فضیلت بسمله و حوقله

هفتم:سیّد ابن طاووس به سند معتبر از حضرت‏ رضا علیه السّلام روایت کرده:
هرکه پس از نماز صبح صد مرتبه بگوید:
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏ اش همیشگى است،جنبش و نیرویى نیست جز به خداى والاى بزرگ.
به اسم اعظم خدا نزدیک‏تر خواهد بود از سیاهى چشم به سپیدى آن.
و نیز به سندهاى‏ معتبر از حضرت صادق و حضرت کاظم علیهما السّلام روایت شده:هرکه پس از نماز صبح و مغرب،پیش از آن‏که سخن بگوید،و حرکت‏ کند،هفت مرتبه این دعا را بخواند،هفتاد نوع بلا از او دور مى‏شود،که آسان‏ترین آنها خوره و پیسى و شرّ شیطان و شرّ پادشاهان‏ مى‏ باشد.و در بعضى روایات معتبر سه مرتبه و در بعضى ده مرتبه وارد شده است و حدّاقل آن سه مرتبه،و حدّاکثر آن صدر مرته‏ بیان شده،و هرچه بیشتر بگوید،ثوابش بیشتر خواهد بود.
هشتم:شیخ احمد بن فهد و دیگران روایت کرده ‏اند:مردى به موسى بن‏ جعفر علیه السّلام شکایت کرد که کار من بسته شده،و به هر کارى رو مى‏ کنم سودى نمى‏ یابم،و به هر حاجت که توجّه مى ‏نمایم،برآورده نمى‏ گردد، حضرت فرمود:پس از نماز صبح ده مرتبه بگو: سُبْحانَ اللَّهِ الْعَظیمِ وَبِحَمْدِهِ اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَاَسْئَلُهُ مِنْ فَضْلِهِ راوى گفت:اندک زمانى که‏ بر این دعا مداومت کردم،جمعى از بادیه آمدند،و مرا خبر دادند که مردى از اقوام تو از دنیا رفته،و جز تو وارثى ندارد،پس مال بسیار،به دست من آمد و تا حال بى ‏نیازم.

فضیلت سوره فاتحه

از امام حسن عسکری علیه السلام نقل شده است که حضرت رسول صل الله علیه و‌اله فرمود:«خداوند عالمیان می‌فرماید: من سوره فاتحه الکتاب را میان خود و بنده خویش قسمت کرده‌ام. پس نصف آن سوره از من است و نصف آن از بنده من. آنچه بنده در آن سوره می‌طلبد به او عطا می‌فرماید.

 چون می‌گوید بسم الله الرّحمن الرّحیم خدا می‌فرماید: بنده من به نام من آغاز کرد و بر من لازم است که کارهای او را به اتمام رسانم و در جمیع احوال بر او برکت فرستم.

پس چون بگوید الحمد لله رب العالمین حق تعالی می‌فرماید: بنده من مرا حمد کرد و دانست نعمت‌هایی که نزد اوست همه از جانب من است و بلاها که از او دور شده است همه به تطوّل و احسان من است. ای ملایکه! شما را گواه می‌گیرم که نعمت‌های آخرت را برای او به نعمت‌های دنیا اضافه کردم و بلاهای آخرت را از او دفع نمودم چنان‌که بلاهای دنیا را از او دفع کرده‌ام.

 وقتی الرّحمن الرّحیم می‌گوید حق تعالی می‌فرماید: بنده‌ام برای من شهادت داد که من رحمان و رحیم هستم. ای ملایکه! شما را گواه می‌گیرم که بهره او را بسیار کردم و نصیب او را از عطاهای خود عظیم گردانیدم.

 چون می‌گوید مالک یوم الدین خداوند عالم می‌فرماید: ای ملایکه! شما را گواه می‌گیرم چنانکه اعتراف کرد که من مالک روز جزا هستم در آن روز حساب او را آسان کنم و از گناهانش درگذرم.

چون ایّاک نعبد می‌گوید حق تعالی می‌فرماید: بنده من راست گفت و مرا عبادت کرد پس شما را گواه می‌گیرم که به خاطر این عبادت به او ثوابی کرامت می‌فرمایم که جمیع مخالفان او آرزوی منزلت وی نمایند.

وقتی و ایّاک نستعین می‌گوید حق تعالی می‌فرماید: بنده‌ای به من استعانت جست و التجا به من آورد شما را گواه می‌گیرم که او را در جمیع امور اعانت نمایم و در جمیع شداید به فریاد او رسم و روز بلاها و سختی‌ها دست او را بگیرم.

 چون إهْدنا الصّراط المُستقیم می‌گوید تا آخر سوره حق تعالی می‌فرماید: آنچه از من طلبید به او کرامت کردم آنچه آرزو نمود به وی عطا کردم و از آنچه ترسید او را ایمن گردانیدم.

بحارالانوار ج۹۲ ص۲۲۶ ح۳