رد مظالم

 رد مظالم در دعای مناجات ابوحمزه ثمالی آمده است:

«وَ مِنْ أَیْدِى الْخُصَمَاءِ غَداً مَنْ یُخَلِّصُنِى‏» (مصباح‏‌المتهجد، ص ۵۹۰)

خدایا روز قیامت که بدهکارها جمع شوند و یقه مرا بگیرند، بگویند: رفتی برنج بفروشی به من برنج نم دار فروختی. آنجا کم گذاشتی، اگر اینها که حق‌ آنها بر گردن من است، روز قیامت یقه مرا بگیرند، چه کسی می‌خواهد مرا خلاص کند؟ خدایا به آبروی هرکس نزد تو آبرو دارد، توفیق بده لحظه مرگ نه مدیون باشیم و نه گناهی بر گردن ما باشد. حدیث داریم مؤمن وقتی می‌میرد انگار گل بو می‌کند. خدایا مردن را مثل گل بو کردن برای ما قرار بده و اول مرگ را اول راحتی ما قرار بده. 

 

حجت الاسلام قرائتی – برنامه سمت خدا

دعای سمات

این دعا معروف به دعاى شبوّر[دعاى عطا و بخشش] است،که خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه مستحب است و پوشیده نماند که این‏ دعا از دعاهاى مشهور است و بیشتر علماى گذشته بر خواندن این دعا مواظبت مى‏نمودند.در(مصباح)شیخ طوسى و(جمال الاسبوع) سیّد ابن طاووس و کتب کفعمى به سندهاى معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروى رضوان الله علیه که از نوّاب حضرت صاحب الامر بود از حضرت باقر علیه السّلام و امام صادق علیه السّلام روایت شده علاّمه مجلسى رحمه اللّه این دعا را همراه با شرح در کتاب(بحار)ذکر نموده است.

این‏ دعا چنان‏که در کتاب(مصباح)شیخ آمده چنین است:
اللهُمَّ اِنی اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ الاَعْظَمِ الاَعَزِّ الاَجَلِّ الاَکْرَمِ اَلَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَغالِقِ أبْوابِ السَماءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَهِ انْفَتَحَتْ وَاِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَضَایقِ أبْوابِ الاَرضِ لِلِفَرَجِ انْفَرَجَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَى کَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْکَشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ،
خدایا!از تو خواستارم به نام بزرگت آن نام بزرگتر عزیزتر باشکوه‏تر گرامى‏تر،که چون بر درهاى بسته‏ آسمان با آن نام خوانده شوى که به رحمت گشوده شوند باز مى‏شوند و چون با آن بر درهاى‏ ناگشوده زمین خوانده شوى براى فرج گشوده شود،و جون با آن براى آسان شدن سختى خوانده شوى،آسان گردند و چون با آن بر مردگان براى زنده شدن خوانده شوى،زنده شوند و چون با آن براى رفع سختى و زیان خوانده‏ شوى برطرف گردد و مى‏خوانمت به شکوه جلوه گرامى‏ات،
أَکْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِکَ وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی بِهَا تُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِکَ وَ تُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ بِمَشِیَّتِکَ الَّتِی دَانَ [کَانَ‏] لَهَا الْعَالَمُونَ،
گرامى‏ترین جلوه‏ها و عزیزترین آنان‏که چهره‏ها در برابرش‏ خوار گشته و گردنها خاضع شده و صداها آهسته گشته و دلها در برابر آن هراسناک‏ شده‏اند از ترس تو و تو را مى‏خوانم به نیرویت که با آن آسمانها را نگاه داشتى از اینکه بر زمین افتد مگر به اجازه تو،و با آن آسمانها و زمین را از اینکه ویران شوند نگاه داشتى و مى‏خوانمت به اراده‏ات که جهانیان در برابرش مطیعند،

(بیشتر…)

دعای عشرات

این دعا از دعاهاى بسیار معتبر است و ما بین نسخه‏ هاى آن تفاوت دیده مى‏شود.ما آن را از کتاب مصباح المتهجّد شیخ‏ طوسى نقل مى‏کنیم.خواندن آن در هر صبح و شام مستحب است و بهترین وقت براى خواندن آن بعد از عصر جمعه است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است
سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ اللَّهِ آنَاءَ اللَّیْلِ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ سُبْحَانَ اللَّهِ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِبْکَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ وَ حِینَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِیّا وَ حِینَ تُظْهِرُونَ یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ کَذَلِکَ تُخْرَجُونَ سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ،
منزّه است خدا و ستایش خاص خداست،و معبودى جز خدا نیست،و او از هر وصفى برتر،و جنبش و نیرویى نیست جز به مدد خداى والاى‏ بزرگ،پاک و منزّه است خدا شب هنگام و به گاه روز،پاک و منزّه است خدا صبحگاهان و به گاه عصر،پاک و منزّه است‏ خدا در شامگاه و بامداد،پاک و منزّه است خدا آنگاه که به شب درآیید و گاهى که به صبح برآیید،ستایش براى اوست در آسمانها و زمین،و شب هنگام و گاهى که ظهر مى‏کنید،هم او که زنده را از مرده بیرون مى‏آورد،و مرده را از زنده خارج مى‏سازد، و به زمین پس از مرگش زندگى مى‏بخشد،و به همین‏گونه شما هم از قبرها بیرون آورده مى‏شوید،منزّه است پروردگارت پروردگار عزّت،از آنچه او را بدان وصف مى‏کنند
وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ سُبْحَانَ ذِی الْمُلْکِ وَ الْمَلَکُوتِ سُبْحَانَ ذِی الْعِزَّهِ وَ الْجَبَرُوتِ سُبْحَانَ ذِی الْکِبْرِیَاءِ وَ الْعَظَمَهِ الْمَلِکِ الْحَقِّ الْمُهَیْمِنِ [الْمُبِینِ‏] الْقُدُّوسِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الَّذِی لا یَمُوتُ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الْقُدُّوسِ سُبْحَانَ الْقَائِمِ الدَّائِمِ سُبْحَانَ الدَّائِمِ الْقَائِمِ سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ سُبْحَانَ رَبِّیَ الْأَعْلَى سُبْحَانَ الْحَیِّ الْقَیُّومِ سُبْحَانَ الْعَلِیِّ الْأَعْلَى سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ ،
کنند و سلام بر رسولان و سپاس خداى را پروردگار جهانیان،منزّه است صاحب فرمانروایى و ملکوت‏ منزّه است صاحب عزّت و اقتدار،منزّه است دارنده بزرگ‏منشى و عظمت،همان فرمانرواى بر حق سیطره‏دار، داراى نهایت پاکى،منزّه است خداى فرمانرواى زنده‏اى که هرگز نمى‏میرد،منزّه است خداى فرمانرواى زنده،داراى نهایت‏ پاکى،منزّه است پاینده پایدار،منزّه است پایدار پاینده،منزّه است پروردگار بزرگم،منزّه است پروردگار برترم، منزّه است آن زنده به خود پاینده،منزّه است آن بلند مرتبه برتر،منزّه است او و بلندمرتبه است از هر زشتى و عیب،پاک و پاکیزه است،

(بیشتر…)