اندازه حسن خلق

مردى به حضرت رضا علیه السّلام عرض کرد که اندازه‏ ى حُسن خلق چقدر است؟ فرمود همان را که براى خودت از مردم انتظار دارى همان را براى مردم بگوئى ، سپس عرض کرد پس اندازه‏ ى توکل چقدر است؟ فرمود به جز از خدا از هیچ کس نترسى ، عرض کرد من دوست دارم بدانم که شما مرا چقدر دوست دارى فرمود: مراجعه ‏ى به دلت کن به بین تو مرا چقدر دوست دارى من هم همان اندازه تو را دوست دارم.

ارشاد القلوب جلد ۱ صفحه ۳۲۵

نماز شب از دیدگاه امام رضا علیه السلام

امام رضا علیه السلام می فرماید:

«بر شما باد به نماز شب،

هیچ بنده ای نیست که آخر شب بیدار شود و هشت رکعت نماز شب و دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر بخواند و در قنوت آن هفتاد بار استغفار کند، مگر اینکه خداوند او را از عذاب قبر و آتش پناه داده و عمر او را طولانی کرده و به زندگی او گشایش می دهد»
بحارالانوار، ج ۸۷، ص ۱۶۱٫

بهترین زندگی از دیدگاه امام رضا علیه السلام

در کلام کوتاهى از حضرت رضاعلیه السلام نکته ‏اى است که باید شعور و غیرت‏ را بلرزاند و حرکت بدهد. حضرت به على بن شعیب مى‏فرماید:
«یابن شُعَیْب ارَایْتَ مَنْ احْسَن النّاسِ عیشهً؟»
پسر شعیب مى‏دانى چه کسى زندگى بهتر را دارد؟
در برابر این سؤال هر کس جوابى خواهد داشت. چه در بعد مادى و چه معنوى، زندگى بهتر زندگى همراه ایمان، همراه رضا، همراه یقین، همراه قرب خداست. و یا این که بهتر در اطاعت و تقوى و اجابت دستور حق است و یا این که زندگى بهتر در ثروت زیاد و قدرت زیاد و لذت زیاد و … است.

حضرت به هیچ کدام از این دو گونه جواب نمى‏پردازد و پس از واگذارى شعیب و این که شما آگاه‏ترید مى‏فرماید:
«مَنْ حَسُنَ عَیْشُ النَّاسِ فى‏ عَیْشِهِ»
زندگى بهتر زندگى کسانى است که دیگران، در زندگى آن‏ها به خوبى رسیده‏ اند و خوبى دیگران در باغ دست‏ هاى آن‏ها روییده است زندگى مادى و معنوى تو اگر با تولید و تکثیر تو همراه نباشد بر تو وبال مى‏شود.
در زندگى مادى اگر تو بهترین‏ها را براى خودت جمع کنى و لذت و قدرت و ثروت را براى خودت بخواهى و به دیگران نرسى و پول را نپاشى و پخش نکنى، حتما منتظر باش که حسادت‏ها و دشمنى‏ ها و چشم‏ها و دست‏ها در آشکار و پنهان، مزاحمت بشوند. و از دست و دل و دماغت بیرون بیاورند، که تا پول را نپاشى و نکارى پولى برداشت نمى‏کنى.
و در زندگى معنوى هم اگر تو در خوبى خودت غرق بشوى و دیگران در زندگى ایمانى و تقوایى و در یقین و رضا و قرب تو سهمى نگیرند و زندگى آن‏ها در زندگى تو شکل نگیرد، حتما تو در غربت و تنهایى خودت محاصره خواهى شد و از دست خواهى رفت.

علی صفایی حائری-درسهایى از انقلاب (تقیه)، ص۱۰۲ و ۱۰۳٫