تنهایی انسان در صحنه قیامت

زندگی مردم در قیامت «جمعی» است نه «اجتماعی»؛

چون همه افراد در آنجا هستند و روز قیامت همه آنان تنها و تهیدست به حضور خدا می‌آیند.

این مانند مکان عمومی است، نظیر صحنه حج که همه هستند و همه دور هم هستند، اما کسی کس دیگر را نمی‌شناسد و زندگی اجتماعی نیست که بتوانند مشکلات یکدیگر را با تعامل حل کنند و به هم کمک کنند.

 

حضرت آیه العظمی جوادی آملی – درس تفسیر سوره مبارکه صافات – ۱۳۹۲/۱۲/۱۸

انسان هایی که در باطن، میمون و خوکند

ابوبصیر یکى از شیعیان پاک و مخلص امام صادق ^{علیه السلام} مى گوید:من با آن حضرت در مراسم حج شرکت نمودم .هنگامى که به همراه امام ^{علیه السلام} کعبه را طواف مى کردیم،

عرض ‍ کردم :- فدایت شوم، آیا خداوند این جمعیت بسیار را که در حج شرکت نموده اند مى آمرزد؟

امام صادق ^{علیه السلام} فرمود:- اى ابا بصیر! بسیارى از این جمعیت که مى بینى، میمون و خوک هستند!

عرض کردم :- آنها را به من نشان بده!

آن حضرت دستى بر چشمان من کشید و کلماتى به زبان جارى نمود. ناگهان بسیارى از آن جمعیت را میمون و خوک دیدم ، وحشت کردم ! سپس بار دیگر دستش را بر چشمان من کشید، آن گاه دوباره آنان را همان گونه که در ظاهر بودند دیدم.

سپس فرمود:- اى ابا بصیر! نگران مباش ! شما در بهشت، شادمان هستید و طبقات دوزخ جاى شما نیست. سوگند به خدا! سه نفر، بلکه دو نفر، بلکه یک نفر از شما شیعیان حقیقى در آتش دوزخ نخواهد بود.

فلسفه برخی احکام الهی

حضرت فاطمه ^{سلام الله علیها} در بخشی از خطبه فدکیه در بیان فلسفه برخی احکام الهی فرمودند:

پس خدای تعالی ایمان را برای تطهیر شما از شرک قرار داد

و نماز را برای پاک کردن شما از تکبر،

زکات را برای پاک کردن جان و روزافزونی رزقتان،

روزه را برای تثبیت اخلاص،

حج را برای استحکام بخشیدن دین

و عدل عمومی را برای تنظیم قلب‌ها

و اطاعت ما را برای نظم یافتن ملت

و امامت را برای در امان ماندن از تفرقه

و جهاد را برای عزت اسلام

و صبر را برای کمک در استحقاق مزد

و امر به معروف را برای مصلحت عامه.

نیکی کردن به پدر و مادر را سنگر و سپر حفظ از خشم

و صله رحم را وسیله ازدیاد عدد

و قصاص را وسیله حفظ خون‌ها

و وفای به نذر را برای در معرض مغفرت قرار گرفتن.