوردن رضا و خشنودی خدا باشد، نه اظهار شرف دنیایی و آخرتی و نه تقلید یا پیروی از عادات و رسوم و باید تلاش و کوشش کند تا عمل خود را از تمامی این نیت‌ها، خالص گرداند و با بعضی چیزها، نیت خویش را آزمایش کند تا مطمئن شود که از هر گونه هوای نفس و خواسته شیطانی به دور است و در اصل افطاری و تعیین مؤمنینی که می‌خواهد به آنها افطاری بدهد و در غذایی که برای افطار تدارک دیده، و نحوه برخورد با میهمانان باید از خداوند متعال کمک بخواهد و یاری بطلبد. زیرا کیفیت همه این‌ها بستگی به نیت شخص دارد و بیداران راه‌های ورود شیطان را در آن می‌دانند، به همین خاطر از دستورات شیطان و آن چیزی که موافق میل و خواسته اوست، دوری می‌ورزند و در پی خشنودی خدا که مالک دنیا و‌ آخرت است برمی‌آیند و کاری که مطابق خواسته خداوند است انجام می‌دهند و خداوند هم کار آنها را قبول کرده و آنان را به پاداش‌هایی بالاتر از آرزوها و خواسته‌های‌شان می‌رساند.

به همین شکل هم باید اگر کسی او را به افطاری دعوت می‌کند نیت خویش را برای قبول دعوت افطاری خالص گرداند؛ زیرا گاه شخص مخلص با قبول دعوت مؤمنی برای افطاری و حضور در سر سفره او و افطار کردن با او آنقدر بهره‌مند می‌گردد که با سال‌ها عبادت هم به این بهره‌ها نمی‌رسد. همت و تلاش اولیای خدا هم هماره بر این بوده است که اعمال را خالص گردانند و آنها در پی زیاد کردن اعمال نبودند. خوب است که از داستان حضرت آدم و شیطان عبرت بگیریم. زیرا شیطان بدنهاد، چند هزار سال خدا را عبادت کرد اما چون خالصانه نبود، عباداتش همگی رد شدند اما آدم(ع) با یک توبه خالص که به درگاه خدا کرد، جزو برگزیدگان شد و «صفی الله» گردید.

تفاوت افطار‌کنندگان

افطار روزه‌داران با توجه به حالت‌شان فرق می‌کند:

1. کسی که روزه‌اش تنها نخوردن و نیا‌شامیدن و عمل به احکام فقهی است و به خاطر ترس از جهنم یا شوق به بهشت روزه می‌گیرد، و روزه را یک نوع تکلیف برای خود می‌بیند، طبیعی است که افطار‌ش هم فقط برای رفع گرسنگی و تشنگی است و این چنین کسی، افطار را یک نوع رها شدن از تکلیف می‌بیند.
2. دسته دوم افطار‌کنندگان، روزه‌دارانی هستند که روزه‌شان آنان را از انجام کارهای حرام باز داشته و در پی بدست آوردن درجات والا می‌باشند. افطار چنین کسانی، با اجازه خداوند است و نیت اینان از افطار کردن به دست آوردن توانایی و قدرت برای انجام عبادات می‌باشد. این افراد، در عین اینکه از خوردن و آشامیدن لذت می‌برند، معرفت و کمالات هم کسب می‌کنند.
3. روزه‌دارانی که علاوه بر رعایت موارد فوق، از هر چیز که آنها را از یاد خدا غافل می‌سازد، نیز پرهیز می‌کنند. این روزه‌داران، از هر فکر بی‌ارزشی، هر چند که مباح هم باشد، دوری می‌ورزند. افطار اینان، لله و فی الله و بالله است؛ یعنی افطار‌شان برای خدا و در راه خدا و با خداست و برای میل نفسانی افطار نمی‌کنند. بلکه آنقدر افطار می‌کنند که آنان را از یاد خداوند غافل نسازد.