«وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ» کِی به صلوات اضافه شد؟ …

برخی می ‏پرسند عبارت “وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ” که پس از صلوات بر محمد و آل محمد ^{صلوات الله علیه} فرستاده می ‏شود، آیا در احادیث معصومان علیه السلام وارد شده و مَنصوص است و یا از چیزهایی است که علاقه‏ مندان و ارادتمندان به آقا امام زمان ^{علیه السلام}، خودشان، پس از صلوات، آن را اضافه کرده ‏اند؟

در پاسخ به این پرسش، به حدیث زیر توجه کنید که امام صادق ^{علیه السلام} می‏ فرمایند: (مَنْ قالَ بَعدَ صَلوهِ الْفَجْرِ و بَعدَ صَلوهِ الظُّهرِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد و اَلِ مُحَمَّد و عَجِّل فَرَجَهُمْ لَمْ یَمُتْ حَتّی یُدْرِکَ الْقَائِمَ مِن اَلِ مُحَمَّد صلی الله علیه و آله و سلم هر کس پس از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: “اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و عجّل فرجهم”، از دنیا نمی‏رود مگر آن که قائم آل محمد صلوات الله علیه را درک می‏کند.)

منبع: شبستان- سفینه البحار، حاج شیخ عباس قمّی

نویسنده مهمان: خانم فهیمه کهتری

غسل جمعه

مسئله: غسل جمعه فضیلت بسیاری دارد در حدیث آمده است غسل جمعه کفاره گناهان هفته است.(۱)

مسئله: وقت غسل جمعه از اذان صبح است تا ظهر و بهتر است نزدیک ظهر به جا آورده شود و اگر تا ظهر انجام ندهد بهتر است که بدون اداء و قضا تا عصر جمعه به جا آورد. و اگر در روز جمعه غسل نکند مستحب است از صبح شنبه تا غروب قضای آن را به جا آورد. و کسی که می‌ترسد در روز جمعه آب پیدا نکند می‌تواند روز پنجشنبه غسل را انجام دهد بلکه اگر در شب جمعه غسل را به امید آن که مطلوب خداوند است به جا آورد صحیح است.(۲)

مسئله: انسان نمی‌تواند با غسل مستحبی کاری که مانند نماز وضو لازم دارد انجام دهد.(۳)

منابع:

۱. توضیح المسائل مراجع غسلهای مستحبی ص۸۷

۲. همان

۳. همان م ۶۴۶ البته فتوی برخی از مراجع تقلید این است که با غسل جمعه می‌توان نماز و سایر عباداتی که نیاز به وضو دارد انجام داد.

