خانوده‌ی با تقوا

وَ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَ ذُرِّیَّتِنَا قُرَّهَ أَعْینُ‏ٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا(۷۴)

و آنان که مى‏‌گویند: اى پروردگار ما، از همسران و فرزندانمان دلهاى ما را شاد دار، و ما را پیشواى پرهیزگاران گردان. (۷۴)

(فرقان-۷۴)

آبرو وحیثیت انسان، در گرو صلاح خانواده است. اگر فرزندان و همسران، صالح و شایسته باشند، مایه روشنی چشم و افتخارند و اگر نا صالح و فاسد باشند، سبب شرمندگی‌اند. دعای فوق که خواسته بندگان صالح از خداوند است، درواقع، طلب شایستگی نسبت به خود و خانواده می‌باشد. کسی که پیشوایی پاکان را آرزو کند، باید در راه پاکتر شدن بکوشد.

عذاب دوزخ

وَ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ  إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا(۶۵)

و آنان که مى ‏گویند: اى پروردگار ما، عذاب جهنم را از ما بگردان، زیرا عذاب جهنم عذابى است دایم، (۶۵)

(فرقان-۶۵)

این دعا را خداوند، از خواسته بندگان والا و(عبادالرحمن) به شمار آورده است. داور روز قیامت و حاکم روز جزا، خداوند است. اوست که بهشت می‌دهد و دوزخ می‌برد. از این رو، از او باید خواست که از آتش جهنم مصونمان دارد و به کیفر گناهانمان عذاب نکند.

نسل با ایمان

رَبّ‏ِ اجْعَلْنىِ مُقِیمَ الصَّلَوهِ وَ مِن ذُرِّیَّتىِ  رَبَّنَا وَ تَقَبَّلْ دُعَاءِ(۴۰)
رَبَّنَا اغْفِرْ لىِ وَ لِوَالِدَىَّ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسَابُ(۴۱)

اى پروردگار من، مرا و فرزندان مرا برپاى‌‏دارندگان نماز گردان. اى پروردگار ما، دعاى مرا بپذیر. (۴۰)
اى پروردگار ما، مرا و پدر و مادرم و همه مؤمنان را در روز شمار بیامرز. (۴۱)

(ابراهیم-۴۰-۴۱)

دعای فوق، خواسته حضرت ابراهیم (علیه السلام) بود، که پس از عمری تلاش در راه توحید، خداوند در پیری به او اسماعیل و اسحاق را داد و آن حضرت، برای خود و فرزندانش ، خداپرستی و نمازخوانی را طلب کرد.

صبر و عاقبت به خیری

وَ مَا تَنقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ ءَامَنَّا بَِایَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا  رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبرًْا وَ تَوَفَّنَا مُسْلِمِینَ(۱۲۶)

خشم بر ما نمى‏گیرى، جز آنکه چون نشانه‏ هاى پروردگارمان بر ما آشکار شد به آنها ایمان آوردیم. اى پروردگار ما، بر ما شکیبایى ببار و ما را مسلمان بمیران. (۱۲۶)

(اعراف-۱۲۶)

صبر در برابر شداید و در راه انجام وظیفه و در راه ترک گناه، نیرویی عظیم می طلبد که صاحبان اراده و ایمان ، از آن برخوردارند. این صبر را هم باید از خدا طلب کرد، و نیز (مسلمان مردن ) را ، زیرا بسیارند کسانی که در حال مرگ، با شک و بی اعتقادی از دنیا می روند و (عاقبت به شر) می شوند. اگر عنایت الهی نباشد ، خرمن اعمال در برابر تندباد غرور و طوفان شهوات، بر باد می رود و ابلیس در آخرین لحظه، گوهر ایمان و یقین را می رباید.

شرط مهم رستگاری ، به پایان رساندن بار ایمان و عمل است.

 

دوری از ستمگران

* وَ إِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصحَْابِ النَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لَا تجَْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ(۴۷)

چون چشم به جانب دوزخیان گردانند گویند: اى پروردگار ما، ما را در شمار ستمکاران قرار مده. (۴۷)

(اعراف-۴۷)

دوستی با ظالمان و نشست و برخاست با آنان ، انسان را به همان گروه ملحق می کند. (برائت) از دشمن و (تبری) از اهل گناه و دشمنان دین و خدا از فریضه های مهم دینی است. آنچه ما را جزو آن گروه می سازد، اعمال ماست و عمل ها پرونده ای سیاه یا نورانی برای ما فراهم می سازد.