در مصیبت حضرت حسین(علیه السلام)

مستحب است که انسان تمام ماه محرم را روزه بگیرد مخصوصا روز نهم و دهم ماه محرم را. اما در مورد روز عاشورا، احتیاط آن است که روزه گرفته نشود، اما تا هنگام عصر از خوردن و آشامیدن پرهیز شود و هنگام عصر روزه خود را بگشاید و افطار کند، زیرا در این زمان بود که امام حسین(ع) و یاران آن حضرت، از اندوه این دنیای پست رها شدند و به سعادت و خواسته خویش که ملاقات با خداوند جل جلاله بود رسیدند و شاید به همین خاطر است که در عصر عاشورا غم و اندوه عزاداران حسین کمتر می‌شود چرا که امام حسین(ع) و یارانش در این ساعت به سعادت حقیقی دست یافتند و به مقصود خویش رسیدند.

در روایتی حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) به «ریان بن شبیب» فرمودند:« ای پسر شبیب! همانا ماه محرم ماهی است که مردم زمان جاهلیت در روزگاران گذشته به خاطر حرمت این ماه، ظلم و خونریزی و جنگ را در آن حرام کرده بودند. اما این امت، حرمت این ماه را نشناخته، و حرمت پیامبر خود را نیز نگاه نداشتند، و در این ماه فرزندان آن حضرت را به شهادت رساندند، و بانوانش را اسیر کردند، و اموالش را به غارت بردند. خداوند هرگز از گناهان‌شان نگذرد و آنان را نیامرزد.

ای پسر شبیب! اگر می‌خواهی که بر چیزی گریه کنی، بر حسین پسر علی بن ابی طالب(ع) گریه نما، پس همانا او را سر بریدند آنگونه که گوسفندی را سر می‌برند، و همراه با آن جناب هجده مرد از خاندان و اهل بیت او را نیز به شهادت رساندند، که هیچ شبیه و همانندی برای آنها در این پهنه خاک وجود نداشت، و آسمان‌های هفتگانه و زمین‌ها در مصیبت شهادت حسین گریستند، و چهار هزار فرشته برای یاری آن حضرت به سوی زمین آمدند، اما او را در حالی یافتند که به شهادت رسیده بود. پس این فرشتگان در کنار مزار حسین(ع) آشفته و ژولیده ماندند، و آنها در آن مکان هستند تا آن زمان که حضرت قائم(ع) قیام نماید، و به پاخیزد و آنان از یاران مهدی خواهند بود. و شعارشان «یا لثارات الحسین» می‌باشد.

ای پسر شبیب! پدرم برای من حدیث نمود از پدرش و او از جدش(ع) که: «آنگاه که جدم حسین(ع) به شهادت رسید، از آسمان باران خون و خاک سرخرنگ بارید»

ای پسر شبیب! اگر بر حسین(ع) آنگونه گریه کنی که اشک چشمان تو بر روی گونه‌هایت جاری شود، خداوند تمامی گناهانی که مرتکب شده‌ای از کوچک و بزرگ کم و زیاد را می‌آمرزد.

ای پسر شبیب! اگر شاد می‌گردی از اینکه خداوند عزوجل را ملاقات کنی در حالی که هیچ گناهی بر تو نباشد، پس به زیارت مزار حسین(ع) برو.

ای پسر شبیب! اگر شاد می‌گردی که در غرفه‌های بنا شده در بهشت با پیامبر خدا(ص) و خاندان آن حضرت(ع) باشی، بر کشندگان و قاتلین حسین(ع) لعنت فرست.

ای پسر شبیب! اگر شاد می‌گردی که به ثواب و پاداش شهیدان روز عاشورا برسی، هر زمان که یاد امام حسین(ع) می‌افتی بگو:« ای کاش من نیز با شما بودم، و به آن فوز عظیمی که شما بدان دست یافتید دست می‌یافتم.»

ای پسر شبیب! اگر شاد می‌گردی که در درجات عالی بهشت با ما باشی، پس در حزن و ناراحتی ما محزون و در شادی ما شاد باش، و بر تو باد به ولایت ما، پس اگر مردی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند او را در روز قیامت با آن سنگ محشور می‌نماید.»

منابع:المراقبات ملکی تبریزی و امالی شیخ صدوق

می روم اما به فکر زینبم…

نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت    نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت

هوا زباد مخالف چو قیرگون گردید          عزیز فاطمه از اسب…

  بلند مرتبه شاهی ز صدر زین ….

                                                                       اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد