سقیفه و غدیر – سوال صد و هفتم

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

بله چنانچه به وقایع تاریخ مراجعه کنید خواهید دید همین فقدان سیاستمداری علی علیه السلام باعث بروز جنگ ها و خونریزی های فراوان شد. این موضوع استدلالی است که اهل سنت به عنوان وجه مثبت اجماع بعد از رحلت رسول الله صلی الله علیه و آله و انتخاب ابوبکر به عنوان فردی با تجربه و سیاستمدار بیان می کنند.

✍️پاسخ (بخش اول):

اگر مراد از سیاست، دروغ گفتن، حیله ورزیدن، دسیسه بکار بردن، حق و باطل را ممزوج و نفاق نمودن است که حاکمان ظالم در هر زمان برای حفظ مقام و منصب خود بکار برده و می برند، تصدیق می کنم که علی علیه السلام فاقد چنین سیاستی بوده و آنحضرت هرگز به این معنا سیاستمدار نبود.
چون این نوع اعمال شرارت و مکر و خدعه و تزویر است که مردان جاه طلب برای رسیدن به هدف و مقصد و حفظ جاه و مقام خود بکار می برند. در حالیکه سیاست، حقیقی آنست که با عدل و انصاف توام باشد و هر چیزی را در جای خود قرار دهد. اهل حق چون در طلب جاه و مقام فانی دنیایی نیستند، مایلند حق اجرا شود.
امیرالمومنین علی علیه السلام وقتی به خلافت ظاهری رسید فوراً تمام حکام و مامورینی که روی کار بودند معزول نمود. عبدالله بن عباس و دیگران عرض کردند خوبست قدری ابلاغ این حکم را به تاخیر بیندازید تا همه حکام و مامورین ایالات و ولایات به مقام خلافت شما تسلیم گردند.
حضرت فرمودند: از جهت حفظ سیاست ظاهری صلاح بینی نمودید ولی هیچ می دانید در مدتی که من حکّام ظالم جابر را بر مسند خود باقی بگذارم و به بقای انها ولو موقت و ظاهری راضی شوم، عندالله مسئول تمام اعمال آنها هستم و در موقع حساب باید جواب بدهم. قطع بدانید که علی هرگز چنین عملی را انجام نمی دهد.
طبری در تاریخ خود و ابن عبد ربه در عقد الفرید و ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه و دیگران نقل نموده اند که مکرر علی علیه السلام می فرمود: اگر ملاحظه دین و تقوی و عدل و انصاف نبود من از تمام عرب زیرک تر و مکارتر بودم.

لذا این فرمایش شما کاملا اشتباه است که گمان نمودید جنگ ها و خونریزی ها و پراکندگی از اطراف آن بزرگوار از جهت عدم سیاست بوده بلکه علل دیگری داشته که از مجال بحث ما خارج است که به صورت مبسوط به آن پرداخته شود اما برای رفع ابهام به بعضی از آنها اشاره می نمایم.