سفره افطار

ام کلثوم دختر امیرالمؤ منین علیه السلام مى گوید:
در شب نوزدهم ماه رمضان دو قرص نان جو، یک کاسه شیر و مقدارى نمک در یک ظرف براى افطار خدمت پدر آوردم . وقتى نمازش را به اتمام رساند. براى افطار آماده شد.
هنگامى که نگاهش به غذا افتاد به فکر فرو رفت . آنگاه سرش را تکان داد و با صداى بلند گریست و فرمود:
– عزیزم ! براى افطار پدرت دو نوع خورش (شیر و نمک )، آن هم در یک ظرف آماده ساخته اى ؟
تو با این عمل مى خواهى فرداى قیامت براى حساب در محضر خداوند بیشتر بایستم ؟
من تصمیم دارم همیشه دنباله رو برادر و پسر عمویم رسول خدا صلى الله علیه و آله باشم . هرگز براى آن حضرت دو نوع خورش در یک ظرف آورده نشد تا آنکه چشم از جهان فرو بست .
دختر عزیزم ! هر کس در دنیا خوردنیها، نوشیدنیها، و لباسهایش از راه حلال و پاک تهیه گردد، روز قیامت در دادگاه الهى بیشتر خواهد ایستاد و چنانچه از راه حرام باشد علاوه بر بیشتر ایستادن عذاب هم خواهد داشت زیرا که در حلال این دنیا حساب و در حرام آن عذاب است

معیار و محدوده دوستی ها از نگاه قرآن

«إتَّخذُوا أحبارَهُم وَ رُهبَانَهُمْ أَرباباً مِّن دُونِ اللهِ وَ المَسیحَ ابْنَ مَریَمَ وَ مَا أُمِروا إِلّا لِیَعبُدوا إلٰهاً وَاحِداً لَّا إِلٰهَ إِلَّا هُوَ سُبحَانَهُ عَمَّا یُشْرِکُون» (توبه، ۳۱)

« (اهل کتاب) دانشمندان و راهبان خود و مسیح فرزند مریم را به جای خداوند به خدائی گرفتند، در حالی که دستور نداشتند جز خدای یکتا را که معبودی جز او نیست بپرستند. خداوند از هرچه برای او شریک می‌پندارند منزه است.»

«احبار» جمع «حِبر» به معنای دانشمند، و «رهبان» جمع «راهب» به معنای تارک دنیا و دیر نشین است آنان با همه قداست‌شان بنده خدایند، نه معبود.

امام صادق(ع) فرمود: اهل کتاب برای علمای خود، نماز و روزه انجام نمی‌دادند، بلکه علمای آنان حرام‌هایی را حلال و حلال‌هایی را حرام کرده بودند و مردم از آنان پیروی می‌کردند.

اطاعت بی‌قید و شرط از دیگران نوعی پرستش آنان است. و امام صادق(ع) فرمود:« مَن اطاعَ رجلاً فی معصِیه اللهِ فقد عَبدَه» هر کس در راه معصیت خدا از دیگری پیروی کند، او را پرستش نموده است.

بنابراین عشق‌ها و دوستی‌ها و اطاعت‌ها باید حد و مرز داشته باشد. هر نوع نظام ، قطب، مراد، مرشد، اطاعت تشکیلاتی و حزبی و…، اگر سرچشمه‌اش وحی و امر خدا نباشد، همچنین غلوّ و زیاده‌روی درباره انبیا، پرستش انبیا و یا آنان را فرزند خدا دانستن، شرک است.