مرداد
10
1390

۲. آداب باطنى تلاوت قرآن‏

آداب باطنیه تلاوت قرآن، نقش بسزایى در بهره‌مندى از قرآن ایفا می‌کند. برخى از آنها عبارتند از:

۲-۱. توجه به عظمت قرآن: تلاوت کننده قرآن باید بر این باور باشد که آنچه می‌خواند سخن بشر نیست.

از برخى از بزرگان دین نقل شده که چون قرآن را براى تلاوت می‌گشودند چنین می‌گفتند: «هذا کلامُ ربّى»(این سخن پروردگار من است) و از این رهگذر، قلب خود را آماده تلاوت مى‏کردند.

۲-۲. گفت‏‌وگو با قرآن و واکنش مناسب: قارىِ قرآن در هر آیه‏‌اى که تلاوت می‌کند باید متوجه باشد که خطاب‏‌هاى قرآن متوجه او نیز، هست.

امام على‏ «علیه السلام» نیز، در بیان اوصاف متقیان می‌فرمایند: «آن گاه که به آیه‏‌اى می‌گذرند که در آن تشویقى است، از روى امید به آن دل می‌بندند و جان‏هایشان چنان به شوق می‌آید که گویى در پیش چشمشان مجسم شده است و آن گاه که به آیه‏‌اى برخورند که در آن بیم دادن است، گوش‏ه‌اى دل را بدان فرا دهند آنسان که گویى دم و بازدم دوزخ و صداى غرش آن را در عمق گوششان می‌شنوند».[۱]


[۱]. نهج‌البلاغه، خطبه همام (اوصاف متقین)

      مطالب مرتبط

درباره نویسنده: علي معتمدكيا

فرستادن دیدگاه

گاه‌شمار تاریخ خورشیدی

اردیبهشت ۱۴۰۳
ش ی د س چ پ ج
« فروردین    
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031