تفاوت افطار‌کنندگان

افطار روزه‌داران با توجه به حالت‌شان فرق می‌کند:

1. کسی که روزه‌اش تنها نخوردن و نیا‌شامیدن و عمل به احکام فقهی است و به خاطر ترس از جهنم یا شوق به بهشت روزه می‌گیرد، و روزه را یک نوع تکلیف برای خود می‌بیند، طبیعی است که افطار‌ش هم فقط برای رفع گرسنگی و تشنگی است و این چنین کسی، افطار را یک نوع رها شدن از تکلیف می‌بیند.
2. دسته دوم افطار‌کنندگان، روزه‌دارانی هستند که روزه‌شان آنان را از انجام کارهای حرام باز داشته و در پی بدست آوردن درجات والا می‌باشند. افطار چنین کسانی، با اجازه خداوند است و نیت اینان از افطار کردن به دست آوردن توانایی و قدرت برای انجام عبادات می‌باشد. این افراد، در عین اینکه از خوردن و آشامیدن لذت می‌برند، معرفت و کمالات هم کسب می‌کنند.
3. روزه‌دارانی که علاوه بر رعایت موارد فوق، از هر چیز که آنها را از یاد خدا غافل می‌سازد، نیز پرهیز می‌کنند. این روزه‌داران، از هر فکر بی‌ارزشی، هر چند که مباح هم باشد، دوری می‌ورزند. افطار اینان، لله و فی الله و بالله است؛ یعنی افطار‌شان برای خدا و در راه خدا و با خداست و برای میل نفسانی افطار نمی‌کنند. بلکه آنقدر افطار می‌کنند که آنان را از یاد خداوند غافل نسازد.