بار مسؤولیت

لَا یُکلَِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا  لَهَا مَا کَسَبَتْ وَ عَلَیهَْا مَا اکْتَسَبَتْ  رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا  رَبَّنَا وَ لَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلىَ الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا  رَبَّنَا وَ لَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَهَ لَنَا بِهِ  وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا  أَنتَ مَوْلَئنَا فَانصُرْنَا عَلىَ الْقَوْمِ الْکَفِرِینَ(۲۸۶)

خدا هیچ کس را جز به اندازه طاقتش مکلّف نمى‏کند. نیکیهاى هر کس از آن خود اوست و بدیهایش از آن خود اوست. اى پروردگار ما، اگر فراموش کرده‏ایم یا خطایى کرده‏ایم، ما را بازخواست مکن. اى پروردگار ما، آن گونه که بر امّتهاى پیش از ما تکلیف گران نهادى، تکلیف گران بر ما منه و آنچه را که طاقت آن نداریم، بر ما تکلیف مکن. گناه ما ببخش و ما را بیامرز و بر ما رحمت آور. تو مولاى ما هستى. پس ما را بر گروه کافران پیروز گردان. (۲۸۶)

(بقره-۲۸۶)