دو معصوم مظلوم

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

 مصیبت امام حسین مظلوم ( علیه السلام) از مصیبت حضرت یحیای نبی (علیه السلام) هم سخت‌تر بود. و در این جهت مواردی را نام می بریم :

حضرت یحیی را اسیر و با اذیت و آزار، سرش را بریدند و در طشت گذاشتند؛ اما بدنش سالم بود؛ ولی امام حسین(علیه السلام) را هزاران زخم تیر، شمشیر و نیزه زدند، پس سرش را از قفا بریدند و بدن مجروحش را زیر سم اسبان پایمال کردند، آن گاه سر مقدسش را بر نیزه زدند و در شهرها گرداندند و بر لب و دندانش چوب خیزران زدند!

سر بریده حضرت یحیی (علیه السلام) را از یک خانه‌ به خانه‌‏ای دیگر هدیه بردند و امام حسین (علیه السلام) به آن تأسف می‌خورد و گریه می‌کرد؛ اما سر بریده حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) را بارها از این شهر به آن شهر و از این خانه به آن خانه هدیه بردند!

 وقتی سر یحیی (علیه السلام) را پیش شاه جنایت‌کار بردند، حالش متغیّر و دگرگون شد؛ ولی هنگامی که سر فرزند زهرا (علیه السلام) را مقابل یزید جنایت‌کار گذاشتند، نه تنها هیچ ناراحت نشد؛ بلکه از خوشحالی خندید و این خنده و شماتت، از تمام آن زخم‌ها که بر آن جناب زده بودند، نزد اهل‏‌بیتش سخت‏‌تر و بالاتر بود.

 وقتی حضرت یحیی (علیه السلام) را از مسجدش بیرون کشیده و به قتلگاه بردند، اهل و عیال و اطفالی نداشت که ناراحت شوند و یا اسیر دست دشمن گردند؛ ولی هنگامی که فرزند رسول خدا(صلی الله علیه و آله)را در قتلگاه کربلا سر بریدند، گروهی از زنان و کودکان بی‌کس او در خیمه‌ها منتظرش بودند، ناله و فریاد واویلا سر می‌دادند و در معرض اسارت به دست دشمنان بی‌رحم بودند.

منبع: اشک روان بر امیر کاروان، صفحه ۴۴۱ ـ ۴۴۳

زیارت امام حسین علیه السلام

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

امام باقر(علیه السلام): به دیگران امر کنید و بگویید که زیارت حسین(علیه السلام) برای شیعیان «وظیفه» است

امام باقر(علیه السلام): شیعیان ما را امر کنید که به زیارت قبر حضرت حسین بن على(علیه السلام) بروند. زیرا زیارت آن حضرت بر هر مؤمنى که امامتش از جانب خدا را قبول دارد، واجب است.

عنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَهِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ إِتْیَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى کُلِّ مُؤْمِنٍ- یُقِرُّ لِلْحُسَیْنِ ع بِالْإِمَامَهِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.

کتاب معتبر کامل الزیارت ص۱۲۱

اشک بر امام حسین علیه السلام در دردهای خود

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

دردهای خود رابهانه کنید و برای امام حسین اشک بریزید، نه آنکه به بهانه آنحضرت برای دردهای خود گریه کنید

 براساس نقلی معروف از حضرت سکینه (علیه‏ السلام) بالای بدن مطهّر امام حسین (علیه‏ السلام)، ایشان به این اصل کلی سفارش کردند که هر حادثه تلخی پیش آمد کرد، آن را بهانه کنید و برای من اشک بریزید: «أو سمعتم بغریب أو شهید فاندبونى»؛ «هرگاه داستان غریب یا شهیدی را شنیدید، برای مظلومیت من گریه کنید»؛ زیرا اگر امام حسین (علیه‏ السلام) به خلافت می‏ رسید، دیگر غریب یا شهیدی وجود نداشت.

بنابراین، اصل کلی این است که هر حادثه تلخ و ناگواری را باید بهانه کرد و برای سالار شهیدان اشک ریخت؛ نه آن‏ که افراد داغدیده برای تسکین عواطف و احساسات خود، آن حضرت (علیه ‏السلام) را بهانه کنند و برای التیام زخم خویش اشک بریزند و ندبه نمایند و بین این دو گونه عزاداری فرق وافر است؛ زیرا محصول یکی تعزیت برای حضرت امام حسین (علیه‏ السلام) است و نتیجه دیگری تسلیت برای خود؛ هر چند ممکن است بهانه قرار دادن واقعه جان سوز کربلا هم بی‏ اثر نباشد.

منبع:إسراء،شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی،حضرت آیه الله جوادی آملی:ص۲۳۳

سفارش به اشک و عزاداری

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

 این که سفارش فراوان به اشک ریختن و عزاداری کردن نموده‌اند برای آن است که اشک بر شهید اشتیاق به شهادت را به همراه دارد، خوی حماسه را در انسان زنده و طعم شهادت را در جان او گوارا می‌گرداند. چون اشکْ رنگ کسی را می‌گیرد که برای او ریخته می‌شود و همین رنگ را به صاحب اشک نیز می‌دهد. از این‌رو انسان حسینی‌منش، نه ستم می‌کند و نه ستم می‌پذیرد.

حماسه و عرفان، حضرت آیه الله جوادی آملی:ص۳۱۱

سفارش به خواندن هر روزه زیارت عاشورا

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

 سرّ اینکه سفارش کرده ‏اند هر روز زیارت عاشورا بخوانید و نسبت به اهل‏ بیت(علیهم ‏السلام) تولّی داشته و بر آنان صلوات و درود بفرستید و از دشمنانشان تبرّی بجویید، برای آن است که طرز فکر معاندان ایشان منفور شود! وگرنه هم ‏اکنون سخن از معاویه و یزید نیست تا آنها را لعنت کنیم. نام و یاد آنها رخت ‏بربسته و قبرشان نیز زباله ‏دانی بیش نیست، الآن سخن از فکر و راه یزید و یزیدیان عصر است.
زن فرعون وقتی که به درگاه الهی دعا کرد، نگفت خدایا مرا فقط از فرعون نجات بده بلکه گفت: ﴿ربّ ابْنِ لی عنْدک بیتاً فی الجَنّه ونجّنی من فرْعوْن وعمله ونجّنی من القوْم الظالمین﴾یعنی مرا از فرعون و فرعونیان، که طرفداران سنّت سیّئه و رفتار ناپسند او هستند، نجات بده! تفکرّ برای همیشه باقی می‏ ماند هر چند که اسم و عنوانش تغییر پیدا کند.
بعد از تار و مار شدن خوارج در نهروان و خارج شدنشان از صحنه حیات و زندگی، به علی‏ بن ابی‏طالب(علیهماالسلام) عرض شد: این مقدس ‏های خشک از بین رفتند. فرمود: «کلاّ والله إنّهم نُطَف فى أصْلاب الرجال وقرارات النساء کلّما نَجَم منْهم قرنٌ قُطِع، حتّی یَکون آخرهم لُصوصاً سَلاّبین»؛ اینها نطفه ‏هایی هستند در پشت مردان و قرارگاه زنان، هرگاه مقداری از اینها از بین بروند، عده ای دیگر ظهورمی کنند تا اینکه سرانجامِ کار، سارقانِ مسلّح و رهزنانِ غارتگر خواهند شد.
اکنون نیز هم راه سالار شهیدان زنده است و هم‏ مرام و مسلک اموی و مروانی و عباسی وجود دارد.

منبع:حماسه وعرفان،حضرت آیه الله جوادی آملی:ص۳۱۰