سقیفه و غدیر – سوال پنجاه و هشتم

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

اشاره کردید که در آیه ۳۹ سوره فتح که می فرماید:
مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِیماهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ
موانع علمی و ادبی وجود دارد که نحوه تعبیر اهل سنت را رد می کند لطفا این موارد را بیان بفرمایید تا برای ما حقیقت مشخص شود؟

✍️ پاسخ:

از جهت ترکیب، این آیه شریفه از دو حال خارج نیست:
۱ 》 محمد مبتداء و رسول الله عطف بیان، والذین معه عطف بر محمد و اشداء خبر آن و آنچه بعد از آنست خبر بعد از خبر. در این حالت به استناد نقل شما معنای آیه چنین می شود: محمد،رسول الله، ابوبکر و عمر و عثمان و علی است.

۲ 》 والذین معه مبتداء است و اشداء خبر آن و آنچه بعد از آن است خبر بعد از خبر که در اینصورت معنای آیه این چنین است: ابوبکر، عمر و عثمان و علی است.
ملاحظه می فرمائید که این نحوه کلام غیر معقول و خارج از نظم و ادب است.
بنابراین اگر مقصود از این آیه شریفه خلفای اربعه بود بایستی در فاصله کلمات “و”عطف گذارده می شد. لذا ظاهر آیه خود دلیل است که این معانی تماما صفات یکنفر است که از اول با پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله (والذین معه) بوده و آن کسی نیست جز علی بن ابیطالب امیرالمومنین علیه السلام.