تنهایی انسان در صحنه قیامت

زندگی مردم در قیامت «جمعی» است نه «اجتماعی»؛

چون همه افراد در آنجا هستند و روز قیامت همه آنان تنها و تهیدست به حضور خدا می‌آیند.

این مانند مکان عمومی است، نظیر صحنه حج که همه هستند و همه دور هم هستند، اما کسی کس دیگر را نمی‌شناسد و زندگی اجتماعی نیست که بتوانند مشکلات یکدیگر را با تعامل حل کنند و به هم کمک کنند.

 

حضرت آیه العظمی جوادی آملی – درس تفسیر سوره مبارکه صافات – ۱۳۹۲/۱۲/۱۸