زیارت سید محمد فرزند امام هادی علیه السلام

و همچنین امام‏زاده سید محمّد،فرزند حضرت هادى علیه السّلام را در نزدیکى قریه بلد،یک منزلى سامره،مزارى است مشهور و به جلالت مقام و بروز کرامات معروف،عموم مردم به زیارتش مشرّف مى‏شوند و نذرها و هدایاى بسیار به آنجا مى‏برند،و حاجات‏ مى‏طلبند و تمامى اعراب آن حدود از او بیم دارند و حساب مى‏برند،کرامات بسیار از آن بزرگوار نقل شده که این مختصر جاى ذکرش‏ نیست و در جلالت آن جناب بس است که قابلیت و صلاحیت مقام امامت داشت و فرزند بزرگتر حضرت هادى علیه السّلام بود،و حضرت‏ عسگرى علیه السّلام در مرگ او گربیان چاک زد!شیخ ما ثقه الاسلام نورى اعتقاد عظیمى به زیارت آن بزرگوار داشته و در تعمیر بقعه‏ و ضریح مبارکش کوشش کرده است و صورت کتیبه‏اى که بر ضریح شریفش نوشته چنین است:
هذا مَرقَدُ السَّیّدُ الجَلیلِ أبی جَعفَر مُحَمَّد بنِ الإِمامِ أبِی الحَسَنِ عَلی الهادی عَلَیهِ السَّلام عَظیمِ الشَّأنِ جَلیلِ القَدرِ کانَتِ الشّیعَهُ تَزعُمُ أَنَّهُ الإمامُ بَعدَ أبیهِ عَلَیهِ السلام فَلما تُوفی نَصَّ أبُوهُ عَلى أخیهِ أبی مُحَمَّدٍ الّزکی عَلَیهِ السَّلامُ و قالَ لَهُ :أحِدث لله شُکراً فَقَد أحدَثَ فیکَ أمرًا خَلَّفَهُ أبُوهُ فی المَدینَهِ طِفلاً وَ قَدِمَ عَلَیهِ فی سامِراء مُشتَدا وَ نَهَضَ إلى الُّرجُوع إلَى الحجازِ وَ لَمّا بَلَغَ بَلَدَ عَلى تسعَهِ فَراسِخَ مَرِضَ و تُوُفّی وَ مَشهَدُهُ هُناکَ وَ لَمَّا تُوُفیَ شَقّ أبُو مُحَمَّدٍ عَلَیهِ ثَوبَهُ وَ قالَ فی جَوابِ مَن عابَهُ عَلَیهِ قَد شَقَّ موسى عَلى أخیهِ هارون و کانَت وَفاتُهُ فی حُدُود اثنَین و َخَمسینَ بَعدَ المِائَتَینِ
این آرامگاه سیّد بزرگوار ابى جعفر محمد فرزند امام ابى الحسن علىّ هادى(درود بر او)است‏ وى را شأنى عظیم و منزلتى والا است،شیعه گمان مى‏کرده او پس از پدرش(درود بر او)امام مى‏باشد،زمانى‏ که از دنیا رفت،پدر او،بر امامت برادرش ابى محمد زکىّ(درود بر او)تصریح کرد و به او فرمودا:براى خدا شکرى تازه کن،که‏ دستورش را درباره تو تازه کرد،پدرش او را درحالى‏که کودک بود،در مدینه گذاشت و او پس از اینکه جوانى برومند شد در سامّرا به حضور پدررسید،آن‏گاه تصمیم به بازگشت به حجاز گرفت،زمانى‏که به منطقه«بلد»در نه فرسنگى سامرا رسید بیمار شد و از دنیا رفت،و زیارتگاهش در همان جاست‏ همین که وفات یافت ابو محمد براى او گریبان چاک کرد،و در پاسخ کسانى‏که بر او عیب گرفتند فرمود:موسى هم براى برادرش هارون گریبان‏ چاک زد،و سال وفاتش در حدود دویست و پنجاه و دو بود.
در هر صورت چون خواستى عسگرییّن را وداع کنى،نزد قبر مطهر بایست و بگو:
السَّلامُ عَلَیْکُمَا یَا وَلِیَّیِ اللَّهِ أَسْتَوْدِعُکُمَا اللَّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَیْکُمَا السَّلامَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ بِمَا جِئْتُمَا بِهِ وَ دَلَلْتُمَا عَلَیْهِ اللَّهُمَّ اکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِیَارَتِی إِیَّاهُمَا وَ ارْزُقْنِی الْعَوْدَ إِلَیْهِمَا وَ احْشُرْنِی مَعَهُمَا وَ مَعَ آبَائِهِمَا الطَّاهِرِینَ وَ الْقَائِمِ الْحُجَّهِ مِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
سلام بر شما اى دو نماینده خدا به خدا مى‏سپارمتان و بر شما سلام مى‏رسانم،به خدا و پیامبر،و آنچه شما آوردید،و بر آن راهنمایى کردید ایمان‏ آوردیم،خدایا ما را در گروه گواهان بنویس.خدایا این زیارت را آخرین زیارت من از این دو بزرگوار قرار مده،و بازگشت به زیارتشان را نصیبم کن،و با این دو امام و پدران پاکشان و حضرت قائم حجت از نسل این دو بزرگوار محشورم فرما اى مهربان‏ترین مهربانان.

درد دل

یابن الحسن ….!

آقای من..

 

قرار نیست فقط غروب های پنجشنبه تا غروب جمعه

 

سراغت را بگیریم…..

 

قرار نیست فقط جمعه ها انتظار ظهورت را بکشیم..

 

آری..

 

شنبه هم می شود از دوریت ناله سر داد..

 

یکشنبه هم میشود انتظارت را کشید..

 

دوشنبه هم می شود دنبال گمشده گشت..

 

سه شنبه هم میشود با آقا درد دل کرد..

 

چهارشنبه هم میشود به خاطر آقا گناه نکرد..

 

 

ای پسر فاطمه

 

امروز جمعه نیست اما دلم برایت تنگ است….!!

اوقات خواب (۱)

برای اینکه بتوانیم بنده خدا باشیم و زندگی مان بندگی خداوند باشد بهترین راه این است که در هرکاری به چگونگی و چرایی آن کار فکر کنیم و ببینیم دستورات خداوند در رابطه با آن کار چه می‌گوید.

