ثواب روزه دهه اول ماه ذی الحجه

۱- «عن عائشه أن شابا کان صاحب سماع و کان إذا هل هلال ذی الحجه أصبح صائما فارتفع الحدیث إلى النبی ص فأرسل إلیه فدعاه فقال ما یحملک على صیام هذه الأیام قال بأبی أنت و أمی یا رسول الله أیام المشاعر و أیام الحج عسى الله أن یشرکنی فی دعائهم قال فإن لک بکل یوم تصومه عدل عتق رقبه و مائه بدنه و مائه فرس یحمل علیها فی سبیل الله و کفاره ستین سنه قبلها و ستین سنه بعدها؛ از عایشه روایت شده است که: جوانى بود اهل غنا و طرب، و هنگامى که هلال ماه ذى الحجه ظاهر مى شد، روزه مى گرفت. وقتى این خبر به رسول خدا (صل الله علیه و آله) رسید به دنبال او فرستاد و او را فرا خواند، چون به خدمت رسید حضرت از او پرسید: چه چیزى تو را بر آن داشت که این ایام را روزه بگیرى؟ عرض کرد: پدر و مادرم به فداى تو باد اى رسول خدا! روزهاى مشعر و عرفات و ایام حج است، شاید که خداوند مرا در دعاى حج گزاران شریک کند. حضرت فرمود: به ازاى هر روزى که روزه مى گیرى ثوابى برابر با آزاد کردن صد بنده و قربانى صد شتر و اعزام صد اسب که در راه خدا بر آن جنگ کنند، براى تو نوشته مى شود؛ و در روز ترویه (روز هشتم ذى الحجه) از براى تو است ثواب آزاد کردن هزار بنده و قربانى کردن هزار شتر و فرستادن هزار اسب که در راه خداوند بر آن سوار شوند و جنگ کنند؛ پس چون روز عرفه مى شود، ثواب آزاد کردن دو هزار بنده و دو هزار شتر قربانى و ارسال دو هزار اسب براى جنگ در راه خدا و کفاره (گناهان) شصت سال گذشته و شصت سال آینده در نامه اعمال تو ثبت مى گردد».

 
۲- «عن أحمد بن زید عن موسى بن جعفر ع قال من صام أول یوم من العشر عشر ذی الحجه کتب الله له صوم ثمانین شهرا فإن صام التسع کتب الله له صوم الدهر؛ احمدبن زید از حضرت موسى بن جعفر (علیه السلام) روایت کرده است که: هر کس روز اول از دهه اول ماه ذى الحجه را روزه بگیرد، خداوند (ثواب) روزه هشتاد ماه را در نامه اعمال او ثبت مى کند، و اگر نه روز دیگر را نیز روزه بدارد خداوند روزه یک روزگار را براى او مى نویسد».

 
۳- «عن محمد بن أبی عمیر عن بعض أصحابه عن أبی عبد الله ع قال صوم یوم الترویه کفاره سنه و یوم عرفه کفاره سنین؛ محمدبن ابى عمیر به نقل از یکى از دوستانش روایت کرده است که امام صادق (علیه السلام) فرمود: روزه روز ترویه کفاره (گناهان) یک سال، و روزه روز عرفه کفاره (گناهان) دو سال بشمار می رود».

 

پاداش روزه ماه شعبان

امام باقر علیه السلام فرمود: هر که ماه شعبان را روزه بگیرد، این روزه پاک کننده هر لغزش و «وَصْمَه» و «بادِرَه» است.

ابو حمزه گوید که به امام باقر علیه السلام گفتم: «وَصْمَه» چیست؟ فرمود: سوگند برای نافرمانی خدا و نذر در نافرمانی خدا.

عرض کردم: «بادِرَه» چیست؟ فرمود: سوگند خوردن هنگام خشم، و توبه از این سوگند پشیمانی بر آن است.

امام صادق علیه السلام فرمود: به خدا سوگند که روزه ماه شعبان و ماه رمضان، دو ماه پشت سر هم توبه ای مقبول از سوی خدای عزوجل است.

امام صادق علیه السلام فرمود: هر که روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد بی‌گمان بهشت بر او واجب آید، هر که دو روز را روزه بگیرد، خداوند در دنیا در هر روز و شبی به او بنگرد و نگریستن خویش را در بهشت نیز از او برنگیرد، و هر که سه روز روزه بگیرد، خداوند را در بهشت او هر روزه بر روی عرش زیارت کند.

امام صادق علیه السلام روایت نموده که پیامبر خدا صل الله علیه و اله فرمود: شعبان ماه من و رمضان ماه خداست و آن بهار مستمندان است خداوند عید قربان را تنها برای سیر کردن تهیدستان از گوشت قرار داد پس آنان را از گوشت قربانی بخورانید.

اسامه بن زید گوید: پیامبر خدا صل الله علیه و اله همواره روزه می‌گرفت تا جایی که دیگران می‌گفتند پیوسته روزه خواهد گرفت و آن قدر روزه را رها می‌ساخت که می‌گفتند دیگر روزه نخواهد گرفت.

راوی می‌گوید از اسامه بن زید پرسیدم آیا دیدی که پیامبر خدا صل الله علیه و آله در ماهی طوری روزه بگیرد که در ماه‌های دیگر آن گونه روزه نگیرد؟ گفت: آری!

گفتم: در کدام ماه؟ گفت: ماه شعبان که همان ماه میان ماه رجب و ماه رمضان است و مردم از آن در غفلت هستند و آن ماهی است که در آن ماه اعمال به پیشگاه پروردگار جهانیان بالا رود و دوست دارم در حالی اعمال بالا رود که روزه دار باشم.

ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص۱۱۹ – ۱۲۳