گناهان روزمره (قسمت دوم)

۳۳- از این که رسوا شدن در دنیا برایم دشوارتر از رسوایی های آخرت بود.
۳۴- از این که حق محبت دیگران را ادا نکردم.
۳۵- از این که غیبت دوستم را کردند و من از ته قلب خوشحال شدم.
۳۶- از این که در نظریه ام شک نکردم، تعمق نکردم و فکر کردم هر چه می گویم صحیح است.
۳۷- از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند.
۳۸- از این که هر قراری باید می رفتم، دیر رفتم، یا اصلاً نرفتم.
۳۹- از این که خلاف وعده ای که داده بودم عمل کردم، یا زیر قولم زدم.
۴۰- از این که مبالغه در حرف زدن کردم و چیزی را بزرگ تر از آن چه بود نشان دادم.
۴۱- از این که از گفتن مطلب غیر لازم خودداری نکردم و پر حرفی کردم.
۴۲- از این که شکر نعمت را به جا نیاوردم و دلم می خواست زیباتر و غنی تر بودم.
۴۳- از این که رعایت بهداشت جمعی را نکردم (حمام، مسواک، ناخن، خانه، غذا و …)
۴۴- از این که ملاک بزرگی را مقام، پول، تحصیلات، زیبایی، کلام و … قرار دادم.
۴۵- از این که فقر مادی، بی سوادی یا موقعیت اجتماعی کسی این اجازه را به من داد که خودم را بالاتر از او بدانم.
۴۶- از این که باید امر به معروف نهی از منکر کنم، نکردم.
۴۷- از این که کاری که باید فی سبیل الله می کردم، نفع شخصی، مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم.
۴۸- از این که شب با یاد تو به خواب بروم، بلکه به فکر این بودم که فردا چه کنم نه فی سبیل الله.
۴۹- از این که نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود، در نتیجه دچار شک  در نماز شدم.
۵۰- از این که در اثر غرور، آزادی عمل و آزادی فکر را از دیگران سلب کردم.

تعقیبات مشترک نماز

سه مرتبه بعد از نمازها بگویید

أُعِیذُ نَفْسِی وَ دِینِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ وَلَدِی وَ إِخْوَانِی فِی دِینِی‏

وَ مَا رَزَقَنِی رَبِّی وَ خَوَاتِیمَ عَمَلِی وَ مَنْ یَعْنِینِی أَمْرُهُ‏

بِاللَّهِ الْوَاحِدِ الْأَحَدِ الصَّمَدِ الَّذِی لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ

وَ بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ وَ مِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ‏

وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ

وَ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِکِ النَّاسِ إِلَهِ النَّاسِ مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ‏

الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ مِنَ الْجِنَّهِ وَ النَّاسِ‏

 

در پناه خدا مى‏فرستم خود را و دین و اهل بیت و مال و فرزند و برادران خود را

و آنچه را که خدا روزیم کرده و خاتمه عملم را و هر که را به من مربوط است

همه را به خداى یکتاى فرد بى‏نیازى که او را پدر و فرزند نیست و بى‏کفو و مانند است مى‏سپارم

و به خداى صبحگاه از شر هر چه خلق فرموده و از شر هر تاریکى هرگاه شدت یافت

و از شر زنان ساحره که به سحر در گره‏ها مى‏دمند و از شر هر حسودى که به حسد برخیزد

و به رب آدمیان و پادشاه آدمیان و خداى آدمیان از شر وسوسه‏هاى شیطان خناسى

که در دلهاى مردم وسوسه مى‏کند چه شیطان انسى و چه شیطان جن باشد.