در آیات و روایات کم و بیش احکام و مسائلی آمده است که سبک زندگی اسلامی را به خوبی نمایش می‌دهد و دین اسلام آنقدر دقیق و حساب شده است که برای هر کاری آدابی دارد و اگر به آن آداب عمل کنیم آن کار عبادت محسوب می‌شود و دارای ثواب است.

به عنوان مثال در مورد خوابیدن آمده است:« بدان که خواب کردن بعد از طلوع صبح تا طلوع آفتاب و میان نماز شام و خفتن و بعد از عصر مکروه است و پیش از ظهر در وقت گرمی هوا و بعد از نماز ظهر تا عصر خواب قیلوله است و سنت است. »

در اسلام آنچه که برای ما مفید و سودمند است عبادت محسوب می‌شود و معمولا چیزهایی که حرام اعلام شده دارای ضررهای مادی و معنوی برای انسان‌هاست.

«از حضرت علی بن الحسین علیه السلام منقول است که به ابی حمزه ثمالی فرمود که خواب مکن پیش از طلوع آفتاب که من از برای تو دوست نمی‌دارم زیرا که حق تعالی روزی بندگان را در این وقت قسمت می‌نماید و هر که در این وقت در خواب است از روزی محروم می‌شود.»

«از حضرت رسول صل الله علیه و آله مروی است که زمین به سوی خدا ناله و فریاد می‌کند از سه چیز، از خون حرامی که بر آن ریخته شود، یا غسلی که از زنا کند بر روی آن، یا خواب کردن بر آن پیش از طلوع آفتاب.»

«از حضرت صادق علیه السلام منقول است که خواب بامداد شوم است و روزی را منع می‌کند و رنگ را زرد می‌کند و رو را قبیح متغیر می‌کند و این خواب شومی است، به درستیکه حق تعالی روزی را مابین طلوع صبح تا طلوع آفتاب قسمت می‌نماید، پس زنهار که این خواب را نکنید و فرمود که مرغ بریان و ترنجبین بر بنی اسرائیل در این وقت نازل می‌شد هر که در این وقت در خواب بود بهره او نازل نمی‌شد.»

«حضرت رسول صل الله علیه و آله فرمود که هر که در جای نماز خود بنشیند از طلوع صبح تا طلوع آفتاب خدا او را مستور گرداند از آتش جهنم. و در حدیث دیگر فرمود: که مثل ثواب حج کننده خانه کعبه داشته باشد و گناهانش آمرزیده شود.»

اما در چند حدیث تجویز وارد شده است که اگر نماز بکند و قدری تعقیب بخواند و پیش از برآمدن آفتاب بخوابد باکی نیست،«چنانچه در حدیث صحیح منقول است که جناب امام رضا علیه السلام به شخصی فرمود که : فردا بعد از طلوع آفتاب بیا که من بعد از نماز صبح خواب می‌کنم و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که به شخصی فرمود که چون نماز صبح کردی و ذکر خدا خواندی اگر پیش از طلوع آفتاب به خواب روی باکی نیست.»

« از حضرت امام محمد باقر علیه السلام منقول است که خواب اول روز سفاهت است و خواب قیلوله نعمت است و خواب بعد از عصر حماقت است و خواب میان نماز شام و خفتن از روزی محروم می‌گرداند. از حضرت امیرالمومنین علیه السلام منقول است که خواب کردن پیش از نماز طلوع آفتاب و پیش از نماز خفتن پریشانی و فقر می‌آورد.»

«در روایت دیگر منقول است که شخصی به خدمت حضرت رسول صل الله علیه و آله عرض کرد که من حافظه قوی داشتم اکنون فراموشی بر من غالب شده است فرمود که آیا خواب قیلوله می‌کردی و الحال ترک کرده‌ای؟ گفت بلی فرمود که با خواب قیلوله بکن. چنان کرد حافظه اش برگشت.»

«و در روایت دیگر وارد شده است که قیلوله کنید که شیطان قیلوله نمی‌کند و منقول است که نیکو یاوری است خواب قیلوله بر بیداری و عبادت شب. »

از جمیع این روایات اینطور برمی‌آید که بهترین خوابی که عبادت محسوب می‌شود این است که انسان شب را تا سحر بخوابد و به هنگام سحر بیدار باشد و به عبادت خداوند بپردازد تا هنگام طلوع آفتاب. و در هنگام ظهر و بعد از کار و تلاش روزانه مقداری بخوابد و خستگی را از تن به در کند. و از خوابیدن در طلوع صبح و بعد از عصر خودداری کند. چنین خوابی به همراه شرایط دیگر عبادت محسوب خواهد شد ان شاء الله

روایات برگرفته از کتاب حلیه المتقین