اعتقادات ۷

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

از طرف دیگه، لازمه بدونیم که از زمان خلقت موجودات مادی در کرات و روی زمین، انواع موجودات زنده مختلفی خلق شدند که هر کدوم دوره ای زندگی کرده و بعد جای خودشونو به گروه دیگه ای دادند. مثلا روی همین کره زمین، نشونه هایی از موجودات انسان نمایی هست که خیلی قدیمی تر از قدمت بنی آدم است و البته طبق شواهد موجود، با سوء رفتار خودشون، موجبات خونریزی و انقراض نسل خودشونو فراهم کردند.

خلاصه، بعد از اینکه ارواح نسل ما انسانها (بنی آدم) در عالم ارواح به قدر کافی تحت تعلیم علوم و معارف لازم برای رشدشون قرار گرفتند، دوره دیگه ای بنام عالم ذَر یا عالم میثاق شروع شد. در این عالم، به بدنی که به امر خدای متعال از گِلِ خام برای حضرت آدم (علی نبینا و آله و علیه السلام) ساخته شده بود، روح حضرت آدم وارد شد.

فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی. ﭘﺲ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻧﺪﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﻧﻤﻮﺩم ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺩﻣﻴﺪم (سوره ص، ۷۲).

بعد از این آفرینش جسمی و ورود روح حضرت آدم به اون، خداوند تمام ارواح انسانها که همگی از فرزندان حضرت آدم بوده و در صُلب (پهلوی) حضرت آدم قرار داشتند را، در حالیکه دارای بدنهای ذره ای و کوچکی بودند، از صلب حضرت آدم و فرزندان او خارج کرد و از همه اونها به صورت ضمنی پرسید که: آیا من مربی و خدای شما نیستم؟ و همگی هم اعتراف کردند که: بله.

أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قَالُوا بَلَى. (سوره الاعراف، ۱۷۲)

و اینطوری بود که خدا از همه ما در مورد مربیگری و ربوبیت خودش در عالم ذر پیمان گرفت تا بعدا نگیم که ما اطلاعی نداشتیم.

بعد خدای متعال به ملائکه اعلام کرد که تصمیم داره روی زمین خلیفه ای قرار بده.

وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَهِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَهً. (البقره، ۳۰)

ملائکه که از موجودات انسان نمای قبلی که براثر خونریزی و فساد کردن روی زمین، موجبات انقراض و نابودی خودشونو فراهم کرده بودند، سابقه ذهنی خوبی نداشتند، از خداوند پرسیدند: ﺁﻳﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ  ﺩﻫﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺗﺒﺎﻫﻰ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰﻯ ﻛﻨﺪ؟

أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاء. (البقره، ۳۰)َ