از خاک تا افلاک۴

حبیب بن مظاهراز  اصحاب رسول خدا و از یاران على علیه‏السلام بود  و در تمام جنگ‌ها در خدمت آن حضرت شمشیر مى‏زداو از جمله کسانى است که مشتاقانه به یارى امام حسین علیه‏السلام شتافتند هنگامى که امام حسین علیه‏السلام به کربلا آمد همراه مسلم بن عوسجه به سوى آن حضرت حرکت کردند، روزها مخفى مى‏شدند و شب‌ها طى طریق مى‏نمودند تا به اردوى امام  ملحق شدند

ظهر عاشورا هنگامى که امام حسین علیه‏السلام براى اداى نماز ظهر از سپاه کوفه مهلت خواست، حصین بن تمیم گفت: نماز از شما پذیرفته نیست!! حبیب  در پاسخ او گفت: گمان مى‏کنى که نماز از آل رسول خدا پذیرفته نشود و نماز تو اى احمق نادان مقبول افتد؟! حصین بن تمیم به او حمله کرد و حبیب نیز به طرف او حمله ور شد و ضربه‌اى بر صورت اسب وى زد و بر اثر همین ضربه، حصین از اسب بر زمین افتاد، یارانش آمده او را نجات دادند و حبیب بر آنان حمله کرد و رجز مى‏خواند پس گروهى را به قتل رساند تا این که بدیل بن صریم با شمشیر به او حمله کرد و ضربه‌اى به او زد، و مردى از تمیم نیز با نیزه بر او حمله ور شد، حبیب از اسب بر زمین افتاد و چون خواست بپاخیزد، حصین بن تمیم با شمشیر ضربه‌اى دیگر به سر او زد، و آن مرد تمیمى سر از تن حبیب جدا کرد و سر اورا به گردن اسبش اویخت و در میان سپاهیان میگشت .

محمدبن قیس نقل کرده است که شهادت حبیب  براى امام بسیار گران آمد و دل مبارکش شکست و گفت: از خدا انتظار دارم که حامیان مرا و یاران مرا اجر دهد. همچنین آمده است که آن حضرت فرمود: اى حبیب! چه برگزیده مردى بودى که خدا تو را توفیق عنایت کرد تا هر شب ختم قرآن کنی

از آنچه بیان شد معلوم مى‏شود حبیب بن مظاهر قبل از نماز ظهر به شهادت رسیده است.

پی نوشت:

مثل حبیب باش!

به
پای
امامت
پیر شو…!