اعتقادات ۲۹

وقتی که آخرین انسانِ روی زمین هم می میره، زمان زیادی سپری میشه تا تمام تحولاتی که برای برپایی قیامت لازمه، در زمین و آسمان اتفاق بیفته. تحولاتی مثل تاریک شدن خورشید (و در نتیجه ماه و غیره. سوره التکویر، آیه ۱و۲ ) و زلزله های شدیدِ روی زمین و از بین رفتن تمام پستی و بلندیهای زمین و خشک شدن دریاها و …. (طبق آیات قرآن از جمله سوره الزلزله).

در تمام این مدت، یعنی از زمان مرگ تا زمان برپایی صحنه قیامت، همهٔ ارواح بشر طبق اون چهار دسته ای که تقسیم بندی شدند، هرکدوم در عالم برزخ و در جایگاه خودشون قرار دارند.

اما بعد از مهیا شدن شرایط، وقتیکه نوبت به برپایی قیامت میرسه، به اذن خداوند متعال، ذرات بدنهای دنیایی همهٔ انسانهایی که باید در قیامت حاضر بشند،  مجددا به هم پیوسته و همون بدن قبلی دوباره بوجود میاد و ارواح انسانها هم از جایگاهی که در عالم برزخ داشتند، وارد بدنهاشون میشند و بصورت بدن قبلی از خاک بیرون میاند (که به این اتفاق بَعث میگند).

سوره القیامه، آیات ۳ و ۴:

أَ یَحْسَبُ الْاِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ. بَلی قادِرِینَ عَلی أَنْ نُسَوِّیَ بَنانَهُ. آیا انسان گمان می کند که ما هرگز استخوانهایش را جمع نمی کنیم؟ بلکه قادریم بر آنکه سر انگشتانش را مرتّب کنیم.

 

بعد همه کنار هم و در حالیکه ازدحام زیادی شده (یعنی حَشْر)، تنگاتنگ هم می ایستند و سطح زمینو پر می کنند (که به این اتفاق نَشر میگند). آیات زیادی در قرآن و همینطور در روایات، به موضوعات بعث و حشر و نشر اشاره و تاکید دارند.

 

در مورد جزئیاتی که در قیامت رخ میده، در منابع دینی اشارات زیادی شده. مثل نحوهٔ ورود چهارده معصوم علیهم السلام به عرصهٔ قیامت، نحوهٔ تایید انجام نبوتِ انبیاء، نحوهٔ توزیع نامهٔ اعمال، نحوهٔ شفاعت شدن برخی انسانها و … که البته بنظر میرسه بهتر باشه جزئیات رو موکول کنیم به فرصت دیگه ای.

 

اما خوبه که ببینیم توی قیامت چه سرنوشتی در انتظار اون چهار دستهٔ قبلیه؟ در واقع اینجاست که ارواح انسانها نتیجه کِشت و کارشون توی عوالم قبلی رو برداشت می کنند. لذا این مرحله، مرحلهٔ خیلی مهمیه. البته مهم از نظر شفاعت شدن. وگرنه دنیا صحنهٔ مهمتری بوده. چون توی دنیاست که کوله بار خودمونو می بندیم. قبل از قیامت، سرنوشت افراد بهشتی و جهنمی، به نوعی مشخص شده و در بهشت یا جهنم برزخی هستند. ولی افرادی که در بیهوشی به سر می بردند، توی قیامت امید به شفاعت و بخشش دارند. لذا از این جهت، صحنهٔ قیامت میتونه عرصهٔ مهمی برای این افراد باشه.

 

البته ذکر یک نکتهٔ اعتقادی خیلی مهم لازمه و اون اینه که ما معتقدیم همیشه دست خدا بازه و طبق حکمت بالغه و مشیت خودش، هر وقت و هر طور که صلاح بدونه، در تمام امورات دخل و تصرف میکنه و میتونه هر نتیجه ای رو از روی حکمتش تغییر بده. یعنی در برابر اراده و مشیت خدا، چیزی وجود نداره که ثابت بوده و قابل تغییر نباشه. این نکته گفته شد تا بدونیم دسته بندیهای افراد و پاداش و عذابشون در قیامت، در حالت عمومی و کلی بیان شده وگرنه در موارد خاصی هم، خداوند از روی مصلحت یا حکمتی، تغییراتی در بعضی از موارد ایجاد میکنه.

مثلا روایتی داریم که بطور خلاصه و به بیان ساده اینطوریه که در قیامت فرد گنهکاری رو مستحق جهنم تشخیص میدند و موقعی که داشتند اونو به سمت جهنم می بردند، میگه خدایا من به بخشش و رحمت بی اندازهٔ تو امیدوار بودم. حالا میخای منو ببری جهنم؟ خدا هم خطاب می کنه که: با وجودیکه میدونم دروغ میگه، ولی بخاطر همین حرفش، اونو به جهنم نبرید.

حدیث روز

غلبه بر خشم و خواهشهای نفسانی

امام علی علیه السلام:

 رَأسُ الفَضائِلِ مِلکُ الغَضَبِ وَ اِماتَهُ الشَّهوَهِ؛؛

سرآمدِ فضیلتها در دست داشتنِ زمام خشم و میراندن خواهش نفس است..

غرر الحکم: ح ۵۲۳۷/ گزیده غررالحکم و دررالکلم: ج۱ ص۵۳