جوان قانون شکن

روزى علی ^{علیه السلام} در شدت گرما بیرون از منزل بود سعد پسر قیس ‍ حضرت را دید و پرسید:

– یا امیرالمؤ منین! در این گرماى شدید چرا از خانه بیرون آمدید؟ فرمود:

– براى اینکه ستمدیده اى را یارى کنم ، یا سوخته دلى را پناه دهم . در این میان زنى در حالت ترس و اضطراب آمد مقابل امام ^{علیه السلام} ایستاد و گفت :

– یا امیرالمؤ منین شوهرم به من ستم مى کند و قسم یاد کرده است مرا بزند. حضرت با شنیدن این سخن سر فرو افکند و لحظه اى فکر کرد سپس سر برداشت و فرمود:

نه به خدا قسم! بدون تاءخیر باید حق مظلوم گرفته شود!

این سخن را گفت و پرسید:

– منزلت کجاست؟

زن منزلش را نشان داد.

حضرت همراه زن حرکت کرد تا در خانه او رسید.

على ^{علیه السلام} در جلوى درب خانه ایستاد و با صداى بلند سلام کرد. جوانى با پیراهن رنگین از خانه بیرون آمد حضرت به وى فرمود:

از خدا بترس ! تو همسرت را ترسانیده اى و او را از منزلت بیرون کرده اى .

جوان در کمال خشم و بى ادبانه گفت :

کار همسر من به شما چه ارتباطى دارد. «والله لاحرقنها بالنار لکلامک». بخدا سوگند بخاطر این سخن شما او را آتش ‍ خواهم زد!

على ^{علیه السلام} از حرف هاى جوان بى ادب و قانون شکن سخت بر آشفت! شمشیر از غلاف کشید و فرمود:

من تو را امر بمعروف و نهى از منکر مى کنم، فرمان الهى را ابلاغ مى کنم ، حال تو بمن تمرد کرده از فرمان الهى سر پیچى مى کنى ؟ توبه کن والا تو را مى کشم.

در این فاصله که بین حضرت و آن جوان سخن رد و بدل مى شد، افرادى که از آنجا عبور مى کردند محضر امام ^{علیه السلام} رسیدند و به عنوان امیرالمؤ منین سلام مى کردند و از ایشان خواستار عفو جوان بودند.

جوان که حضرت را تا آن لحظه نشناخته بود از احترام مردم متوجه شد در مقابل رهبر مسلمانان خودسرى مى کند، به خود آمد و با کمال شرمندگى سر را به طرف دست على ^{علیه السلام} فرود آورد و گفت:

یا امیرالمؤمنین از خطاى من درگذر، از فرمانت اطاعت مى کنم و حداکثر تواضع را درباره همسرم رعایت خواهم نمود. حضرت شمشیر را در نیام فرو برد و از تقصیرات جوان گذشت و امر کرد داخل منزل خود شود و به زن نیز توصیه کرد که با همسرت طورى رفتار کن که چنین رفتار خشن پیش نیاید.

حق همسر

وَ حَقُّ الزَّوجَهِ أن تَعَلَمَ أنَّ الله عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَها لک سَکَناِّ و اُنساً و تَعلَمَ أنَّ ذلک نِعمَهٌ مِنَ اللهِ تعالی عَلَیک فَتُکرِمُها و تَرفُقُ بها

 

حق همسرت آن است که بدانی خدا وی را سبب آرامش و راحتی و الفت تو قرار داده و بدانی که او نعمتی است که خداوند به تو ارزانی داشته است پس او را گرامی بدار و با او مهربان باش.

امام سجاد (علیه السلام)