دوران شیرخوارگی حضرت محمد صلی الله علیه و آله

نوشته شده توسط موذن    بدون دیدگاه |

نوزاد قریش فقط سه روز از مادر خود شیر خورد و پس از او دو زن دیگر به افتخار دایه‌گی پیامبر نائل شده‌اند:
۱- ثویبه: کنیز ابولهب که چهار ماه او را شیر داد. عمل او تا آخرین لحظات مورد تقدیر رسول خدا صلی الله علیه و آله و همسر پاک او خدیجه بود. وی قبلا حمزه عموی پیامبر را نیز شیر داده بود. پس از بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله کسی را فرستاد تا او را از ابولهب بخرد. وی امتناع ورزید اما تا آخر عمر از کمک‌های پیامبر صلی الله علیه و آله بهره‌مند بود. هنگامی که پیامبر اکرم از جنگ خیبر برمی‌گشت از مرگ او آگاه شد و آثار تأثر در چهره مبارکش پدید آمد. از فرزند او سراغ گرفت تا در حق او نیکی کند ولی خبر یافت که او زودتر از مادر خود فوت کرده است.
۲- حلیمه: دختر ابی ذؤیب که از قبیله سعد بن بکر بن هوازن بوده است و فرزندان او عبارت بودند از: عبدالله، انیسه، شیماء، آخرین فرزند او از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پرستاری نیز نموده است. رسم اشراف عرب این بود که فرزندان خود را به دایه‌ها می‌سپردند. و دایگان معمولا در بیرون شهرها زندگی می‌کردند تا کودکان را در هوای صحرا پرورش دهند و رشد و نمو کامل و استخوان‌بندی آنها محکمتر شود. و ضمنا از بیماری وبای شهر مکه که خطر آن برای نوزادان بیشتر بود مصون بمانند و زبان عربی را در یک منطقه دست‌نخورده فرا گیرند. در این قسمت دایگان قبیله بنی سعد مشهور بودند. آنها در موقع معینی به مکه می‌آمدند و هر کدام نوزادی را گرفته همراه خود می‌بردند. چهار ماه از تولد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله گذشته بود که دایگاه قبیله بنی سعد به مکه آمدند و آن سال قحط سالی عجیبی بود از این نظر به کمک اشراف بیش از حد نیازمند بودند.
نوزاد قریش پستان هیچ یک از زنان شیرده را نگرفت . سرانجام حلیمه سعدیه آمد پستان او را مکید. در این لحظه وجد و سرور خاندان عبدالمطلب را فرا گرفت.
عبدالمطلب رو به حلیمه کرد و گفت: از کدام قبیله‌ای؟ گفت: از بنی سعد. گفت: اسمت چیست؟ جواب داد: حلیمه. عبدالمطلب از اسم و نام قبیله او بسیار مسرور شد و گفت: آفرین آفرین دو خوی پسندیده و دو خصلت شایسته؛ یکی سعادت و خوشبختی و دیگری حلم وبردباری.

منابع:
۱- بحارالانوار ج ۱۵ ص۳۸۴
۲- مناقب ابن شهر آشوب ج۱ ص ۱۱۹
۳- سیره حلبی ج۱ ص۱۰۶
۴- فروغ ابدیت ج ۱ ص ۱۶۰