وفات حضرت ابوطالب و خدیجه سلام الله علیها

 

در سال ۶۲۱۳ پس از هبوط حضرت آدم ^{علیه السلام}، وفات ابوطالب و خدیجه ^{رضی الله عنهما} واقع شد.

اما ابوطالب، پس وفاتش در بیست و ششم رجبِ آخر سال دهم بعثت اتفاق افتاد. حضرت رسول ^{صلوات الله علیه و آله} در مصیبت او بگریست! وقتی جنازه‌اش را حمل می‌کردند، آن حضرت از پیش روی جنازه‌ی او می‌رفت و می‌فرمود: «ای عمّ! صله‌ی رحم کردی و در کار من هیچ فرو نگذاشتی؛ خدا تو را جزای خیر دهد!»

بعد از سه روز و به روایتی سی و پنج روز، وفات حضرت خدیجه ^{رضی الله عنها} واقع شد. رسول خدا ^{صلوات الله علیه و آله} او را به دست خویش در حَجون[۱] مکه دفن کرد. بعد از وفات ابوطالب و خدیجه ^{رضی الله عنهما} چندان غمناک بود که از خانه کمتر بیرون شد. از این روی آن سال را عام‌الحزن نام نهاد.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در مرثیه‌ی آن دو بزرگوار فرموده:

 

اَعیْنیَّ جُدا بارَکَ اللهُ فیکُما                عَلی هالکَیْن ماتَری لَهُما مُثْلاً

عُلی سَیِّدِ البَطْحآءِ وَ ابْنِ رَئیسها         وَ سَیّدَهِ النِّسوانِ اَوَّل مَنْ صَلّی

مُصابُهُما أرْجی لِیَ الْجَوَّ وَ الْهَوا           فَبِتُّ اُقاسی مِنْهُما الْهَمَّ وَ الثَّکْلی

لَقَدْ نَصَرا فیِ الله دینَ مُحَمَّدٍ               عَلی مَنْ بغی فیِ الدّینِ قَدرَ عیا اِلّا

 

منتهی الآمال – جلد اول – صفحه ۸۴

 

وصیت حضرت خدیجه ^{سلام الله علیها}

————————————————————–

[۱]حجون موضعی‌ست در مکه که مقبره است.

جلوگیری از زنا

جوانی نزد پیغمبر صلوات الله علیه آمد و گفت: امکان دارد که مرا رخصت فرمایی تا زنا کنم؟

اصحاب بانگ بر وی زدند!

پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: نزدیک من آی!

آن جوان پیش شد.

فرمودند: هیچ دوست می داری که کس با مادر تو زنا کند یا با دختر و خواهر تو و همچنان با عمّات و خالات و خویشان خود این کار روا داری؟

عرض کرد: رضا ندهم.

فرمودند: همه بندگان خدای چنین باشند. آن گاه دست مبارک بر سینه ی او فرود آورد و این چنین برایش دعا فرمود: اَللّهم اغْفِرْ ذَنْبَهُ وَ طَهِّر قَلْبَهُ وَ حَصِّن فَرْجَهُ

دیگر از آن پس به جانب هیچ زنِ بیگانه دیده نشد.

منتهی الآمال – باب اول – صفحه ۳۹